ALBERT

Description: Modern oyster culture began its development in the second part of the nineteenth century. Beginning in Europe it gradually spread over all the world\xe2\x80\x99s oyster regions. Locally oyster cultural methods acquired a high degree of technical specialisation, recently even including chemical control of oyster diseases.\nA steadily increasing stream of scientific and technical papers, dealing with oyster biology and oyster culture, accompanied this development, and already numbers several thousands of publications. If closely related industries, such as cattle-breeding, horticulture, and agriculture, are compared with it, it is clear that one of the basic problems of oyster culture must be the oyster\xe2\x80\x99s nutrition. Without a detailed knowledge of this subject it seems hardly possible to control effectively the oyster\xe2\x80\x99s growth and fattening. Therefore it will surprise many to learn, that two of the most prominent of our oyster biologists summarize their knowledge about this subject as follows: ""At present we must confess our ignorance of the principles of mollusc nutrition and consequently our inability to suggest a practical solution of the problem of forced feeding and production of fat oysters at will."" (GALTSOFF 1942).

Description: 1. The caterpillars of Philudoria potatoria. L. belong in Holland to two phaenotypes, a light one with a pale bluish-grey ground colour, strongly mottled with pale markings (figured in SEPP 1), and a dark one, which is nearly blackish blue and much less provided with pale markings (figured in practically all text books). 2. The pale caterpillars are confined to reedbeds in the lower western part of the country, the dark caterpillars principally to coarse grasses (e. g. Dactylis) in the higher parts (east and south). Mixed colonies are also known. See map. 3. It is highly probable that the colour forms of the caterpillars are due to environmental factors. From 37 light caterpillars collected in one colony in 1948 about half of them turned to dark ones in the breeding cage (unnatural conditions!), when they cast their skin. (Those which remained pale were possibly already in their last skin when we collected them). 4. The food itself is not the principal cause for the differences in colour of the caterpillars. I suppose that they result from differences in light. 5. The pale caterpillar is not confined to Holland. I saw French specimens in the collection of the Mus\xc3\xa9e d\xe2\x80\x99Histoire Naturelle in Paris, among which was one from Beauvais near Paris. 6. The moths resulting from these two types of caterpillars show clear differences, which can only be attributed to differences in the genetical composition of the colonies. 7. Table I shows that the \xe2\x99\x82\xe2\x99\x82 resulting from pale caterpillars are characterized by a high percentage of yellow specimens and a nearly complete failing of unicolorous red-brown ones, whereas the \xe2\x99\x82\xe2\x99\x82 from the dark caterpillars have not yet produced the yellow form, but not rarely the unicolorous dark one appears among them. 8. Table II shows that there are rather strong differences among the individuals of different populations of pale caterpillars. In some of them, not tabulated, yellow \xe2\x99\x82\xe2\x99\x82 are very rare or even unknown. 9. Yellow \xe2\x99\x82\xe2\x99\x82 are not confined to pale caterpillars. In the collection of Mr. H. B. WILLIAMS at Bramley (Surrey) I saw magnificent specimens resulting from dark caterpillars of a colony south of London. 10. With the colour forms of the females the differences are not so strong, though the pale caterpillars produce more pale females and the brown form inversa Caradja is not attained by them. Only the dark caterpillars produce inversa in a rather small percentage (table III). 11. If the females are divided, however, according to the degree of the markings, clear differences are shown. See table IV. 12. It is evident that Holland is inhabited by a \xe2\x80\x9cPragmites-race\xe2\x80\x9d and a \xe2\x80\x9cDactylis-race\xe2\x80\x9d, which show clear biological, phaenotypical and genetical differences.

Description: It is notorious that the lycaon, the negro evil of plains, while by no means a declining race in Africa, has always been rare in Zoological Gardens. The reasons of this are twofold and closely interrelated. The animal presented some difficulties to rearing, readily perished and withal was not subject to reproduction in captivity and so there were no new born animals available for exchange between Zoological Gardens.\nCauses for the non resistance of lycaons under conditions of Europe are to be found less in climate differences between Europe and Africa \xe2\x80\x94 for the habitat of these plain animals to the South reaches far beyond the tropic of Capricorn \xe2\x80\x94 and so lycaons should not be excessively susceptibLe to the European climate and especially to temperature changes like are tropical apes, chimpanzees and gorillas. We do not mean that it is possible particularly in east central Europe to risk the keeping of lycaons in winter without heated housing, yet, the final statement in the matter could be not issued until Zoological Gardens design housing accomodations adequate for this kind of animal from biologic point of view.

Description: Deze bescheiden bijdrage aan de bundel bij het afscheid van de hoogleraren L. F. DE BEAUFORT en J. W. E. IHLE, schrijf ik met een oprecht gevoel van leedwezen, want hun nuttige openbare, offici\xc3\xable werkzaamheid ten bate van de Zo\xc3\xb6logische wetenschap neemt een einde, gelukkig op normale wijze, wegens het bereiken van de gestelde leeftijd voor een otium cum dignitate.\nMoge hun een hoge leeftijd in gezondheid van lichaam en geest beschoren zijn, want dat hun wetenschappelijke werkzaamheid nu zal eindigen, gelooft wel niemand, die hen kent!

Description: Bindweefsel is de naam van een familie van weefsels, welker gemeenschappelijke afkomst ligt in het mesenchym en welke tezamen gekarakteriseerd zijn door het bezit van meer of minder rijkelijke tussenstof tussen de cellen. Uit didactische overweging zijn we wel gewend de bindweefsels te onderscheiden in enerzijds zulke, welker functie in hoofdzaak bepaald wordt door de tussenstof, anderzijds zulks waarin de cellen de functiedraagsters zijn \xc2\xb9). Als regel wordt dan vermeld, dat de eerstgenoemde groep (vezelbindweefsel, kraakbeen, been) in het organisme een mechanische taak vervult, terwijl de laatstgenoemde (reticulair bindweefsel, vetweefsel, bloed, weefsels, waarvoor de naam bindweefsel dus eigenlijk niet geldt) aandeel heeft in de stofwisseling. Dat deze scheiding naar functie te schematisch is, blijkt al aanstonds als men denkt aan het aandeel van het beenweefsel in de algemene calciumstofwisseling en \xe2\x80\x94 omgekeerd \xe2\x80\x94 aan het feit, dat vetweefsel en bloed in het organisme herhaaldelijk benut worden voor mechanische functie. Deze uitzonderingen echter zijn van zo grove dimensie, dat ze eerder als de traditionele bevestigingen van de regel zouden kunnen gelden.\nErnstiger hindernissen komen op den weg van onze schoolse indeling, wanneer we bij de beschouwing van tussenstof- of mechanische bindweefsels niet alleen op de vezelstof letten maar ook op de amorphe grondstof, de optisch lege materie, die aan het vezelarme mesenchym zijn \xe2\x80\x9egelatineuze\xe2\x80\x9d vormbestendigheid, aan het kraakbeen zijn elastische vastheid geeft en \xe2\x80\x94 met kalkwater volgens RANVIER uittrekbaar \xe2\x80\x94 in de pees de afzonderlijke collageenfibrillen volgens de terminologie der oudere histologen in bundels samen \xe2\x80\x9ekit\xe2\x80\x9d. Dat een dergelijk mucoid (verzamelnaam voor een ganse familie van glycoproteiden met wisseling zowel van den eiwit- als van den koolhydraatcomponent) ook in een \xe2\x80\x9egewoon\xe2\x80\x9d, \xe2\x80\x9evolwassen\xe2\x80\x9d vezelrijk bindweefsel als van de huid voorkomt, is o.a. aangetoond door VAN LIER, leerling van PEKELHARING. Langen tijd hebben deze mucoiden weinig aandacht gehad; voor het huidmucoid hadden eigenlijk alleen de leerlooiers belangstelling, tot plotseling door de ontdekking van het hyaluronidase-ferment deze zelfde mucoiden getrokken zijn in de belangstelling zowel der biologen als der klinische medici. De belangrijkheid der glycoproteiden blijkt \xe2\x80\x94 zoals door GRAY reeds geruimen tijd geleden is betoogd \xe2\x80\x94 reeds te beginnen bij de eicel. Een glycoproteid \xe2\x80\x94 polymeer van hyaluronzuur \xe2\x80\x94 vormt, althans in hoofdzaak, de ectoplasmamembraan der zoogdiereneicel: De hyaluronidase, bereid uit de testis en in staat in vitro het polymeer te splitsen, resp. hyaluronzuur vrij te maken, heeft in vitro door zijn aanwezigheid in het sperma tot functie de eimembraan voor het bevruchtende spermatozoid doorgankelijk te maken. Door GRAY is destijds het gedrag van dit ei-ectoplasma in de verdere ontwikkeling nagegaan. Hij beschrijft hoe bij de klieving van de eicel haar ectoplasma zich als een scheidingslaag tussen de blastomeren voortzet en daarbij zijn vastheid en elasticiteit steun- en op de cellen vormgevend werkt. Bijzonder belangwekkend is voor onze gedachtengang de continuiteit, die GRAY door physisch-chemisch onderzoek weet te leggen tussen deze primitieve tussenstof uit de eerste stadia der ontogenie en de mucoide grondstof van het bindweefsel in onto- en phylogenetisch verder ontwikkelde diervormen. Door deze onderzoekingen destijds heeft GRAY bij voorbaat de verklaring gegeven voor die merkwaardige vondst van de laatste jaren: dat de hyaluronidase, uit testis (resp. sperma) bereid, ook een losmakende invloed uitoefent op het bindweefsel; het verhoogt de permeabiliteit van het weefsel, bevordert de verplaatsing en resorbtie van vocht en vergemakkelijkt ook de uitbreiding van bacteri\xc3\xabn \xc2\xb2).

