ALBERT

Description: A species with the habit of Aristida divaricata H. et B., but welldistinguished by the wanting column and the curious tuberculate lemmas. Closely allied to Aristida gentilis HENR., which differs however in the other position of the glumes and in the smooth lemma. The species resembles in some characters the Aristida Parishii HITCHC., the latter has however a totally different shape of the panicle and the lemma is not tuberculate-hispid, but scabrous only on the upper half. Among duplicates from the U. S. Nat. Herbarium, kindly received from Mrs. A. CHASE, I found a second plant belonging to the species, a plant also collected in Arizona, north slope of Santa Rita Mountains, leg. D. GRIFFITHS no. 7269.

Description: As I have already pointed out in the Narrative of the Voyage (this journal Nr. 23) there is a marked difference between Caracasbay and Spanish Water, the former having clear blue ocean water, the latter being rather muddy. Spanish bay is quite the same as Caracasbay except that it is less sheltered against the tradewinds. Spanish Port is a narrow channel connecting Spanish Water with the bay and shows the transition in the different nature of the water. This difference has a great influence on the fauna as is shown especially by the coral population. For the rest the coralfauna of the West Indies is extensively described by POURTALÈS (III. Cat. Mus. Comp. Zool. No. IV. 1871), VERRILL (Trans. Conn. Ac. Vol. 11. 1901), and VAUGHAN (The stony corals of the Porto Rican waters. U. S. Fish. Comm. Bull. Vol. 2. 1901; Some fossil corals from the elevated reefs of Curaçao, Arube and Bonaire. Samml. des geol. Reichsmus. in Leiden, 1901; Fossil corals from Central America, Cuba, and Porto Rico, with an account of the American tertiary, pleistocene, and recent coral reefs. Smiths. Inst. Bull. 103. 1919; etc.).

Description: In a preliminary work: „A critical Revision of the genus Aristida”, I have given a review of all the hitherto described species of this genus with the citation of the literature, the exact copies of the authentic descriptions and the figures of the spikelet-characters, taken from the type specimens so far as I could locate them. In many cases it was necessary to enter into critical observations, because the nomenclature and the ideas found in the different manuals are exceedingly entangled. The Revision, although very important for botanists who wish to know the exact data of a fixed species, is not to use if we wish to determine an arbitrary plant of our genus, therefore we must have a monograph and I indicated already that it was my intention to write such a work. I must however observe that this work differs somewhat from other monographs and that it is in the first place a practical manual to the knowledge of this very difficult genus. It contains descriptions of all the species I have accepted as valid and keys for their determination. I was therefore obliged to omit in this work all the data already given in the Revision and to take into consideration that, with this monograph before us, we must, after being somewhat familiar with the genus and the different characters, without great difficulties, get a clear idea of it and with the keys before us find the name of a specimen belonging to our genus. It is therefore advisable to read the chapter where I have treated the different characters used for the limitation of the species. Anatomical characters are for practical reasons not taken up in the keys. No attempt is made to bring the allied species together in groups, because such groups are not easy to limit and the habit of such groups is scarcely to explain in a key. The keys to the species of each section are thus entirely artificial. On the other hand there are in our genus many very striking morphological characters of great constancy we can use with profit in the keys to recognize the species. American authors have divided the sections of a genus they studied, into minor groups, each group received a name, which was the plural of the most characteristic species of the group. In our genus we can give the names of „ripariae, cognatae, adscensiones"" purpurascentes, to the groups containing all the allies of Aristida cognata, purpurascens riparia, etc. The monographer recognizes these different groups often by indefinite characters of growth, colour or habit in general. I have therefore not accepted in this work the method of American botanists. Aristida is indeed a very difficult genus, not because the characters of the plants are difficult to understand, but because all the characters were taken hitherto — and there was no other way — from dried specimens, which are often damaged in course of time. I found an enormous diversity in the genus Aristida and although I studied about 15000 specimens, I could not expect to settle the characters definitively. No attention was given by taxonomists to the numerous intermediate forms, and hybrids were never observed or indicated in the literature of our genus. I am convinced that these hybrids occur in greater abundance than I have hitherto found in the different herbaria. For the knowledge of our genus in the future, agrostologists must study the species in the field and also by cultivation. Field study is very important when different species grow together and we can study and collect the intermediate forms. This was already done accidentally by some famous collectors, but no attention was given to the facts. Cultivation is also very important, not only to know somewhat more about the constancy of different characters, but also because we get quite undamaged specimens at our disposal. We know that the glumes and the awns are very fragile in our genus and that it is not always possible to give the different exact data of a species from herbarium-specimens. The different characters of the glumes and awns are in the future to verify with the living specimens.

Description: „The two codes have been a great help in stabilizing nomenclature. Experience has shown, however, that they lack definiteness in directing the application of names ...” (HITCHCOCK in Am. Journ. of Bot. May 1921 p. 251). „A harmonizing of the two codes appears to be impossible, if it is maintained that the International Rules cannot be modified in any essential, but only added to or interpreted. This is the belief in some quarters ¹), but I find no confirmation of this in the Rules themselves and it is contrary to the spirit of codes and laws in general. They should be modified to accord with the consensus of botanical opinions ²). Otherwise they will be gradually abandoned.” (H. in Br. Journ. of Bot. Nov. 1922 p. 318; the same opinion is uttered by WILLMOTT on p. 196, and by SPRAGUE in J. of B. 1924 p. 197).

Description: Three females belonging to this species were obtained from the branchial cavity of Microcosmus exasperatus at Spanish Water, Curaçao, April 3, 1920. They were not fully grown but measured about 4.50 mm in length, and the large incubatory pouch was filled with minute eggs. This is the species described by THORELL and referred by him to the genus Doropygus, but it differs so much from the other species of that genus that both GIESBRECHT and SARS recognized it as generically distinct. GIESBRECHT referred it to COSTA’S genus Notopterophorus, and SARS created for it the new genus named above, which seems to be correct.

Description: Three females belonging to this species were obtained from the branchial cavity of Microcosmus exasperatus at Spanish Water, Cura\xc3\xa7ao, April 3, 1920. They were not fully grown but measured about 4.50 mm in length, and the large incubatory pouch was filled with minute eggs.\nThis is the species described by THORELL and referred by him to the genus Doropygus, but it differs so much from the other species of that genus that both GIESBRECHT and SARS recognized it as generically distinct. GIESBRECHT referred it to COSTA\xe2\x80\x99S genus Notopterophorus, and SARS created for it the new genus named above, which seems to be correct.

Description: As I have already pointed out in the Narrative of the Voyage (this journal Nr. 23) there is a marked difference between Caracasbay and Spanish Water, the former having clear blue ocean water, the latter being rather muddy. Spanish bay is quite the same as Caracasbay except that it is less sheltered against the tradewinds. Spanish Port is a narrow channel connecting Spanish Water with the bay and shows the transition in the different nature of the water. This difference has a great influence on the fauna as is shown especially by the coral population.\nFor the rest the coralfauna of the West Indies is extensively described by POURTAL\xc3\x88S (III. Cat. Mus. Comp. Zool. No. IV. 1871), VERRILL (Trans. Conn. Ac. Vol. 11. 1901), and VAUGHAN (The stony corals of the Porto Rican waters. U. S. Fish. Comm. Bull. Vol. 2. 1901; Some fossil corals from the elevated reefs of Cura\xc3\xa7ao, Arube and Bonaire. Samml. des geol. Reichsmus. in Leiden, 1901; Fossil corals from Central America, Cuba, and Porto Rico, with an account of the American tertiary, pleistocene, and recent coral reefs. Smiths. Inst. Bull. 103. 1919; etc.).

Description: Bei meiner Untersuchung dieser von Dr. VAN DER HORST auf Cura\xc3\xa7ao gesammelten Mollusken, standen mir auch wieder Tiere aus dem zoologischen Museum in Kopenhagen und aus dem Senckenbergischen Museum zur Verf\xc3\xbcgung, wof\xc3\xbcr ich Dr. TH. MORTENSEN und Dr. F. HAAS meinen wohlgemeinten Dank bringe. Die Aeolidiadae wurden in einer in der 24. Lieferung dieser Zeitschrift erschienenen Arbeit behandelt, die \xc3\xbcbrigen Tiere hoffe ich in einer sp\xc3\xa4teren Arbeit zu besprechen.