Description: Cynoglossus polytaenia (Bleeker). Zo\xc3\xb6logisch Museum (Amsterdam), n\xc2\xb0 1276. Coll. Laboratoire pour l\xe2\x80\x99Exploration de la Mer (Batavia), pr\xc3\xa8s Penang. Longueur totale 117 mm. Longueur \xc3\xa9talon 106 mm. Fig. 1.\nA premi\xc3\xa8re vue, la nageoire dorsale parait interrompue vers le milieu de sa longueur, sur une certaine distance; la lacune est combl\xc3\xa9e par une s\xc3\xa9rie de rayons, s\xc3\xa9rie dont les 2 extr\xc3\xa9mit\xc3\xa9s s\xe2\x80\x99\xc3\xa9tendent sur le c\xc3\xb4t\xc3\xa9 nadiral (droit) de chacune des 2 fractions de la nageoire normale. La fraction ant\xc3\xa9rieure de celle-ci se compose de 39 rayons; la fraction post\xc3\xa9rieure, de 66 rayons.

Description: Een feestnummer ter ere van het bereiken van de 70-jarige leeftijd, een mijlpaal, en wel een zeer belangrijke mijlpaal in verband met het daaraan onafwendbaar verbondene emeritaat, verlangt een korte terugblik op alles wat tot nu toe bereikt werd, een verantwoording tevens van de aard dezer publicatie, die een hulde wil zijn van allen, die met de geleerde in aanraking kwamen, als collega\xe2\x80\x99s in binnen- en buitenland, als leerlingen, als vrienden allen.\nLIEVEN FERDINAND DE BEAUFORT werd geboren de 23e Maart 1879 te Leusden, als zoon van den staatsman en historicus Mr. W. H. DE BEAUFORT. Reeds vroeg trok hem de natuur, die hem door zijn opgroeien op het buiten \xe2\x80\x9eDen Treek\xe2\x80\x9d bij Amersfoort zo nabij was. Na de H.B.S. te Amersfoort en het z.g. Staatsexamen in 1899 volgde de studie aan de Universiteit te Amsterdam, waar MAX WEBER en SLUITER de dierkunde, HUGO DE VRIES en VERSCHAFFELT de plantkunde doceerden en waar de andere jubilaris, die met dit feestnummer gehuldigd wordt, met DE BUSSY, WEEVERS, VERSLUYS, CRAMER, VAN KAMPEN, DOCTERS VAN LEEUWEN en JOHANNA WESTERDIJK tot zijn studiegenoten behoorde. Reeds dadelijk viel hij op en zo was het, dat hij uitgekozen werd om na zijn candidaatsexamen in 1902, als zo\xc3\xb6loog deel te nemen aan de 1e Nederlandse Nieuw-Guinea-Expeditie onder leiding van Prof. Dr. A. WICHMANN. Rijk waren de ervaringen en avonturen in het toen nog zo goed als onbekende gebied, waar een beschieting der reizigers met pijlen door de wilde Papoea\xe2\x80\x99s tot de spannendste momenten behoorde. Rijk ook waren de meegebrachte collecties, wier bewerking gepubliceerd werd in het nieuwe tijdschrift \xe2\x80\x9eNova Guinea\xe2\x80\x9d en waarvan de verzamelaar zelf de vogels bewerkte in het 5e deel.

Description: The distribution of fresh-water fishes like that of other groups, has been widely utilized by zoogeographers, but with widely divergent acumen and success. At one extreme are those non-ichthyologists who have uncritically utilized for evidence certain groups whose distribution happens to support whatever theory they may be espousing. At the other extreme is the work of careful ichthyologists like DE BEAUFORT (1913) and REGAN (1922) whose thorough knowledge of the groups with which they are working demands the most careful consideration of their conclusions.\nHowever, no zoogeographer who utilizes the evidence of diverse groups can be familiar at first hand with all of them, and the difficulty facing such workers is that of seeking out the really dependable evidence in those groups he does not know well. Aside from the difficulty of selecting dependable authorities or systematic works, the zoogeographer desiring to use the evidence of fresh-water fishes has another troublesome matter to contend with. This is the differing tolerance of salt-water exhibited by different groups of fresh-water fishes. As one example, and one which has frequently troubled zoogeographers, we may mention the Galaxiidae, fresh-water fishes of Southern South America, Africa, Australia, and New Zealand, whose distribution has been held by some to be evidence for continental drift or southern intercontinental land-bridges. Ichthyologists now know that these fishes are, as a group, salt-tolerant and possibly either anadromous or catadromous, and that they are not really strong evidence for continental connections simply because it seems possible that they may cross ocean barriers.

Description: For certain reasons I wished to train a young chimpanzee to choose from two similar boxes the one characterised by the ticking of a metronome inside it.\nMy subject was a young male chimpanzee (Pan leucoprymnus Lesson), approximately three years old, Tommy by name. He was a good-natured chap, quite tame, and already for some years in captivity. When we knew each other a little better, he would welcome me every morning with a hearty \xe2\x80\x9cuhuh\xe2\x80\x9d, as soon as he heard my steps, and after the experiments of the day we would take leave by shaking hands as old friends. Tommy was rather lazy and not so playful as most young chimpanzees, but this quality made working with him easier and more regular. With a few exceptions it did not give much trouble to make 50\xe2\x80\x9460 trials with him each day.