Description: The cirripedes of Cura\xc3\xa7ao and the southern borders of the Caribbean Sea have not been investigated hitherto. A collection of the littoral forms made by Doctor C. J. VAN DER HORST in 1920 contains the following species.\nDescriptions, figures and references to other literature of the species may be found in the Monographs of DARWIN \xc2\xb9) and of PILSBRY \xc2\xb2).

Description: For the reason that no records for this group of animals have been made anywhere near that region, the Bryozoa collected by Dr. C. J. VAN DER HORST are of great interest. The collection is quite limited in the number of species, as might have been expected on account of the inconspicuous nature of most of them. Only the specialist in the group, accustomed to collect these minute animals and familiar with their habits of growth, occurrence and appearance, need ever expect to take a very complete series of them. Most of the species in the collection appear to be there incidentally, attached to shells, corals, etc., and were later found on close inspection. A considerable number of the species are represented by only one or two specimens and the examination of debris under the binocular microscope yielded several species in the form of minute portions of colonies. No doubt the bryozoan fauna of the waters about Cura\xc3\xa7ao includes several times as many species as appear in this report.\nIt is a typical collection of the tropical seas as far as it goes. Most of the species represented here are found in the Florida waters, where they have been recorded by SMITT (1872\xe2\x80\x9473) and OSBURN (1914). LEVINSEN (1909) has listed incidentally a few of the species for the region about the Virgin Islands (at that time the Danish West Indies). Otherwise, practically nothing is known of the Bryozoa in all that vast region which includes the West Indies, the Caribbean Sea and the Gulf of Mexico.

Description: Caracasbaai, 19. IV. 20, 6 spec.

Description: Die Poriferen-Ausbeute der Cura\xc3\xa7ao-Expedition Herrn Dr. C. J. VAN DER HORSTS verdient nach zweifacher Richtung besonderes Interesse. Einmal gew\xc3\xa4hrt sie in die Schwammfauna des s\xc3\xbcdlichen Teiles des Karaibischen Meeres Einblick, von der bisher erst sehr wenig bekannt ist. Seit der \xe2\x80\x9eArgo\xe2\x80\x9d- Expedition des Jahres 1876 ist die Spongien-Fauna dieses Gebietes nicht mehr untersucht worden. Ueber die Spongien von Cura\xc3\xa7ao lagen bisher in der Literatur \xc3\xbcberhaupt noch keine Angaben vor. Sodann liefern die Sammelergebnisse und Standorts-Aufzeichnungen Dr. VAN DER HORSTS Angaben \xc3\xbcber die \xc3\xb6kologischen Anspr\xc3\xbcche einer Reihe westindischer Schwammarten. Es ist kaum n\xc3\xb6tig zu bemerken, dass hier noch fast v\xc3\xb6llig Neuland vorliegt.\nDie Schwamm-Ausbeute, von der im folgenden das Ergebnis der Bearbeitung der Kalk- und Kieselschw\xc3\xa4mme (ausschliesslich der Hornschw\xc3\xa4mme) mitgeteilt werden soll, wurde von Herrn Dr. VAN DER HORST im April und Mai 1920 an der S\xc3\xbcdk\xc3\xbcste von Cura\xc3\xa7ao gesammelt. Es handelt sich um Litoralf\xc3\xa4nge, die im Wesentlichen in zwei \xc3\xb6kologisch sehr verschiedenartigen K\xc3\xbcstengebieten gemacht wurden: Der Caracas-Bai, einem Gebiet der offenen K\xc3\xbcste mit v\xc3\xb6llig klarem Wasser, teilweise der Brandung ausgesetzt, und \xe2\x80\x9eSpaansch Water\xe2\x80\x9d, einer Lagune, die mit dem offenen Meer nur durch einen schmalen Kanal (\xe2\x80\x9eSpaansche Haven\xe2\x80\x9d) in Verbindung steht, und deren Wasser regelm\xc3\xa4ssig starke Tr\xc3\xbcbungen zeigt. Einige wenige Spongien wurden auch aus dem eben erw\xc3\xa4hnten Meeresarm \xe2\x80\x9eSpaansche Haven\xe2\x80\x9d selbst mitgebracht.

Description: Mr. J. C. VAN DER MEER MOHR, Zoologist at the Deli-Station at Medan (Sumatra), has in 1926 and in August and December 1927 collected at Pulau Berhala 37 species and one variety of Decapod Crustacea and a variety of Gonodactylus chiragra (Fabr.); these species are described in this paper. As far as I am aware, the carcinological fauna of this islet was still entirely unknown.\nThe collection contains a new species of the genus Litocheira Kinahan, besides a new variety of Gonodactylus chiragra among the others that are in the main common indo-pacific forms, two well-preserved males of the rare Grapsus gracilipes H. M.-Edw. and one fine specimen of Alpheus splendidus Cout., also a rare species, should especially be mentioned. Furthermore this paper contains interesting remarks about a species of Pinnotheres from the shells of Arca granosa, collected at Indramajoe (Java), and, finally, detailed descriptions of Litoch. integra (Miers) and Litoch. subintegra Lanch., species which were still imperfectly known. Besides the species here described, also Menaethius monoceros (Latr.) and Panulirus versicolor (Latr.) are found at Pulau Berhala.

Description: Spanish Bay, 11. V. 20, many spec.

Description: Ausser den von Dr. VAN DER HORST sind im Folgenden auch die von Ir. MOOLENGRAAFF bei Cura\xc3\xa7ao gesammelten Exemplare vermeldet. Sie sind resp. mit H und M bezeichnet.

Description: Boca labadera, 12. V. 20, 9 spec.; Spanish Bay, 11. V. 20, 10 spec.; Caracasbay, 3, 4 and 6. V. 20, 10 spec.

Description: Dr. Kopstein auf Ambon hat dem Leidener Museum eine Anzahl von ihm gesammelter Myriopoden gesandt, deren Bestimmung ich \xc3\xbcbernommen habe. Das Material ist nicht gerade reichhaltig, zumeist nicht gut conserviert und umfasst lange nicht die gesammte dortige Fauna; trotzdem war auch etwas neues darin, die neuen Arten leider nur in je einem St\xc3\xbcck; wie st\xc3\xb6rend ein so geringes Material ist, weiss jeder. Von den Fundorten sind die meisten neu f\xc3\xbcr die betreffenden Arten. Nur 3 Arten waren bereits von denselben Orten bekannt, n\xc3\xa4mlich Acanthiulus Blainvillei von den Aroe Inseln, Spirostrophus ambonensis und Dinematocricus philistus von Ambon, abgesehen von den weit verbreiteten Scolopendriden.\nVerzeichnis der Arten: CHILOPODA.\nOrphnaeus brevilabiatus Mein.: Ambon, Hitoe.\nEucratonyx hamatus Poc.: Ambon.\nScolopendra morsitans L.: Wa Katin, S\xc3\xbcd Boeroe. \xe2\x80\x94 Groot Kei. \xe2\x80\x94 Ambon. \xe2\x80\x94 Teoen, Banda See. \xe2\x80\x94 Insel Nila, Banda See.\nScolopendra subspinipes Leach.: Wa Katin, S\xc3\xbcd Boeroe. \xe2\x80\x94 Latoehalat auf Ambon.\nCupipes impressus armatus Dad.: Insel Nila, Banda See.\nOtostigmus astenus Kohlr.: Latoehalat auf Ambon. \xe2\x80\x94 Teoen, Banda See, Saparoea.\nOtostigmus Loriae Silv.: Dobo, Aroe Inseln.\nRhysida subinermis Mein.: Insel Nila, Banda See.\nEthmostigmus cribrifer Gerv.: Wa Katin, S\xc3\xbcd Boeroe. \xe2\x80\x94 Ambon. \xe2\x80\x94 Latoehalat auf Ambon.

Description: Im Laufe des Sommers und Herbstes 1926 trat Chrysaora hysoscella Esch. 1) am Strande zwischen Katwijk und Noordwijk sehr zahlreich auf.\nObwohl seit langem bekannt ist, dass die Kompassqualle stark variirt in Bezug auf F\xc3\xa4rbung und Zeichnung, liegen doch wenige genauere Beschreibungen und naturgetreue Abbildungen vor. Da es mir nun auf Grund reichlichen Materiales \xe2\x80\x94 so reichlich wie es vielleicht keinem anderen Forscher zuvor zur Verf\xc3\xbcgung stand \xe2\x80\x94 m\xc3\xb6glich war, die Variationen der genannten Form n\xc3\xa4her zu studieren, glaubte ich, die sich mir bietende Gelegenheit nicht ungen\xc3\xbctzt vor\xc3\xbcbergehen lassen zu sollen. Das Material wurde teils lebend im Wasser schwimmend gefischt, teils gleich nach Eintritt der Ebbe an den Strand gesp\xc3\xbclt gesammelt, befindet sich daher meist in bestem Erhaltungszustand. Gesammelt wurde haupts\xc3\xa4chlich auf der Strecke zwischen dem Badestrand von Katwijk und Noordwijk, doch wurde bei g\xc3\xbcnstigem Wetter das Untersuchungsgebiet gegen Scheveningen und Zandvoort zu ausgedehnt. Im ganzen wurden mehrere hundert Exemplare untersucht, von denen sich ein Teil im Rijksmuseum van Natuurlijke Historie in Leiden befindet. (Inv. N\xc2\xb0 342/349). Die Untersuchung erschien umso angezeigter, als im Mittelmeer eine nah verwandte Species von Chrysaora, mediterranea Per. und Les. nachgewiesen ist, die von Haeckel auf Grund einer Reihe anatomischer Merkmale als von hysoscella verschieden betrachtet wird, w\xc3\xa4hrend beide von Claus und Mayer als identisch angesehen werden. Vanh\xc3\xb6ffen, die befugte Autorit\xc3\xa4t, ist dieser Frage, ob beide Arten neben einander berechtigt sind oder nicht, im \xe2\x80\x9eNordischen Plankton" (16) aus dem Wege gegangen. Indem ich vorausschicke, dass ich auf Grand meiner Befunde die von Haeckel behaupteten

Description: INTRODUCTION.\nA complete description of the summer plumage of Tringa canutus never seems to have been given. For this reason alone it might be of some value to describe it in more detail than has been done before.\nThe chief object of the present paper, however, is not the description of the summer dress, but the discussion of a problem connected with it, which is of much more general interest. As the same problem presents itself in the summer plumage of one of the Knot\'s nearest relatives, the plumage of this bird, Tringa crassirostris, will be dealt with in the latter part of the present paper. I have to thank my friend Dr. H. Boschma for his valuable assistance in the preparation of this paper.\nIII. THE PLUMAGE OF TRINGA CANUTUS L. 1. MATERIAL.\nThe material on which this investigation is based consists of about 140 skins in the collections of the Zoological Museum at Copenhagen and of the Museums of Natural History at London and at Leiden; besides, a few skins from the collections of Mr. G. A. Brouwer and myself and that of the Zoological Museum at Amsterdam have been studied, making a total of about 150. I have to thank the authorities of the institutions mentioned for giving me kind permission to work in their departments: Mr. R. H\xc3\xb6rring, mag. sc, of Copenhagen, Dr. P. R.\nLowe of London, Prof. E. D. van Oort of Leiden, and Dr. L. F. de Beaufort of Amsterdam. Most valuable for my purposes were the large number of Iceland and Greenland birds in the Museum at Copenhagen and many birds from America and East Asia in the Museum at London.

Description: Die Ophiuriden-Sammlung des Naturhistorischen Reichsmuseums in Leiden, von der wir in der vorliegenden Mitteilung ein Verzeichnis geben, umfasst zwar keine neuen Formen, doch ist sie nicht ohne Interesse, da viele bereits bekannte Formen von neuen Fundorten darin enthalten sind.\nDie \xc3\xbcberwiegende Mehrzahl der Exemplare stammt aus dem ostindischen Archipel. Ferner ist Material vorhanden aus dem roten Meer (Djeddah), dem indischen Ocean (Mozambique), Nordatlantischen Ocean (Cap Cod, Fundy Bai, Massachussetts-bai, Gr\xc3\xb6nland, Holl\xc3\xa4ndische K\xc3\xbcste), Westindien (Haiti, Cura\xc3\xa7ao, Florida), Mittelmeer (Genua, Neapel, Algier), Cap der guten Hoffnung, endlich aus dem Pacific (Sandwich-Inseln, Californien, Neu Seeland, Japan).\nVon seltenen Formen sind zu nennen Trichaster elegans Ludw. und Ophiarachna mauritensis de Loriol.\nReichliches Vergleichsmaterial liegt vor von Ophiothrix longipeda (Lam.) und punctolimbata v. Martens; ferner von Ophiocoma scolopendrina (Lam.), Ophiocoma scolopendrina var. erinaceus (M\xc3\xbcll. & Trosch.) und var. schoenleini (M\xc3\xbcll. & Trosch.). Bei diesen viel umstrittenen Formen haben wir die umfangreiche Speciallitteratur zu Rate gezogen und glauben zur Kl\xc3\xa4rung des Systematik Einiges beigetragen zu haben. In bezug auf das System der Ophiuriden haben wir uns von neueren Arbeiten vor allem an die Publikationen von Clark (4), Koehler (8, 10), Matsumoto (18) und Mortensen (19) gehalten.\nDas Material ist zum gr\xc3\xb6sseren Teil in Alkohol conserviert. Die mit einem Sternchen bezeichneten Exemplare sind Trockenmaterial. Das Siboga-Material ist durch Prof. R. Koehler determiniert.

Description: Prof. Dr. E. D. VAN OORT, Directeur van \'s Rijks Museum van Natuurlijke Historie te Leiden, was zoo vriendelijk, het materiaal aan Acari, door den Gouvernements-Arts Dr. PH. F. KOPSTEIN, thans te Weltevreden bij Batavia, gedurende zijn verblijf op Ambon 1922 en 1923 verzameld, mij ter determineering toe te zenden. De voorloopige diagnosen verschenen reeds in de Entomologische Berichten v. 7, n. 146, p. 29\xe2\x80\x9433, 1 November 1925.\nLaelaps soricis Oudms. 1925. (Fig. 1\xe2\x80\x947).\nLaelaps soricis Oudms. in Ent. Ber. v. 7. n. 146. 1 Nov. 1925, p. 29.\nMaten. Lengte van het idiosoma 910 \xc2\xb5; grootste breedte (\xe2\x99\x80), voorbij het midden, 610 \xc2\xb5; Lengte der pooten resp. 840, 610, 660 en 940 \xc2\xb5.\nVorm breed ovaal, top naar voren; eigenlijke schouders zijn er niet, maar tusschen de plaats, waar deze zouden zijn en den vertex is eene bocht naar buiten, die schoudervormig is. \xe2\x80\x94 Kleur geelachtig.\nRugzijde. (fig. 1). Het epistoom (fig. 2) is min of meer bijenkorfvormig, vooraan met 5 zeer korte lobben, of met 4 kartels. Over het epistoom ziet men nog eene fijne half-ovale lijn. Het rugschild, breed ovaal, vertoont w\xc3\xa8l schouders, en, evenals het idiosoma, ook een paar schoudervormige uitbuigingen. Beharing. De meeste haren zijn lang (zoo lang als femur I), slap, en in hunne distale helft uiterst dun. De vertikaalharen (fig. 2) zijn korte, krachtige borstels; zij worden geflankeerd door 2 andere, kortere, en mediaad gebogene. Achter deze 4 staan 2 normaal gevormde, naar buiten en naar voren gerichte haren. Daarachter eene dwarsrij van 6. Verder zijn zij in grooter aantal aanwezig, dan bij de europeesche soorten. In het geheel tel ik op het schild 38 paar