Description: Wanneer iemand een periode van zijn leven afgesloten ziet, tracht hij voor zichzelf een balans op te maken van de vervlogen jaren. Wanneer hij in die tijd een openbare functie heeft bekleed, zullen ook anderen dat doen. Voor die anderen is dat een moeilijke opgave, want is het schrijven van een necrologie al een moeilijke zaak, het schrijven over een nog levend man van karakter, die het zeker niet zal waarderen in zijn gezicht geprezen te worden, is nog oneindig moeilijker. Toch maak ik dankbaar van de gelegenheid gebruik om de figuur van den scheidenden professor IHLE tenminste voor \xc3\xa9\xc3\xa9n maal voor het voetlicht te halen, dat hij altijd zo graag heeft willen ontlopen.\nMijn eerste herinnering dateert van begin October 1925, toen de nieuwbenoemde professor, waar wij, jonge studenten, met zoveel spanning naar hadden uitgezien, plotseling op het tweedejaarspracticum verscheen, daar een rondgang maakte en ons vervolgens getwee\xc3\xabn in zijn kamer ontbood voor een eerste kennismaking. Daarna kwam, op 26 October de oratie, het offici\xc3\xable begin van de voornaamste periode in zijn loopbaan.

Description: In all snakes, the Boidae and Xenopeltidae excepted, only the right lung is well developed, while the left lung is rudimentary or absent (BUTLER, 1895). The right lung consists of an anterior alveolar part that is strongly vascularized, and of a posterior smooth-walled air-sac that is anangious. Between these two parts a transitional zone may be present, in which the wall of the lung shows a faint reticulate pattern, and which receives some very fine branches from the pulmonary vessels. In a number of snakes, among which the Viperidae, the situation becomes more complicated. In these snakes the membrane that connects the dorsal ends of the incomplete tracheal cartilages has become greatly expanded, and this dorsal wall has developed an alveolar structure. COPE (1894, p. 218) very aptly has named this the tracheal lung. When the tracheal lung has very strongly developed, it sometimes merges gradually into the right lung. In species with a rudimentary left lung, its opening into the trachea may be considered to mark the end of the trachea, and consequently also the beginning of the right lung. In other species a slight change in the structure of the alveoles may mark the boundary, but in a number of species it becomes a more or less arbitrary procedure to draw a boundary between the tracheal lung and the right lung. For the purpose of the present note it suffices, however, to consider as right lung that part of the respiratory tract that lies posterior to the middle of the heart.\nThe development of the tracheal lung, and the relative size of the alveolar part of the right lung and of the air-sac vary according to genera and species.

Description: Een Zilvermeeuw voert zijn jongen op de volgende wijze: hij loopt in eigenaardig gebukte houding, een \xe2\x80\x9eklaaglijk\xe2\x80\x9d klinkende, langgerekte \xe2\x80\x9eau\xe2\x80\x9d-roep uitende, op de jongen toe, braakt grote brokken halfverteerd voedsel uit, neemt hiervan een klein stukje tussen de snavelpunten en houdt dat een jong voor. Het kuiken pikt naar de snavelpunt, aanvankelijk nog met betrekkelijk slecht gerichte bewegingen en herhaalt dit totdat het een stukje voedsel in de snavel krijgt, dat het dan doorslikt. Soms ook pikt het kuiken zelf van het op de grond liggende braaksel.\nHet is HEINROTH, die zovele vogelsoorten en ook Zilvermeeuwen uit het ei opgekweekt heeft, opgevallen dat de kuikens al dadelijk na het uitkomen de neiging tonen, \xe2\x80\x9enach unten zu picken, wenn man ihnen mit der Greifzange Futter darreicht, vor allem gerne nach roten Gegenst\xc3\xa4nden...\xe2\x80\x9d Hij geeft dan een interpretatie van de natuurlijke situatie waarbij deze bewegingswijze naar zijn mening wel zal passen, door te vervolgen: \xe2\x80\x9e... also nach Fleisch. Sie rechnen eben damit, dass die ankommenden Eltern ihnen die Nahrung nicht vorhalten, sondern vorlegen, indem sie sie ihnen vorw\xc3\xbcrgen.\xe2\x80\x9d (HEINROTH 1928, Dl. 3. p. 47).

Description: Before the outbreak of the war with Japan the author had the intention to publish an extensive account on the occurrence of an aestuarine fishfauna in and in front of the large aestuarines and river-mouths so often found in India, Burma, Malaya, Thailand and Indo China and in the Greater Sunda Islands, Sumatra and Borneo, the rivers of the latter two islands being the special field of investigation.\nHowever as a consequence of the war all, thus far, unpublished notes and the greater part of the collections were lost as is the case with a most interesting sample of an aestuarine fishfauna from South New Guinea, where biologically the same conditions exist as in Sumatran and Bornean rivermouths. This last collection remained partly unpacked when war broke out and its still unassorted part disappeared. Only about 20 % of the total was found back in a more or less good condition.

Description: Since F. Azpeitia Moros, in 1927 (Revista Acad. Cienc. Madrid, Vol. 23, 1927, p. 511\xe2\x80\x94530), published his account of the specimens of Conus gloriamaris in public and private collections and in literature, many new and interesting details on the adventures of various individuals have come to my knowledge. This has led me to make systematic inquiries in the shell collections all over the world and, finally, to compile the following new survey of the representatives of this distinguished species. In spite of many efforts various particulars could not be found out; hence the author is well aware that the revision is not a final one. She hopes, however, that this contribution may serve to draw the attention of systematists and cabinet owners to this idol of conchology, persuading them to publish such items as are insufficiently checked here.\nThe author is most grateful to all the friends and colleagues, officials of public museums and private collectors, who have so kindly supplied the necessary information.

Description: As far as I can recollect, only few reliable informations have been published concerning the total height and weight of new-born giraffe-calves; and as constant measuring of the growth of giraffes probably only in very few cases has been undertaken, I should like, by the following article, to contribute a little to the clearing of these matters. My opservations were made from March, 1939, until December, 1948, on 10 different giraffes whom I had the opportunity of studying at close quarters here in the Zoological Gardens of Copenhagen.\nOn October 24th, 1915, we got a still-born giraffe-calf with a weight of 67,5 kg, the height unfortunately was not recorded.

Description: In Juni 1947 werden door mij in enige plasjes in de bosaanplant aan de Z.O.-kant van het eiland, in slootjes tussen de diverse bospercelen en in enige watertjes aan de Westkant (geen eendenkooien!) monsters genomen en wel op de volgende plaatsen: i. Ijsbaan achter het dorp Oostvlieland, 10 VI 2. Plasje in het bos, ten Z. van het schelpenpad langs de Weekend-huisjes, 10 VI 3. Visvijvertje, vlak bij vorig plasje, 10 VI 4- Plasjes bij Vliehors, ten Z. van de grote weg-, li VI 5. Plasje ten Z. van de grote weg iets meer naar Bomenland, 11 VI 6. Gat gevuld met water in hei achter Bomenland, 11 VI 7. Slootje langs het fietspad naar Vianen, Z-kant, 11 VI 8. Vijvertje bij bank V.V.V. in buurt van Vuurtoren, 13 VI 9. Idem 10. Slootje langs bospad, uitlopend op fietspad naar Vianen, 13 VI 11. Plas in bosjes bij de bad weg, 16 VI 12. Plasje tussen Meeuwenduinen en het strand, 20 VI De volgende dieren werden hier gevonden :

Description: At the seventh International Zoological Congres at Boston, HUBRECHT (1907) delivered an address \xe2\x80\x9cOn the foetal membranes of the Vertebrates\xe2\x80\x9d. In this lecture he expounded his revolutionary ideas about the origin of the foetal membranes and the phylogenetic history of the vertebrates in general. HUBRECHT was of the opinion that in the ancestors of the Mammalia there was only one embryonic membrane, and that has been retained as the the trophoblast. Its original function was to protect the larva, but when, in the early mammals, intra-uterine development was established, this membrane assumed the function of feeding the embryo as we see in our present day mammals. In order to function properly a connection was then established with the embryonic vascular system, this connection became the allantois.\nAccording to HUBRECHT the ancestors of the mammals had not the large, yolk-laden eggs as found in reptiles and birds, but they were viviparous animals with small, holoblastic eggs. From such an early viviparous ancestor, the reptiles and birds might have developed as a side branch, when the small vesicular blastocyst accumulated more and more yolk in its yolk-sac, which made it possible for viviparity to be replaced by oviparity. HUBRECHT appeals to the palaeontologists to find these hypothetical Promammalia.

Description: The following notes on new synonymy of the species of South Asiatic Microlepidoptera of the families Tortricidae, Phaloniidae, Eucosmidae and Glyphipterygidae were made during a visit to the British Museum, Natural History, London, in 1946 and chiefly concern the material in the extensive collection of the late E. MEYRICK. A few additional new synonyms of Eucosmidae and of Carposinidae are not included and will be dealt with in another place.\nWe are greatly obliged to the Trustees of the British Museum for the opportunity to study these collections, and also to Mr. W. H. T. TAMS, of the Division of Lepidoptera of that Museum, for his kind help and suggestions.

Description: 1 specimen, Inhaca Island, Delagoa Bay near Loren\xc3\xa7o Marques, coll. Prof. Dr. C. J. van der Horst.\nThis animal closely resembles Ophioteresis elegans Bell, 1892 (Proc. Zool. Soc. London, p. 178, Pl. XI, Fig. 1\xe2\x80\x945) and Ophiothela tigris (Lyman, 1871, III. Catal. Mus. Comp. Zool. VI, p. 10 in Mem. Mus. Comp. Zool. Harvard Coll. II), both described more in detail by MORTENSEN, 1913 (Mindeskrift for Japetus Steenstrup, X, K\xc3\xb8benhavn). See also SOLLAS, 1914, in Phil. Trans. R. Soc. London, ser. B, vol. 204, Pl. 9, Fig. 2. It differs, however, in having the skin of the upper side of the arms covered by rough thorny nodules, while the smooth grains on the upper side of the disc occur here only between the large radial shields.

Description: 1. The maturation divisions of the egg of Limnaea stagnalis L. have been studied. 2. The haploid number of chromosomes is 18. 3. At the telophase of the first maturation division, the central group of dyads reaches the surface of the inner central body of the first maturation amphiaster. 4. This central body directly transforms into the second maturation spindle. 5. The aster surrounding this central body gradually disappears. New astral radiations are formed in the cytoplasm near the outer end of the newly formed second maturation spindle. 6. The spermaster, which appears during the telophase of the first maturation division, fuses secondarily with the inner end of the second maturation spindle and forms the inner aster of the second maturation amphiaster. 7. After the extrusion of the second polar body, this aster shifts to a deeper position near the centre of the egg, where it remains visible for some time, but ultimately disappears. 8. The egg chromosomes swell into karyomeres immediately after the extrusion of the second polar body. At the same time, the sperm nucleus begins its migration towards the animal pole.

Description: Recently RIPLEY (1941) has prepared a systematic revision of the Indo-Australian members of the genus Coracina (Cuckoo-Shrike), which for a considerable time had been in a state of great confusion. RYPLEY\xe2\x80\x99s new arrangement represents a noteworthy step in the appreciation of the systematics of this difficult genus. Since only taxonomy and representative distribution have been taken into account by RIPLEY, resulting in the arrangement of 12 species into 3 superspecies and 7 isolated forms, certain problems still remain unsettled. It is the purpose of this paper to deal with some of these problems and to propose an arrangement of the Indo-Australian forms of Coracina not only in accordance with their taxonomy, but also with the history of their distribution. Special attention has been praid to the relative length and shape of the bill, which character RIPLEY almost entirely neglected. According to this method we have arrived at a somewhat different grouping, as will be discussed below.\nThis may be also the place to notice that, contrary to a recent opinion, brought forward by DELACOUR (1946) and others, we still consider the limits of the genus Coracina as opposed to Edolisoma, sufficiently defined by the different shapes of the bill.

Description: Inbezug auf ihren subjektiven Raum haben Tier und Mensch viel miteinander gemeinsam (vgl. HOLZAPFEL, 1943), vor allem das Bestreben nach einer deutlichen Abgrenzung, ferner die Art der Differenzierung und die ausgesprochene Tendenz zum Verharren (vgl. HEDIGER, 1946). Selbst in der modernen Wohnung finden wir eine Aufteilung, wie sie auch bei vielen Tieren vorkommt; es gibt Schlaf-, Ess-, Bade-, Vorrats-, Kotstellen usw. Nur einen Raumteil, der selbst in der primitivsten Eingeborenenh\xc3\xbctte niemals fehlt, vermissen wir beim Tier grunds\xc3\xa4tzlich: die Feuerstelle.\nHinsichtlich der Verbindungen zwischen den \xc3\x96rtlichkeiten mit speziell zugeordneten Funktionen hat von jeher nicht nur eine weitgehende Entsprechung bestanden, sondern zum Teil eine \xc3\x9cberschneidung. Wohl erscheint uns heute die verkehrsreiche Strasse von einem Wildwechsel so verschieden, dass uns das Verwandte zwischen beiden Wegtypen meist gar nicht bewusst wird; aber wer etwa in Gegenden nachsieht, wo das Grosswild noch zahlreicher ist als der weisse Mensch, da l\xc3\xa4sst sich vielfach zwischen Menschenpfad und Tierwechsel \xc3\xbcberhaupt kein Unterschied feststellen \xe2\x80\x94 weil solche Wechsel heute noch von Eingeborenen und von Vertretern verschiedener Wildarten gemeinsam, manchmal gleichzeitig ben\xc3\xbctzt werden.

Description: One of the most remarkable features of the zoogeography of India is the occurrence of the so-called Malayan element in the freshwater and terrestrial fauna of the Indian Peninsula. This element is rich in species and genera of practically all groups of non-marine animals which are found in the hills of Peninsular India and Ceylon on the one hand and in the Eastern Himalayas, hills of Assam and Burma and Farther East on the other. The absence of this characteristic fauna from the rest of India and the present-day discontinuous distribution of a large assemblage of genera and species of Malayan affinities have attracted the attention of the naturalists for the last half a century or so.\nGeologists have used these distributional anomolies as collateral evidence of a cold period having affected the whole of India and Ceylon in the late Tertiary or post-Tertiary times. In this connection, reference may be made from among others to MEDLICOTT and BLANFORD (1879, pp. lxx, 374, 375), OLDHAM (1893, pp. 14, 15) and WADIA (1944, pp. 277, 278). MEDLICOTT and BLANFORD in their introductory account of the Glacial Epoch (p. lxx) stated: ... ""Among the most potent disturbing causes that have affected the fauna of India in late geological times, the general refrigeration of the area in the glacial epoch has in all probability played a conspicuous part. The former extension of the Himalayan glaciers has been shewn to have been considerable; and the occurrence of Himalayan plants and animals on the higher ranges of Southern India may be due to the retreat of these species in the first place towards the equator, and subsequently, as the temperature increased, to the higher parts of the hills. As examples, the occurrence of a Himalayan rhododendron, of a wild goat allied to a Himalayan species, and of several Himalayan land shells on the Nilgiri and other Southeri Indian hills may be mentioned It is not impossible that the distinction between the Malabar and Malay faunas has been intensified by their separation, due to the climate of Northern India having been too cold for them in the glacial epoch.""