Description: In zahlreichen fr\xc3\xbcheren Mitteilungen (2, 4, 5, 7) habe ich bereits auf die Bedeutung der Anomalien in der Ausbildung des Gastrovascularsystems der Rhizostomeen f\xc3\xbcr die Erkenntnis der Phylogenie hingewiesen. Anomalien sind bei den Rhizostomeen nichts seltenes. Oft ist das Gastrovascularsystem nicht in allen Sektoren eines Exemplares gleichm\xc3\xa4ssig entwickelt. Manche zeigen das normale Verhalten, andre eilen in der Entwicklung voraus, andre bleiben dagegen zur\xc3\xbcck. So kann man gelegentlich bei einem einzigen Exemplar eine ganze Reihe von Entwicklungsstufen des Gastrovascularsystems feststellen, die bei anderen Genera zeitlebens festgehalten werden. Das ist besonders wichtig bei jenen Formen, \xc3\xbcber deren Ontogenie wenig oder nichts bekannt ist.\nGelegentlich der Beschreibung einiger Entwicklungsstadien von Rhizostoma octopus (7) habe ich neuerdings die Notwendigkeit des Studiums der Anomalien des Gastrovascularsystems erkannt. Da Entwicklungsstadien selbst bei einer im adulten Zustande so leicht erlangbaren, in unseren Gew\xc3\xa4ssern so h\xc3\xa4ufigen Form nur sehr schwer zu erhalten sind, ist man f\xc3\xbcr phylogenetische Speculationen auf das Studium der Anomalien geradezu angewiesen. Die Hauptschwierigkeit derartiger Untersuchungen, die Verf\xc3\xbcgung \xc3\xbcber reichliches Material, besteht hier nicht, w\xc3\xa4hrend dies bei den meisten tropischen Formen wohl der Fall ist.\nVon den 3 Scapulaten-Genera ist die Entwicklung von Rhopilema ganz unbekannt; von Rhizostoma kennt man nur einzelne Stadien (Floresca-, Lychnorhiza-Stadium). Am genauesten ist die Entwicklung von Stomolophus bekannt, wo eine ganze Reihe aufeinanderfolgender Stadien nachgewiesen werden konnte (3). Es ergab sich die Aufgabe, nunmehr auch bei Rhizo-

Description: Toen ik eenigen tijd geleden het gorsen-materiaal uit Nederland in \'s Rijks Museum aanwezig aan een nader onderzoek onderwierp, kwamen mij ook de voorwerpen uit de collectie van Wickevoort Crommelin in handen en trof het mij, dat een drietal voorwerpen foutief gedetermineerd was. De oorspronkelijk door J. P. van Wickevoort Crommelin verrichte determinaties zijn door Dr. F. A. Jentink in 1894 onveranderd overgenomen in \xe2\x80\x9eCatalogue de la collection de feu Mr. J. P. van Wickevoort Crommelin" (Mus. d\'Hist. nat. Pays-Bas, XIV, 1894) en uit de opgaven in deze naamlijst hebben latere schrijvers hunne gegevens geput, zonder het materiaal aan een nieuw onderzoek onderworpen te hebben.\nTwee der voorwerpen behooren tot andere, reeds uit Nederland bekende soorten, terwijl het derde voorwerp tot een soort behoort, die tot heden nog niet uit ons land bekend was. Deze voor de Nederlandsche fauna nieuwe soort is: Emberiza caesia Cretzschmar.\nHet voorwerp, dat tot deze soort behoort, is door van Wickevoort Crommelin gedetermineerd als Emberiza hortulana Linnaeus en door hem vermeld in Ned. Tijdschr. Dierk. I, 1863, p. 225. In de naamlijst van Jentink is het voorwerp op p. 33 vermeld als Emberiza hortulana (n\xc2\xb0 115\xe2\x80\x942).\nHet is een \xe2\x99\x80 en het werd 11 October 1859 op een vinkenbaan bij Overveen (N.-H.) gevangen. Deze in Zuidoost-Europa en Klein-Azi\xc3\xab voorkomende soort is bij uitzondering in Itali\xc3\xab, Zuid-Frankrijk en Oostenrijk waargenomen, ook op Helgoland, waar tusschen de jaren 1848 en 1867 volgens G\xc3\xa4tke ongeveer een twaalftal voorwerpen, hoofdzakelijk uitgekleurde \xe2\x99\x82 \xe2\x99\x82, in de maanden Mei en Juni gevangen werden.

Description: De rups van den \xe2\x80\x9eKanarievlinder" (Hileud hoeis) is donker bruin met lichtere zijstrepen, de eerste lichaamsring en de naschuivers rood, voorts eene serie van dorsale bulten met witte haren begroeid. Pooten bruin.\nDe lengte bedraagt ongeveer 45\xe2\x80\x9450 mM. Behalve aan kanarie kunnen de rupsen zeer schadelijk zijn aan advocaat, mangga, kaneel en kina (DAMMERMAN). Zij spinnen fraaie goudkleurige, mazige cocons, waarin de pop zichtbaar ligt.\nDe rups van C. andrei Jord. is geheel anders; dorsaal appelgroen, ventraal iets donkerder met laterale geelgroene lengtelijn onder de stigmata, groenachtig bruinen kop, kleine roseroode dorsale wratjes, waarop donkere haren. Op den laatsten ring staat dorsaal een vleezig uitsteeksel met een geel wratje. De geheele oppervlakte met witte puntjes; de achterste, anale ring bruin. De rupsen laten zich in koudere streken gemakkelijk opkweeken met bladeren van kersen, appelen enz.\nGen. 2: Loepa Moore.\nLoepa, Moore, Cat. Lep. Mus. E. I. C. II, p. 399, (1859). Hamps., Faun. Br. Ind. Moths I, p. 25, (1892). Seitz, Grossschm. d. Erde X, p. 505, (1926).\nType: L. katinka Westw.\nGeogr. verspr.: Centraal- en West-China, Voor- en Achter-Indi\xc3\xab, Sumatra, Java en Celebes.\nIn tegenstelling met het voorgaande genus, zijn de voorvleugels niet sterk sikkelvormig, doch wel lang uitgetrokken en vrij smal met afgeronde apex. De buitenrand is bij het \xe2\x99\x82 binnenwaarts gebogen; daarentegen bij het \xe2\x99\x80 niet of zelfs meer buitenwaarts. Achtervleugels bijzonder afgerond

Description: In het brakke water van de Zeeuwsche eilanden komen Bryozo\xc3\xabn voor, die tot het geslacht Membranipora behooren en die zich van de andere soorten van dit geslacht onderscheiden door den vorm van de kolonie. De dieren liggen hier niet, zooals bij de meeste Membranipora\'s, tegen het substraat aan, maar vormen afstaande korsten, die tot groote, samengestelde klompen kunnen uitgroeien en die zich vasthechten aan palen en bruggen. Deze Bryozo\xc3\xabn zijn door een aantal onderzoekers, die ze tot zeer verschillende soorten brachten, in Zeeland en het omgevende gebied gevonden.\nIn \xe2\x80\x9eFlora en Fauna der Zuiderzee" vermeldt Mej. van Benthem Jutting (1922) dezen vorm als Membranipora membranacea (L.) var. erecta Loppens, naar aanleiding van de determinate van overeenkomstige Bryozo\xc3\xabnkolonies door Loppens (1906) als bovengenoemde vari\xc3\xabteit. De door Loppens beschreven kolonies komen inderdaad geheel overeen met den vorm, die in brakke wateren voorkomt als broze kluiten van sintelachtige consistentie, waarvan van der Sleen (1918), die ook Loppens aanhaalt, melding maakt.\nVan het voorkomen van den bewusten vorm was reeds eerder een mededeeling gedaan door Maitland (1896). Hij rekent deze dieren nu tot een vari\xc3\xabteit van Flustra johnstoni, een soort, die volgens Maitland veelvuldig op schelpen en steenen der Zeeuwsche stroomen voorkomt. Deze Flustra johnstoni is nu identiek met een door Johnston (1847) beschreven vorm van Membranipora membranacea (Johnston, I.c., p. 328, Pl. LVI, fig. 7).\nIn hetzelfde werk geeft hij op PI. LVII, fig. 11 en 12 twee vrij nauwkeurige teekeningen, waaruit met zekerheid te concludeeren is, dat deze gemaakt zijn naar objecten, die identiek zijn met de in brakwater voor-