Description: Wanneer men bij een systematisch onderzoek van herten tracht om de soortsen raskenmerken vast te stellen, stuit men op moeilijkheden van velerlei aard. Om te beginnen zijn herten sexueel dimorph en vertonen zij bovendien een duidelijke periodiciteit, die samenhangt met de sexuele cyclus. De laatste uit zich onder meer in het periodiek afwerpen en regenereren van het gewei, klieractiviteit e.d. Daarnaast komt, merkwaardig genoeg ook bij tropische soorten, een seizoensvariatie voor, die zich vooral uit in kleur en toestand van het haarkleed. De sexueel-cyclische variatie en de seizoensvariatie gaan bij de soorten in gematigde streken hand in hand, omdat daar de sexuele cyclus aan het seizoen gebonden is. Bij tropische soorten is dit in veel mindere mate het geval. Daar volgt ieder individu zijn eigen cyclus en het verloop hiervan kan, zelfs bij individuen van \xc3\xa9\xc3\xa9n populatie, aanmerkelijke schommelingen vertonen.\nVoor de systematicus doen zich nog andere storende factoren voor. Er vertonen zich n.l. verschillen tussen voor het wild gunstige en ongunstige jaren, die zich in geweiontwikkeling en beharing kunnen uiten. D\xc3\x96DERLEIN gaf hiervan een bekende beschrijving (Abh. Bay. Ak. Wiss. 31, 3, 1927). Tenslotte heeft men nog te maken met ouderdomskenmerken, die de meeste moeite veroorzaken en de grootste foutenbron zijn omdat ze het minst voor de hand liggen.

Description: De uitgave door het Koninklijk Zo\xc3\xb6logisch Genootschap Natura Artis Magistra van een aflevering zijner Bijdragen tot de Dierkunde ter gelegenheid van het bereiken in 1949 van den 70-jarigen leeftijd door de huidige directeuren van het Zo\xc3\xb6logisch Laboratorium en van het Zo\xc3\xb6logisch Museum te Amsterdam, welke gemeentelijke instellingen beide gelegen zijn in den tuin van het Genootschap en gehuisvest zijn in gebouwen, die oorspronkelijk aan het Genootschap behoorden, is een ongezochte aanleiding eenige niet algemeen bekende feiten te memoreeren uit de ontwikkelingsgeschiedenis der Amsterdamsche combinatie: zo\xc3\xb6logisch laboratorium, zo\xc3\xb6logisch museum en zo\xc3\xb6logische tuin.\nArtikel 1 der eerste Wet van het Koninklijk Zo\xc3\xb6logisch Genootschap Natura Artis Magistra, \xe2\x80\x9egoedgekeurd en gearresteerd\xe2\x80\x9d den 20sten Maart 1839, luidde:

Description: On peut provoquer, chez diff\xc3\xa9rents animaux, les \xc3\xa9tats d\xe2\x80\x99akin\xc3\xa9sie exp\xc3\xa9rimentale rapport\xc3\xa9s par la bibliographie sous le nom d\xe2\x80\x99\xe2\x80\x9ehypnose animale\xe2\x80\x9d. Ces \xc3\xa9tats ont \xc3\xa9t\xc3\xa9 d\xc3\xa9crits pour la premi\xc3\xa8re fois par SCHENDTER en 1636, et par KIRCHER en 1646.\nOn provoque, dans la plupart des cas, l\xe2\x80\x99akin\xc3\xa9sie exp\xc3\xa9rimentale en pla\xc3\xa7ant les animaux dans une position anormale dans laquelle on les maintient en r\xc3\xa9primant toute tentative de leur part de reprendre la position normale et de s\xe2\x80\x99enfuir.

Description: The material on which the present paper is based has been found in the collections of the British Museum in 1939, when a grant of the \xe2\x80\x9cLinnaeusfonds\xe2\x80\x9d enabled the first named author to pay a short visit to London; it has been brought over to Holland after the war in 1947 by the second author. As it forms an addition to the earlier papers and especially to the thesis of the first named author, the same form of publication has been chosen.\nFor the drawings of habitus and abdomina we are indebted to Mr. J. F. OBBES.

Description: As far as I know, little has been published and no thorough investigation has ever been made of the courting, mating, nesting, brooding and rearing of the Condor, though in some of the zoological gardens this largest and in many respects peculiar bird of prey sometimes most succesfully bred.\nIn 1939, 1940 and 1942, a pair of Condors hatched in the gardens of the Royal Zoological Society \xe2\x80\x9cNatura Artis Magistra\xe2\x80\x9d in Amsterdam. They sat each time on one egg for 58 days alternately. In this way they brought up three young ones, the third of which, however, unfortunately lived only 12 days. It died 9 days after its mother\xe2\x80\x99s death. Besides my preliminary notes in former years, annotations and protocolls were collected in 343 daily reports on this couple and its breeding, and also on the bodily growth and the maturing of the behaviour of their offspring. In this article only the premarital comportment with its interesting symbolic expression of tendencies and noteworthy interaction between a co-ordinating-regulating principle within the biological psyche and (remaining) vital functions will be described and discussed.

Description: Rehder (1943: 199) pointed out, that Buccinum clathratum Adams & Reeve, 1848, is the type of the genus Metula H.& A. Adams, 1858. For the species congeneric with Buccinum metula Hinds, 1844, he proposed the generic name Antemetula, with that species as the type.\nBucchium metula was described by Hinds from a specimen dredged by the Sulphur off the West coast of Veragua, at a depth of a few fathoms. There are no other records of the species from the American West coast. Smith (1904: 465) called attention to the fact that young specimens of Buccinum mitrella Adams & Reeve, 1848, match Hinds\xe2\x80\x99s figure of B. metula. B. mitrella was described from one or more specimens dredged by the Samarang in the China Sea, at a depth of 10 fathoms, and has been recorded since from some more localities in the Indo-Westpacific area. Smith thought B. mitrella to be a synonym of B. metula, and the type locality of the latter possibly erroneous. It is, indeed, unlikely that a benthonic prosobranch inhabiting the West coast of America between the tropics will also occur in the Indo-Westpacific area, because the eastern Pacific barrier is practically insurmountable for littoral species, as Ekman (1935: 105\xe2\x80\x94107) has shown. If therefore Smith\xe2\x80\x99s opinion, that B. mitrella is a synonym of B. metula be right, the type locality mentioned by Hinds must be wrong. The Sulphur dredged in the China Sea also, and therefore it seems possible that material from that sea was confounded with shells from the American West coast.

Description: Tijdens het directoraat van Prof. Dr. J. E. W. IHLE is mij op het Zo\xc3\xb6logisch Laboratorium steeds vrijheid gelaten om bij de studenten belangstelling te wekken voor hydrobiologisch onderzoek. Hoewel de Hoogleraar IHLE dit onderdeel der biologie zelf niet beoefende, verleende hij hiervoor met grote bereidwilligheid alle materi\xc3\xable steun, waartoe de bescheiden middelen van het laboratorium hem in staat stelden. Wij beschikken thans dan ook over een kern van literatuur op hydrobiologisch gebied, waartoe niet weinig heeft bijgedragen de aankoop van de gehele separatencollectie van wijlen Dr. H. C. REDEKE, waarvoor de steun van de Vereeniging \xe2\x80\x9eHet Natuur- en Geneeskundig Congres\xe2\x80\x9d werd verkregen.\nOnder auspici\xc3\xabn van het Zo\xc3\xb6logisch Laboratorium werden in de jaren 1940 en 1941 cursussen georganiseerd op het gebied der hydrobiologie, waaraan respectievelijk 35 en 43 studenten deelnamen. Op deze cursussen werden door de volgende sprekers het woord gevoerd. In September 1940 door Dr. H. C REDEKE over Watertypen in Nederland, door Dr. B. HAVINGA over de Fauna van het IJselmeer, door Mej. A. P. C. DE VOS over Leeftijden van vissen en de biologie van de snoekbaars, door Dr. J. HEIMANS over Desmidiace\xc3\xabn, door Dr. G. BARENDRECHT over Waterinsecten, door Dr. C. O. van REGTEREN ALTENA over Mollusken, door Ir. K. W. H. LEEFLANG over het Waterleidingbedrijf, door den Heer A. VAN DER WERFF over Diatome\xc3\xabn, door Dr. Ir. T. Y. KINGMA BOLTJES over de biologische zelfreiniging van het water, door Mevr. N. L. WIBAUT-ISEBREE MOENS over zoutgehalten in Noord-Holland, door Prof. Dr. N. H. SWELLENGREBEL over Malariamuggen en door Mej. Dr. A. G. VORSTMAN over de Cyclus van het plankton gedurende een jaar aan de hand van het plankton in het Kinselmeer.