Description: Die folgende Bearbeitung sumatranischer Libellen schliesst sich an zwei fr\xc3\xbchere Aufs\xc3\xa4tze \xc3\xbcber Libellen von Java und von Simalur an, die mir Herr Jacobson anvertraute. Die hier beschriebene wesentlich gr\xc3\xb6ssere Sammlung aus den Jahren 1913\xe2\x80\x9415 kam gegen Ende 1920 in meine H\xc3\xa4nde, sie h\xc3\xa4tte also l\xc3\xa4ngst erledigt sein sollen, und ich bin Hrn.\nJacobson und dem Direktor des Museums in Leiden zu Dank verpflichtet f\xc3\xbcr die Geduld gegen\xc3\xbcber der langen Verz\xc3\xb6gerung, die sich aus pers\xc3\xb6nlichen Gr\xc3\xbcnden ergab 1). Die Sammlung stammt zum weitaus gr\xc3\xb6ssten Teil aus den Padangschen Bovenlanden (P. B.), einem Teil von Sumatra, \xc3\xbcber dessen Odonaten noch sehr wenig berichtet ist. Die genauen Ortsangaben geben zwar dem Verfasser, der das sch\xc3\xb6ne Land nicht kennt, und wohl auch der Mehrzahl seiner Leser, keine Vorstellung vom Charakter der einzelnen Fundorte; genaue Orte und Daten, \xc3\xbcberall so wiedergegeben wie sie der landeskundige Sammler selbst den Objekten beigef\xc3\xbcgt hat, werden aber als Dokumente f\xc3\xbcr Gegenwart und Zukunft trotzdem unentbehrlich gefunden werden.\nNeben zahlreichen, in vielen Schriften zerstreuten einzelnen Notizen \xc3\xbcber sumatranische Odonaten gibt es einige wenige Schriften, die sich mit solchen speziell befassen, von Albarda (10) und Karsch (18) solche kleinern Umfangs, eine vollst\xc3\xa4ndige Zusammenstellung des damals bekannten von E. de Selys-Longchamps (14) und endlich die grosse, monographisch entwickelte Arbeit von Kr\xc3\xbcger (22). Diesen dient der vorliegende Aufsatz zur Erg\xc3\xa4nzung und gewissermassen Modernisierung; um den heute kostbaren Raum zu sparen habe ich mich streng an das Material der bearbeiteten Sammlung gehalten und auf kompilatorische Arbeit

Description: Die kleine Scyphomedusen-Sammlung aus dem Zoologischen Museum in Amsterdam, \xc3\xbcber welche hier kurz berichtet wird, enth\xc3\xa4lt keine neuen Formen. Sie ist jedoch bemerkenswert, weil einzelne bekannte Medusen in zahlreichen Exemplaren vorliegen, die sonst stets nur vereinzelt in den Sammlungen vertreten sind, ferner weil einige seltene Formen darin enthalten sind. Vergleichsmaterial, mehr oder minder reichhaltig, von Thysanostoma thysanura Haeck., Crambione mastigophora Maas und Acromitus flagellatus Stiasny bot Gelegenheit, Anomalien dieser Medusen zu untersuchen.\nVon selteneren Formen sind in der Sammlung enthalten Tamoya alata Reynaud, Netrostoma typhlodendrium Schultze und Cephea cephea Forsk\xc3\xa5l.\nDas interessanteste Objekt ist die nur wenig bekannte Lorifera flagellata Haeckel, die ich bisher identisch gehalten habe mit Acromitus flagellatus.\nAuf Grund der Untersuchung des vorliegenden Objektes bin ich zum Ergebnis gekommen, dass beide Medusen generisch und specifisch von einander verschieden sind.\nVon Catostylus tagi (Haeck.) mit dem Verbreitungsgebiet atlantische K\xc3\xbcste von Portugal bis zur Congo-M\xc3\xbcndung ist in der Sammlung ein Exemplar aus West-Indien enthalten, was bemerkenswert ist, da diese Meduse ausserhalb des genannten Gebietes nur einmal, bei Panam\xc3\xa0, an der pacifischen K\xc3\xbcste Mittelamerikas, nachgewiesen wurde.\nDie \xc3\xbcberwiegende Anzahl Medusen entstammt der Sammlung von M. M. WILLEMSZ GEEROOMS aus Ambon, einzelne Exemplare sind von Sabang (G. HERMAN), von Flores (V. D. SANDE), Semarang (P. BUITENDIJK), Nias (KLEIWEG DE ZWAAN), ferner von St. Louis (Westafrika,

Description: This genus was established by Dr. P. BLEEKER in 1874 1) for fishes belonging to the phalanx Sicydiini having the caracteristics: \xe2\x80\x9eDentes intermaxillares stipitati apice clavati obtusi, inframaxillares serie interna parvi aequales, serie externa aciculares. Maxilla inferior cirris nullis. Squamae capite et trunco antice nullae, lateribus 40 circ. in serie longitudinali. B. 4. D. 5\xe2\x80\x9410 vel 11. A. 11 vel 12.\nSp. typ. Sicydium gymnauchen BLKR." (Bleeker l. c. p. 314).\nAfterwards in 1876 BLEEKER 2) gives the following description of this genus: \xe2\x80\x9eCorpus subelongatum vel elongatum squamatum, capite obtuso alepidoto, maxilla inferiore non cirrata. Dentes, intermaxillares mobiles uniseriati stipitati apice clavati obtusi, inframaxillares biseriati serie interna parvi serie externa labiales. Squamae capite, nucha et regione thoraco-ventrali nullae, trunco ctenoideae 40 circ. in serie longitudinali. Pinna caudalis truncato-emarginata. B. 4. D. 5 vel 6\xe2\x80\x941/9 vel 1/10. A. 1/10 vel 1/11.\nRem. Le genre Microsicydium se distingue, dans le groupe des Sicydiini, par les caract\xc3\xa8res combin\xc3\xa9s d\'\xc3\xa9cailles cteno\xc3\xafdes ne s\'\xc3\xa9tendant pas en avant jusque dans la r\xc3\xa9gion nucho-thoracique, par l\'absence de barbillons et de canines, par les dents intermaxillaires en forme de massue et par la caudale \xc3\xa9chancr\xc3\xa9e. Je n\'en connais qu\'une seule esp\xc3\xa8ce, dont je poss\xc3\xa8de plus de trois cents individus, mais dont le plus grand ne mesure pas tout \xc3\xa0 fait quatre centim\xc3\xa8tres". (Bleeker l. c. p. 284).\nDr. A. G\xc3\x9cNTHER 1) held the subgenera Sicydium GILL and Sicyopterus GILL united under the genusname Sicydium C. & V. In the same way Mr. W. R. OGILVIE-GRANT 2) unites Sicydium and Sicyopterus of GILL,

Description: Daar het materiaal, aanwezig in het Rijksmuseum in hoofdzaak bestaat uit de collectie Snellen van Vollenhoven, dus bevat het grootste deel van het materiaal dat aan diens publicaties in de \xe2\x80\x9eBouwstoffen voor eene Fauna van Nederland", het \xe2\x80\x9eTijdschrift voor Entomologie" benevens in een aantal verslagen van vergaderingen der Nederlandsche Entomologische Vereeniging ten grondslag ligt, leek het mij wel van belang omtrent de herziening van dit materiaal, waartoe ik in de gelegenheid was, een en ander te publiceeren.\nVooreerst volgt hier een opsomming van de soorten, die in de collecties onder juisten naam aanwezig waren en die dus in deze oudere publicaties juist, zij het dan ook vaak onder een thans niet meer gebruikelijk synonym, waren vermeld.1) Grypotes puncticollis H.-S. 2e Naamlijst. (Jassus.) Thamnotettix subfusculus Fall. \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e Euscelis argentatus F. \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e Deltocephalus ocellaris Fall. \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e Deltocephalus striatus L. 2e Naamlijst. (Jassus.) Graphocraerus ventralis Fall. \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e Eupelix producta Germ. \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e cuspidata F. Bouwstoffen; 2e Naamlijst.\nAphrodes bicinctus Schrk. Bouwstoffen, (Acocephalus costatus Pz.); 2e Naamlijst, (Acocephalus rusticus F.) \xe2\x80\x9e bifasciatus L. Bouwstoffen, (Acocephalus.); 2e Naamlijst, (Acocephalus.) Ledra aurita L. Bouwstoffen; 2e Naamlijst; Versl. 11e Win-

Description: De fossielen van ons strand hebben slechts zelden tot onderwerp van studie gediend. Inderdaad hebben deze, op secundaire ligplaats gevonden voorwerpen voor den palaeontoloog en den geoloog slechts weinig waarde, temeer waar de verplaatsing van materiaal langs het strand vrij groot schijnt te zijn en niet voldoende is onderzocht, zoodat zich de oorspronkelijke herkomst dezer voorwerpen niet laat bepalen.\nDesondanks meen ik vooral den malacoloog met deze opsomming van dienst te kunnen zijn; men krijgt dit fossiele materiaal vaak met recente voorwerpen tesamen in handen, en daarbij geeft het gemakkelijk aanleiding tot vergissingen. Met een zelfs oppervlakkige kennis dezer fossielen worden vele moeilijkheden ontgaan. \'s Rijks Museum van Natuurlijke Historie beschikt thans over een tamelijk omvangrijke verzameling dezer fossielen, die in hoofdzaak afkomstig is van Jhr. W. C. VAN HEURN en in den laatsten tijd is aangevuld, vooral dank zij de hulp van Mej. M. J. DE GRAAG en de heeren A. L.\nBRANDHORST en B. HUBERT. Uiteraard is deze collectie nog verre van volledig, aangezien alle plioceene en wellicht een deel der mioceene Mollusca te verwachten zijn; bovendien resten mij nog eenige problematica.\nOnderstaande lijst bevat alleen die soorten, die niet meer recent voorkomen, het is n.l. niet met zekerheid uit te maken dat een exemplaar fossiel is indien de soort nog op onze kust leeft. Voorts heb ik vindplaatsen alleen opgegeven voorzoover de soorten niet uitsluitend op Walcheren werden verzameld.\nTectura virginea M\xc3\xbcll.\nGlyphis graeca L.

Description: The account on West-Indian molluscs which I will give in the following pages, was started as a consequence of material, collected by Dr. J. BOEKE in the course of 1905, by Dr. C. J. VAN DER HORST during April and May of 1920 and by engineer G. J. H. MOLENGRAAFF since 1921. Besides I will mention species from Cura\xc3\xa7ao already present in the collections of the Zoological Museum at Amsterdam.\nThe majority of these species were collected alive and all of them belong to the littoral zone stretching from high-water-mark to about one fathom.

Description: Spanish Water, on the gills of Lutjanus chrysurus Bl., 13. IV. 20, 9 spec. \xe2\x99\x80; Caracasbay, 10. V. 20, 1 spec. \xe2\x99\x80.

Description: Herr Dr. C. J. VAN DER HORST im Amsterdam hatte die Freundlichkeit, mir die von ihm im Jahre 1920 bei Cura\xc3\xa7ao gesammelten Polychaeten zur Bearbeitung zu \xc3\xbcbergeben. Ich kann hiermit das Ergebnis dieser Untersuchung vorlegen. Von dem umfangreichen Material hat Dr. R. HORST in Leiden in einer Mitteilung (Bijdragen tot de Dierkunde. Afl. XXII. 5. Dez. 1922) bereits 9 errante Polychaetenformen aufgef\xc3\xbchrt, von denen 2 als Arten nicht n\xc3\xa4her begrenzt sind. Ich habe die von Dr. HORST beschriebenen Arten gleichfalls untersucht und sie unter der von mir f\xc3\xbcr richtig gehaltenen Benennung der Vollst\xc3\xa4ndigkeit halber in meine Arbeit mit aufgenommen. Ferner sind einige von dem ebengenannten Herrn mir zugestellte Polychaeten aus anderen Teilen des Westindien-Meeres von mir mit verwertet worden.\nIn meiner grossen Westindien-Arbeit (an anderer Stelle \xe2\x80\x94 Ueber westindische und einige andere Polychaeten-Typen 1925 \xe2\x80\x94 vorl\xc3\xa4ufig als W. M. 1919 angef\xc3\xbchrt) sind in einem Nachtrage eine Anzahl von Polychaeten von Cura\xc3\xa7ao verzeichnet, die von Prof. E. HENTSCHEL (Zool. Mus. Hamburg) dort gesammelt wurden. Da das Manuskript der erw\xc3\xa4hnten Arbeit zur Zeit nicht mehr in meinen H\xc3\xa4nden ist, konnte ich die festgestellten Arten in die vorliegende Arbeit nicht mit einordnen. Im \xc3\x9cbrigen verweise ich bez\xc3\xbcglich westindischer Polychaeten auf meine hoffentlich bald erscheinende grosse Westindien-Arbeit und auf die vorl\xc3\xa4ufige dar\xc3\xbcber erschienene Mitteilung (Sitzungsber. Ges. naturf. Freunde. 1. Nov. 1922), ferner auf meine weiter vorn citierte Arbeit \xc3\xbcber westindische Polychaeten-Typen (1925) der zoologischen Museen von Kopenhagen und Wien.

Description: \xe2\x80\x9eThe two codes have been a great help in stabilizing nomenclature. Experience has shown, however, that they lack definiteness in directing the application of names ...\xe2\x80\x9d (HITCHCOCK in Am. Journ. of Bot. May 1921 p. 251). \xe2\x80\x9eA harmonizing of the two codes appears to be impossible, if it is maintained that the International Rules cannot be modified in any essential, but only added to or interpreted. This is the belief in some quarters \xc2\xb9), but I find no confirmation of this in the Rules themselves and it is contrary to the spirit of codes and laws in general. They should be modified to accord with the consensus of botanical opinions \xc2\xb2). Otherwise they will be gradually abandoned.\xe2\x80\x9d (H. in Br. Journ. of Bot. Nov. 1922 p. 318; the same opinion is uttered by WILLMOTT on p. 196, and by SPRAGUE in J. of B. 1924 p. 197).

Description: A species with the habit of Aristida divaricata H. et B., but welldistinguished by the wanting column and the curious tuberculate lemmas. Closely allied to Aristida gentilis HENR., which differs however in the other position of the glumes and in the smooth lemma. The species resembles in some characters the Aristida Parishii HITCHC., the latter has however a totally different shape of the panicle and the lemma is not tuberculate-hispid, but scabrous only on the upper half. Among duplicates from the U. S. Nat. Herbarium, kindly received from Mrs. A. CHASE, I found a second plant belonging to the species, a plant also collected in Arizona, north slope of Santa Rita Mountains, leg. D. GRIFFITHS no. 7269.