Description: Over de biologie van de kleine pillenkever, Sisyphus schaefferi (L.), zijn reeds verschillende mededelingen gedaan, die elkaar echter in vele opzichten tegenspreken.\nDe kevers, die in Midden- en Zuid-Europa, Noord-Afrika en Klein-Azi\xc3\xab voorkomen, kneden mestballen, welke ze ingraven en waarin het ei afgezet wordt. Hun lichaamsbouw is geheel aan het kneden en vervoeren van deze mestballen aangepast. De achter- en middenpoten zijn zeer lang, terwijl de voorpoten verkort en verbreed zijn.

Description: Steeds meer wordt in de biologische en medische wetenschappen gebruik gemaakt van isotopen als hulpmiddel bij het wetenschappelijk onderzoek. In het hier volgend artikel wordt getracht, aan de hand van enige voorbeelden, een inzicht te geven in hetgeen met deze methode te bereiken is in de dierphysiologie. Beginnen wij met een definitie te geven van het begrip isotoop.\nDe chemische eigenschappen van een element worden bepaald door het aantal positieve ladingseenheden van de kern (overeenkomend met het aantal electronen dat om de kern wentelt). Dit aantal ladingseenheden is gelijk aan het aantal deeltjes met lading 1 en massa 1 (protonen), dat in de kern aanwezig is. De eenvoudigste kern, die van waterstof, bestaat uit slechts \xc3\xa9\xc3\xa9n proton. Behalve protonen komen in de kern der overige elementen echter ook ongeladen deeltjes van een massa 1 en lading o voor: de neutronen. Het atoomgewicht van het element is dus gelijk aan de som van het aantal protonen en het aantal neutronen van de kern.

Description: Ofschoon een systematisch onderzoek naar het voorkomen en de verspreiding van zoogdieren in de Noordoostpolder niet heeft plaats gevonden, zijn de gegevens daarover, die in de afgelopen jaren bekend zijn geworden, toch wel van voldoende belang om in een publicatie vast te leggen.\nOver de zoogdierfauna van Urk en Schokland v\xc3\xb3\xc3\xb3r de drooglegging staan ons maar zeer spaarzame opgaven ter beschikking. Schokland werd in 1933 door Utrechtse biologen bezocht en volgens mededeling van de heer M. F. M\xc3\x96RZER BRUYNS werden toen in de omgeving van Middelbuurt huismuizen en bruine ratten aangetroffen. In 1940 is de heer M\xc3\x96RZER BRUYNS begonnen met een hernieuwd onderzoek naar de zoogdierbevolking van Schokland en de N. O. polder, maar na het voorjaar 1941 kon hij zich hiermede niet meer bezig houden. De door hem bijeengebrachte gegevens zijn helaas niet vastgelegd; de heer M\xc3\x96RZER BRUYNS was echter zo welwillend mij hieromtrent enige schriftelijke mededeling te doen, terwijl de door hem verkregen resultaten ook voor een deel zijn gepubliceerd door Mej. Dr. A. SCHREUDER \xc2\xb9).

Description: Le Castor du Rh\xc3\xb4ne ( Castor fiber L.) a \xc3\xa9t\xc3\xa9 particuli\xc3\xa8rement bien \xc3\xa9tudi\xc3\xa9 par de nombreux auteurs. VICTOR PIRAUD \xc2\xb9) a donn\xc3\xa9 d\xe2\x80\x99int\xc3\xa9ressants renseignements sur ses moeurs; M. P. CORDIER \xc2\xb2) et A. HUGUES \xc2\xb3) ont fait aussi une \xc3\xa9tude appronfondie de cet animal et L. GERMAND 4) a fourni une description d\xc3\xa9taill\xc3\xa9e des colonies de Castors de la r\xc3\xa9gion Avignonaise.\nAutrefois tr\xc3\xa8s abondant en France o\xc3\xb9 il habitait la plupart des rivi\xc3\xa8res, le Castor n\xe2\x80\x99existe plus actuellement que sur le Rh\xc3\xb4ne, certains de ses affluents et en Camargue. Gr\xc3\xa2ce aux mesures \xc3\xa9nergiques de protection dont il est l\xe2\x80\x99objet depuis un certain nombre d\xe2\x80\x99ann\xc3\xa9es, il s\xe2\x80\x99est multipli\xc3\xa9 et actuellement le nombre de ces colonies ne fait que s\xe2\x80\x99accro\xc3\xaetre. Les stations les plus r\xc3\xa9put\xc3\xa9es sont les suivantes:

Description: The number of fish remains occurring in fossil marine deposits varies within wide limits. In many deposits they are rather scarce, sometimes even wholly absent, whereas in some deposits they are common or abundant. According to DEECKE (1913, p. 90) they are scarce in many mesozoic marls, and they are wanting even completely in the devonian Helderberg and Oriskany beds and in the jurassic Opalinus and Renggeri clays.\nThe deposits with a. great number of fish remains are divided by DEECKE into different groups. (The groups that refer to brackish and to supersaline water I shall leave out of consideration). The most important group is represented by certain finegrained sediments that probably were deposited near to the shore; very often these are shales (PAUCA, 1933, p. 11). Many of these socalled fish shales are bituminous (permian Kupferschiefer, triassic fish shales of the eastern Alps and Italy, miocene Monterey shales of California, etc.). Besides isolated parts of fish these shales often contain more or less complete specimens.

Description: Les donn\xc3\xa9es historiques conserv\xc3\xa9es, touchant les ours de la For\xc3\xaat de Bialowie\xc5\xbca, sont assez rares.\nBOBROWSKIJ cite un cas qui eut lieu le 3 d\xc3\xa9cembre 1705. Auguste II de Saxe, roi de Pologne, alla chasser l\xe2\x80\x99ours \xc3\xa0 la lance (il s\xe2\x80\x99agit d\xe2\x80\x99une lance sp\xc3\xa9ciale dont l\xe2\x80\x99extr\xc3\xa9mit\xc3\xa9 est form\xc3\xa9e par deux dents). Bless\xc3\xa9 par la lance l\xe2\x80\x99ours se pr\xc3\xa9cipita sur le roi et le saisit dans ses pattes. Gr\xc3\xa2ce \xc3\xa0 sa force extraordinaire et \xc3\xa0 son agilit\xc3\xa9, le chasseur \xc3\xa9chappa cependant \xc3\xa0 la mort.

Description: Previous investigations (see Literature) by means of tissue culture methods have shown that the malignant lymphoblasts of mouse lymphosarcoma MB (T 86157) can be cultivated indefinitely when in the presence of actively growing mesenchyme cells. Under the cultural conditions provided, which included the use of low concentrations of embryo extract, a symbiotic relationship appeared to be established between the malignant lymphoblasts and the normal mesenchyme. It was also shown that media rich in embryo extract allowed only fibroblasts to proliferate. In the present article we wish to report some results of observations on the cultivation of the malignant lymphoblasts without the supporting mesenchyme.

Description: Im zoologischen Garten zu Amsterdam wurde am sechszehnten April 1939 von einer Hirschkuh der Art Rusa hippelaphus Cuv. ein Junges geworfen, das schon am anderen Tage wieder starb.\nDa dieses Tier nur einen Tag gelebt hatte, war ein bedeutender Ductus arteriosus Botalli mit ansehnlichem Lumen zu erwarten, wie er auch in K\xc3\xa4lbern ziemlich lange nach der Geburt erhalten bleibt.

Description: Aan het vererend verzoek hier iets van mij te laten horen geef ik met schroom en aarzeling gehoor. Door de oorlog zijn mijn entomologische verzamelingen, mijn boeken en aantekeningen verloren gegaan. Op mijn tachtigjarige leeftijd ben ik hierdoor niet in staat iets passends in dit kader te leveren. Daarom veroorloof ik mij uit mijn herinnering uit de reeks van jaren, waarin ik voor het Insectarium in \xe2\x80\x9eArtis\xe2\x80\x9d ben werkzaam geweest, enkele opmerkingen van bezoekers als hors d\xe2\x80\x99oeuvre aan te bieden.\nHet Insectarium is in het voorjaar 1898 begonnen in een der kleine vertrekjes van het Fauna-museum. Op een warme zomermiddag pufte een welgedaan en welaangedaan heertje binnen. Het keurige matelootje zwaaide in zijn hand en zijn gouden horloge-ketting bungelde op het witte vest voor het uitpuilende buikje. Hij liet zijn trage blik moeizaam ronddwalen en bij \xe2\x80\x99t verlaten van het zaaltje richtte hij zich tot de oppasser met de vraag: \xe2\x80\x9eAl die wurmen hier heb je zeker als voer voor de vogels?\xe2\x80\x9d

Description: Etude exp\xc3\xa9rimentale de la succession des g\xc3\xa9n\xc3\xa9rations chez le Doryphore (Leptinotarsa decemlineata Say).\nOn a confirm\xc3\xa9 la presence d\xe2\x80\x99une diapause vraie dans le cycle \xc3\xa9volutif du Doryphore, diapause qui commence peu de temps apr\xc3\xa8s la mue imaginale. On peut, par une temp\xc3\xa9rature et \xc3\xa9clairage favorable, supprimer cette diapause en faveur de la r\xc3\xa9production. A 25-29\xc2\xb0 C. et \xc3\xa9clairage continue de 3750 Lux, la suppression de la diapause a r\xc3\xa9ussi pour 50 % des individus. La diapause est acc\xc3\xa9l\xc3\xa9r\xc3\xa9e quand la temp\xc3\xa9rature monte; la dur\xc3\xa9e de la praediapause est doubl\xc3\xa9e quand la temp\xc3\xa9rature s\xe2\x80\x99abaisse de 29\xc2\xb0 C \xc3\xa0 15-25\xc2\xb0 C.\nLa diapause imaginale du Doryphore diff\xc3\xa8re de la diapause nymphale des L\xc3\xa9pidopt\xc3\xa8res en ce qui concerne l\xe2\x80\x99influence d\xe2\x80\x99une periode de froid. Une telle periode de 42 jours \xc3\xa0 0-5\xc2\xb0 C ralentie la rupture de la diapause du Doryphore, ce qui montre que les processus qui finirent par la rupture de la diapause ne sont pas arr\xc3\xaat\xc3\xa9s en hiver mais sont prolong\xc3\xa9s graduellement.

Description: Some time ago in our laboratory a number of larvae of Caliroa limacina Retz., the well known slug like sawfly larva of the pear, were fixed in toto and sectioned into complete series, which were coloured with EHRLICH\xe2\x80\x99S or HEIDENHAIN\xe2\x80\x99S haematoxylin and counterstained with eosin. Most of these larvae belonged to the last instar but one, i.e., the last instar still feeding and showing the typical mucous covering. The very last instar does not feed any more and lacks the mucous covering, showing the yellow cuticle.\nAs in many other insects, in these larvae the blood cells during fixation agglutinate in a peculiar way. They constitute in the sections compact cell masses imitating a real tissue, but showing, in our preparations, hardly any cell boundaries. Such preparations are, therefore, almost useless for haematological purposes (cf. ROOSEBOOM, Arch. Neerl. Zool. T II, p. 432\xe2\x80\x94559 (1937)). Nevertheless, we met with several striking peculiarities worth while to be recorded.

Description: While studying the small but interesting collection of Blattidae, submitted to me for study by Mr. C. Willemse of Eygelshoven (L.), I found a new Blattid for which I propose the name Hormetica luteomarginata nov. spec.\nThe new species is represented in the Willemse collection by two male specimens. It belongs to the forms having the tegmina marked with black and the tegmina and wings extending beyond the apex of the abdomen. The most striking features are the fully developed tegmina and wings, the black band extending along the anal sulcus and the yellowly bordered black abdomen.\nType \xe2\x99\x82; Esperito Santo, Brazil (Willemse collection).\nSize medium for the genus, form moderately depressed, elliptical (fig. 1).\nHead in dorsal aspect not visible cephalad of pronotum, in cephalic aspect broad cordiform, greatest width across eyes nearly equal to greatest depth (as 12 to 13), face flattened, with scattered punctulae; the area between the eyes is slightly depressed; occipital interspace between eyes broad, half the entire width of head and equal to eleven-twelfth of that between the internal margins of antennal scrobes; ocellar spots mesad of eyes, with a faint transverse impression between them; maxillary palpi with ultimate article longer than penultimate and shorter than antepenultimate, the proportions Fig. i. Hormetica luteomarginata nov. spec, dorsal view of male. X 3. being as 20, 17 and 23 respectively; the penultimate being infundibuliform.\nPronotum hormeticoid, lateral and cephalic margins of pronotum continuously arcuate; the general arcuation of latero-cephalic margin as seen from dorsum evenly converging to the supra-cephalic cucullation; the caudo-

Description: In a previous paper (Hoogerwerf and De Boer, 1947, p. 252) we described as Zosterops montana minor a new white-eye from Mt. Papandajan (South Priangan, West Java). Mr. A. C. V. van Bemmel and Dr. Ernst Mayr, however, called our attention to the fact, that the subspecific name minor cannot be used in this case, because this name is preoccupied by Zosterops albiventer minor Meyer. 1874 (p. 105) from Jobi, New Guinea, which is known as Zosterops minor minor in Mayr\'s (1941) List.\nOn account of the above we have to introduce a new name for Zosterops montana minor. We take this opportunity to add to the original dutch description the following particulars.\nSiebers (1929, p. 151) separated birds belonging to this species from Central Java (Mt. Sumbing and Sindoro) and West Java (Mt. Tjerimei) under the name Zosterops palpebrosa sindorensis. Chasen (1935, p. 266) mentions the same birds as Zosterops chlorates sindorensis and this name was also used by Kuroda (1933, p. 127). Stresemann (1939, pp. 156-164) gives a revision of the genus Zosterops and arrives at the following conclusion (see l.c., foot note p. 160) : \xe2\x80\x9eder Rassenkreis heisst Z. montana, nicht Zosterops chlorates". But in his scheme of the horizontal and vertical distribution in the Archipelago of the four most important groups of this genus, viz., montana, atricapilla, palpebrosa and chloris, Stresemann (I.e., p. 161) does not record montana from Central and West Java! Later Mr. and Mrs. Van Bemmel (1940, p. 95) remark again that the species Z. montana does not occur in West Java, which statement is contradicted by Bartels (1940, p. 140), however, not on account of Siebers\' birds from Mt. Tjerimei, but because of the presence in his collection of three