Description: In a preliminary work: \xe2\x80\x9eA critical Revision of the genus Aristida\xe2\x80\x9d, I have given a review of all the hitherto described species of this genus with the citation of the literature, the exact copies of the authentic descriptions and the figures of the spikelet-characters, taken from the type specimens so far as I could locate them. In many cases it was necessary to enter into critical observations, because the nomenclature and the ideas found in the different manuals are exceedingly entangled. The Revision, although very important for botanists who wish to know the exact data of a fixed species, is not to use if we wish to determine an arbitrary plant of our genus, therefore we must have a monograph and I indicated already that it was my intention to write such a work. I must however observe that this work differs somewhat from other monographs and that it is in the first place a practical manual to the knowledge of this very difficult genus. It contains descriptions of all the species I have accepted as valid and keys for their determination. I was therefore obliged to omit in this work all the data already given in the Revision and to take into consideration that, with this monograph before us, we must, after being somewhat familiar with the genus and the different characters, without great difficulties, get a clear idea of it and with the keys before us find the name of a specimen belonging to our genus. It is therefore advisable to read the chapter where I have treated the different characters used for the limitation of the species. Anatomical characters are for practical reasons not taken up in the keys. No attempt is made to bring the allied species together in groups, because such groups are not easy to limit and the habit of such groups is scarcely to explain in a key. The keys to the species of each section are thus entirely artificial. On the other hand there are in our genus many very striking morphological characters of great constancy we can use with profit in the keys to recognize the species. American authors have divided the sections of a genus they studied, into minor groups, each group received a name, which was the plural of the most characteristic species of the group. In our genus we can give the names of \xe2\x80\x9eripariae, cognatae, adscensiones"" purpurascentes, to the groups containing all the allies of Aristida cognata, purpurascens riparia, etc. The monographer recognizes these different groups often by indefinite characters of growth, colour or habit in general. I have therefore not accepted in this work the method of American botanists.\nAristida is indeed a very difficult genus, not because the characters of the plants are difficult to understand, but because all the characters were taken hitherto \xe2\x80\x94 and there was no other way \xe2\x80\x94 from dried specimens, which are often damaged in course of time. I found an enormous diversity in the genus Aristida and although I studied about 15000 specimens, I could not expect to settle the characters definitively. No attention was given by taxonomists to the numerous intermediate forms, and hybrids were never observed or indicated in the literature of our genus. I am convinced that these hybrids occur in greater abundance than I have hitherto found in the different herbaria. For the knowledge of our genus in the future, agrostologists must study the species in the field and also by cultivation. Field study is very important when different species grow together and we can study and collect the intermediate forms. This was already done accidentally by some famous collectors, but no attention was given to the facts. Cultivation is also very important, not only to know somewhat more about the constancy of different characters, but also because we get quite undamaged specimens at our disposal. We know that the glumes and the awns are very fragile in our genus and that it is not always possible to give the different exact data of a species from herbarium-specimens. The different characters of the glumes and awns are in the future to verify with the living specimens.

Description: Fam. 8: LASIOCAMPIDAE.\nLasiocampidae, Hampson, Faun. Br. Ind. I, p. 402, (1892). Gr\xc3\xbcnberg, Seitz, Grossschm. d. Erde X, p. 391, (1914).\nMeest groote, sterke, ruige vlinders met bruine vleugelteekening.\nPalpen dik behaard, groot, vooruitstekend; zuiger niet ontwikkeld; oogen vrij klein; antennen tamelijk lang dubbel gekamd bij beide sexen. De pooten gewoonlijk met slechts kleine terminale paren sporen en sterk behaard. Het voorhoofd en de thorax in den regel sterk behaard. Het aderstelsel sterk, vrij constant; in den voorvleugel zijn de aderen 1a en 1b niet met elkaar gevorkt, 1c zeer zelden aanwezig; de cel klein met sterke discocellularis; de aderen 6 en 7 vanaf den bovenhoek, 9 en 10 steeds gesteeld. De achtervleugel met 2 anale aderen; 6 en 7 dicht bij de basis ontspringend; 8 gekromd en dikwijls 7 rakend of daarmede door een klein dwarsadertje verbonden, waardoor een praecostale cel ontstaat; accessorische adertjes doorgaans ontwikkeld. Frenulum afwezig.\nDe rupsen zijn sterk behaard, met eigenaardige laterale haren aan de eerste segmenten en vaak ook met dorsale haarbosjes op de voorste segmenten. De haren beschermen door hunne mechanische en chemische werking de rups zoowel als de pop, want de haren worden in het spinsel ingeweven.\nDe \xe2\x99\x80\xe2\x99\x80 vliegen zeer weinig en houden zich meest verborgen, terwijl de \xe2\x99\x82\xe2\x99\x82 zeer bewegelijk kunnen zijn. Sterk sexueel dimorphisme komt ook bij deze familie voor, evenals sterk verschil in grootte bij exemplaren van dezelfde soort. Enkele soorten vliegen ook wel overdag.\nDeterminatietabel voor enkele genera:

Description: De berichten van waarneming van geringde vogels, die mij tusschen 1 Januari 1926 en 31 December 1928 werden toegezonden, zijn in de volgende bladzijden vermeld. In het vorige verslag van het ringonderzoek (XV), waarin ik de verkregen resultaten tusschen 1 Januari 1923 en 31 December 1925 vermeldde (zie Zoologische mededeelingen, deel IX, 1926, pp. 179\xe2\x80\x94198) is een foutieve vermelding te verbeteren; de vogel nl., die op p. 194 onder N\xc2\xb0. 29259 als ransuil vermeld is, behoort niet tot deze soort maar is een kerkuil, Tyto flammea (Linnaeus). Evenals voorheen zijn er in de lange lijst van waarnemingen weder vele gevallen vermeld, die van bijzonder belang zijn voor de kennis van het trekken van de betreffende vogelsoort of die een aanduiding zijn, welken ouderdom in het wild levende voorwerpen van een bepaalde soort kunnen bereiken.\nVoor de hulp die ik zoo ruimschoots mocht ontvangen, zoowel bij het ringen van vogels, alsook bij het waarnemen van geringde vogels, betuig ik hier mijn welgemeenden dank; ook een woord van dank past hier aan Mejuffrouw A. J. Sleyser, die mij bij de langzamerhand zoo omvangrijke administratie van ons ringbureau trouw ter zijde staat. Aan hen, die in de gelegenheid zijn aan het ringonderzoek door het ringen van vogels medewerking te verleenen, worden inlichtingen en de benoodigde ringen kosteloos verstrekt. Voor mededeeling van ieder geval van waarneming van een geringden vogel houd ik mij ten zeerste aanbevolen, ook voor toezending van courantenberichten omtrent geringde vogels. Het verslag betreffende de berichten van waarneming van geringde vogels in 1929 ontvangen, zal in het begin van 1930 verschijnen.\nSchollevaar [Phalacrocorax carbo subcormoranus (Brehm)].

Description: Gen. Thumata Walk.\nThumata, Walk., List. Lep. Ins. Br. Mus. XXXV, p. 1900, (1866).\nHamps., Cat. Lep. Phal. II, p. 420, (1900). Seitz, Grossschm. d. Erde X, p. 159, (1914).\nType: Th. fuscescens Walk.\nGeogr. verspr.: W. Afrika, Madagascar, Br. Indi\xc3\xab, Assam, Ceylon, Borneo, Java, Australi\xc3\xab.\nZuiger gereduceerd, klein; palpen vooruitstekend, doch niet over het voorhoofd reikend; dat met haar begroeid is; antennen van het \xe2\x99\x82 kort dubbel gekamd en wat verdikt aan de toppen; tibi\xc3\xabn middelmatig gespoord; abdomen wollig. Voorvleugel kort en breed; ader 2 vanaf het midden der cel; 3 vanaf voor den celhoek; 4 en 5 vanaf dien hoek; 6 vanaf onder den bovenhoek; 7, 8 en 9 gesteeld; 10 vrij; 11 met 12 samensmeltend. Achtervleugelader 2 vanaf over het midden der cel; 3 en 4 gesteeld; 5 vanaf ongeveer het midden der discocellularis; 6 en 7 lang gesteeld; 8 vanaf bij het celeinde.\nThumata fuscescens Walk.\nThumata fuscescens, Walk., List. Lep. Ins. Br. Mus. XXXV, p. 1901, (1866). Hamps., Ill. Typ. Sp. Br. Mus. IX, p. 86; pl. 158, f. 18, (1893).\nCat. Lep. Phal. II, p. 421, f. 332, (1900). Seitz, Grossschm. d. Erde X, p. 159; pl. 17c, (1914).\nDeze soort werd tot nog toe niet op Sumatra gevonden, doch zal daar ongetwijfeld wel voorkomen. Grijs-bruin; kop, thorax, voorvleugelbasis en eenige vlekken langs de costa donker bruin; sporen van een gezaagde, buitenwaarts gebogen mediale; een duidelijke vlek op de discocellularis;

Description: The distinction between the genera of the Talitridae is mainly based \xe2\x80\x94 at least where the Dutch species are concerned \xe2\x80\x94 upon the shape and size of propodite and dactylus of the gnathopods (cf. TESCH: Talorchestia brito etc. in Zoologische Mededeelingen, \'s Rijks Museum van Nat. Hist., Leiden, Dl. II, 1916).\nIntermediate between the genera Talitrus and Orchestia is the remarkable genus Talorchestia, which STEBBING christened with that compound name because the females should be referred to Talitrus, but the males to Orchestia, if we ignored that they belong together. For the second gnathopod of the males carries the huge hand, which distinguishes Orchestia \xe2\x99\x82 \xe2\x99\x82 from Talitrus \xe2\x99\x82 \xe2\x99\x82. The females, however, differ from those of Orchestia in that their 1st gnathopod is not feebly subchelate, but simple as in Talitrus.\nWith the males the species can be easily recognized by the typical Talitrus saltator (Mont.) \xe2\x99\x80, 2nd gnathopod. form of the propodite of the second gnathopod. With the females this is by no means so easy. In Holland two species of Talorchestia occur, viz., Talorchestia deshayesii Aud. and Talorchestia brito Stebb. T. deshayesii Aud. can be readily distinguished by its smaller size and more slender form. Besides the eyes are comparatively smaller.\nThe female Talorchestia brito Stebb., however, resembles Talitrus \xe2\x99\x80 so closely \xe2\x80\x9ethat they are scarcely if at all to be distinguished from each other." This is quoted from Dr. TESCH, who in 1916 recorded T. brito for the first time as belonging to the Dutch fauna. But in the same paper he hints at the possibility \xe2\x80\x94 judging from STEBBING\'s figures \xe2\x80\x94 of find-

Description: Daar ik bij de revisie onzer Jassidae in 1927 niet in de gelegenheid was het materiaal uit de verzameling A. J. F. FOKKER na te zien en het mij nu blijkt dat het materiaal dezer verzameling aanleiding geeft tot enkele rectificaties, volgen hier deze aanteekeningen.\nCicadula sexnotata (Fall.).\nIn de verzameling bevinden zich door LETHIERRY als C. diminuta Leth. gedetermineerde exemplaren, die behooren tot Cicadula sexnotata (Fall.) var. salina Reut., welke var. dus inlandsch is, de var. devastans Gu\xc3\xa9r. echter eveneens. Indien Cicadula sexnotata (Fall.) var. salina Reut. inderdaad hetzelfde is als Cicadula diminuta Leth., wat m. i. lang niet zeker is, zou de naam salina Reut. moeten vervallen.\nThamnotettix erythrostictus (Leth.).\nDe door FOKKER vermelde exemplaren waren door LETHIERRY gedetermineerd, doch behooren tot Thamnotettix dilutior Kb.\nEuscelis aemulans (Kb.).\nHet exemplaar van Zierikzee, door FOKKER als Athysanus aemulans Kb. vermeld, is Euscelis sahlbergi (Reut.).\nEuscelis onustus Ferr.\nWas juist gedetermineerd.\nEuscelis variegatus (Kb.).\nSlechts \xc3\xa9\xc3\xa9n exemplaar (VAN MEDENBACH DE ROOY, Oosterbeek, September) is juist gedetermineerd, de overige exemplaren behooren grootendeels tot Euscelis lineolatus Brull\xc3\xa9, enkele tot Euscelis plebejus (Fall.).\nParalimnus formosus (Boh.).\nDe als Deltocephalus formosus Boh. in den Catalogus van FOKKER ver-

Description: Op een tweetal excursies (van 11\xe2\x80\x9413 Juli en van 26\xe2\x80\x9428 September) werden op Urk negen soorten van Apterygogenea gevonden, n. 1.: Hypogastrura viatica (Tullb.).\nFriesea mirabilis (Tullb.).\nOnychiurus armatus (Tullb.).\nProisotoma sch\xc3\xb6tti (D. T.).\nIsotoma (Vertagopus) cinerea (Nic.).\nIsotoma viridis Bourl.\nIsotoma viridis Bourl. var. riparia (Nic.).\nIsotomurus palustris (M\xc3\xbcll.) var. maculata Sch\xc3\xa4ff.\nEntomobrya lanuginosa (Nic.).\nEntomobrya lanuginosa (Nic.) var. maritima (Nic.).\nEntomobrya nicoleti (Lubb.) var. obscura (Tullb.).\nVijf hiervan zijn, daar ze niet voorkomen in de lijst van Dr. OUDEMANS, als nieuw voor onze fauna te beschouwen. Van deze vijf volgt hieronder een korte beschrijving. 1. Friesea mirabilis (Tullb.).\nDe drie thoracale segmenten zijn alle duidelijk zichtbaar en behaard.\nDe beharing is kort, aan het eind van het abdomen iets langer; terwijl noch op thorax of abdomen, noch op de pooten borstelharen met een knopje voorkomen. De antennen zijn korter dan de kop, het vierde lid is kegelvormig en voorzien van 4\xe2\x80\x945 lange, sterk gekromde \xc3\xa4sthetasken; de eindkolf is duidelijk en retractiel. Aan de buitenzijde van het derde lid komt een orgaan voor, dat bestaat uit twee korte zintuigstaafjes, die in een holte ingeplant zijn en door een tweetal haren beschermd worden.

Description: Bei der Durchsicht mehrerer holl\xc3\xa4ndischen Andrena-Sammlungen fand ich eine Art, welche, soviel ich weiss, bisher noch nicht beschrieben worden ist.\nSie geh\xc3\xb6rt zu der schwierigen Gruppe der A. ovatula K. (afzeliella K.), und ist der A. wilkella K. (xanthura K.) am n\xc3\xa4chsten verwandt. Nach Herrn R. C. L. Perkins, dem ich einige St\xc3\xbccke dieser neuen Art zusand, fehlt sie in England; auf dem Festlande ist sie sicher weiter verbreitet, aber da die Unterscheidung von den Verwandten, besonders bei abgeflogenen St\xc3\xbccken, sehr schwierig ist, hat man sie wohl in der Regel mit A. wilkella K. oder ovatula K. verwechselt.\nDie folgende Beschreibung habe ich aufgestellt nach 5 \xe2\x99\x80\xe2\x99\x80 und 12 \xe2\x99\x82\xe2\x99\x82: Andrena gelriae n. sp. \xe2\x99\x80. Schwarz. Kopf ungef\xc3\xa4hr wie bei wilkella gebildet, nur der Kopfschild etwas mehr vorgezogen und der Scheitel etwas fl\xc3\xa4cher. Oberkiefer am Ende gebr\xc3\xa4unt. Anhang der Oberlippe trapezf\xc3\xb6rmig, gl\xc3\xa4nzend, vorne in der Mitte etwas eingedr\xc3\xbcckt. Kopfschild dicht und fein k\xc3\xb6rnig gerunzelt, und ausserdem dicht und ziemlich grob punktiert, die Mittellinie nur gerunzelt oder ausserdem mit wenigen Punkten versehen, matt. Stirn und Scheitel dicht runzelig punktiert, matt.\nAugenstreifen von vorne samtbraun, von oben braungelb schimmernd.\nF\xc3\xbchler schwarz, die letzten Glieder unten schwarzbraun. Zweites Geisselglied so lang wie die zwei folgenden Glieder zusammen; das dritte und vierte Glied sind wenig breiter als lang, die folgenden ungef\xc3\xa4hr quadratisch, das Endglied ist l\xc3\xa4nger als breit.\nMesonotum und Schildchen fein gerunzelt und dicht und tief einge-