Description: I. Inleiding.\nDe tertiaire fossiele mollusken, die op de Zeeuwse stranden aanspoelen, hebben in de laatste jaren in steeds stijgende mate de belangstelling van talrijke malacologen getrokken. Nadat door verschillende auteurs in merendeels korte publicaties of naamlijsten reeds op het belang van deze fossielen ,,op secondaire vindplaats" was gewezen, verscheen in 1937 de bekende dissertatie van Van Regteren Altena. Hierin vinden wij voor het eerst een volledige soortenlijst van alle op de Zeeuwse stranden aanspoelende fossielen in systematische volgorde, waarbij nauwkeurig de verschillende vindplaatsen en de frequentie van het aanspoelen van de diverse soorten worden besproken. Belangrijk hierbij is dat Van Regteren Altena in zijn beschouwingen ook de overeenkomstige faunae uit het Belgische plioceen en uit het Engelse Crag betrekt. In genoemde landen immers bestonden reeds sedert lang bekende standaardwerken met uitstekende beschrijvingen en afbeeldingen, waarop men bij de determinaties van het Nederlandse materiaal was aangewezen (Wood, 1848-1882; Harmer, 1896 en 1914-1925: Nijst, 1843 en 1881).\nDe in onze bodem voorkomende pliocene mollusken, bekend geworden door het onderzoek van talrijke boormonsters, met name uit het gebied Grave-Oss, werden reeds door Tesch in zijn bekende lijst van 1912 samengevat. Inmiddels werd echter het plio-pleistocene molluskenmateriaal, aanwezig in de collecties van de Geologische Stichting te Haarlem en afkomstig uit diverse boringen in Nederland, eveneens opnieuw in bewerking genomen, ten dele als aanvulling op en revisie van de thans verouderde lijst van Tesch van 1912. Van deze publicaties verscheen in 1946 de her-

Description: The systematic status of the snakes recorded from the area has been reinvestigated, often in the light of new material. Allometric growth is shown to occur in several species and taxonomic errors arising from its previous non-recognition are rectified.\nThe same feature is also used to determine the respective ontogenetic levels of closely allied forms. The fauna of the Sokotra group is shown to have greater relationships with the Palaearctic and Oriental regions than with the Ethiopian and to consist of mainly primitive types; they are assumed to have been isolated in the islands since the mid-Miocene. The mainland fauna, though predominantly Ethiopian, contains a strong northern admixture and this element predominates in the northern coastal plain which is apparently part of the route by which the northern forms have reached the peninsula. The northern component of the fauna shows a higher degree of endemism in the peninsula than the Ethiopian component and this is ascribed to the fact that they are completely or partly isolated from their northern relatives. Where the isolation is incomplete the connexion is tenuous and the distributional evidence suggests that the isolating factor is desiccation; any intensification of the present aridity would result in complete isolation. From this it is concluded that the elements retaining a connexion with the north have not been subjected to an epoch more arid than that of the present time and must, therefore, have entered the area since the last inter-pluvial, late in the Middle, or early in the Upper, Pleistocene; on the other hand those that are completely isolated probably lost their connexion with the north during this inter-pluvial. If Zeuner\'s dating of the Mount Carmel cave deposits is accepted, this implies that, in the absence of complete isolation these forms have undergone at most infraspecific change in a period of up to 120,000 years whereas other, often congeneric, forms that have been isolated for a minimum of 125-175,000 years have become differentiated to specific level.\nThe extreme richness of the Somali fauna is due to its geographical and ecological circumstances. In addition to Palaearctic elements associated with the desert fringes and Ethiopian elements from the Savannah regions, the uplands of the west and north contain an element associated with the damp uplands of the Abyssinian mountains.\nAmongst the endemics with Savannah affinities are some with analogues in the arid regions of South-west Africa. The taxonomic status of these suggests that the present arid phase in the latter area is of longer standing than that in Somaliland. This is explicable on the basis of alternations of climatic change north and south of the tropical region, which accords with the theory that the changes are associated with oscillating movements of the caloric equator; this cannot, however, be the sole cause since the number of these oscillations far exceeds the number of climatic changes for which there is any evidence.

Description: Miquel, F.A.W., Illustrations de la flore de l\xe2\x80\x99archipel Indien. 3 parts. 1870-1871.\nJACKSON (Guide 1881, p. 385) mentions this work, \xe2\x80\x9dFlore de l\xe2\x80\x99Archipel Indien\xe2\x80\x9d, as having been published 1870-\xe2\x80\x9971. REHDER (Bradl. Bibl. 1, 1 (1909) 466) says that it contains X + 114 pp. 37 pl., and that it was published in 1871. He adds that another edition was published in 1874 containing 174 pp. Unbound copies in the original covers at the Rijksherbarium, Leyden, prove that these references are either incomplete or wrong.

Description: Baas Becking, L.G.M.: Notes on jungle trees I (Chron. Nat. 104, 1948, 271-277). Calculation of the age of the stand in the mountain forest reserve Tjibodas on Mt Gedeh, W. Java, by means of new measurements on the trees numbered by S.H. Koorders in 1890. By means of the losses (0.77% annually) the average life span of a tree is estimated at ca 130 years.\nBacker, C.A. c.s.: Beknopte Flora van Java (nooduitgave) afl. VII. Fam. XCLVIII-CLXXII. Rijksherbarium, Leiden. Sept. 1948. This instalment of the mimeographed emergency edition (in Dutch) contains the treatments of Meliaceae, Sapindaceae, Aceraceae, Sabiaceae, Staphyleaceae, Anacardiaceae, Connaraceae, Juglandaceae, Cornaceae, Alangiaceae, Nyssaceae, Araliaceae, Umbelliferae, Clethraceae, Ericaceae, Vacciniaceae, Epacridaceae, Ebenaceae, Sapotaceae, Myrsinaceae, Styracaceae, Loganiaceae, Oleaceae, Apocynaceae. Dr Backer was assisted by Miss Amshoff, Messrs Adelbert, Bakhuizen v.d. Brink, Lam & v. Ooststroom.

Description: Father G. Peekel died Febr. 19, 1949, in the Bismarck Arch. He is known as a plant collector since 1908 when he was stationed in the Bismarck Archipelago. In this Bulletin (p. 44) the rescue of his MS. Flora of the Bismarcks was announced. Many of his specimens formed the subject of contributions to Malaysian phytography (cf. \xe2\x80\x9dBeitr\xc3\xa4ge zur Flora Papuasiens\xe2\x80\x9d in Engler\xe2\x80\x99s Bot. Jahrb. since 1912, and \xe2\x80\x9dPlantae Peekelianae\xe2\x80\x9d by L. DIELS). Peekeliodendron SLEUMER, and numerous plant species commemorate his name.\nProf. Dr R. Kanehira died at Tokyo on November 27th, 1948. During the Japanese occupation of Java he was Head of the Herbarium and of the Library (\xe2\x80\x9dBibliotheca\xe2\x80\x9d) at Buitenzorg. See also under \xe2\x80\x9dMiscellaneous\xe2\x80\x9d.

Description: As was pointed out in the first instalment, the management of Flora Malesiana acknowledge collaborating and co-operating institutions; for this purpose a distinction was made between collaborators and co-operators. The former take an active part in the composition of the work (by revising certain families or large groups), the latter give assistance through the loan of specimens, information about collections, biblographical assistance etc.

Description: One of the causes of instability in botanical nomenclature is found in that our predecessors did not verify the nomenclatural bearing of an unknown number of (often very rare) works. In PENNANT\xe2\x80\x99s 4-volume \xe2\x80\x9dOutlines of the Globe\xe2\x80\x9d (1800), a standard geographical work at its time (1) a chapter was found recently devoted to a \xe2\x80\x9dFlora Indica\xe2\x80\x9d. The compiler had unintentionally made some name changes which remained unrecorded in scientific botany. Not long ago ROTHMALER unearthed many such works (2). It must be realized that, quite probably, many other works will be detected necessitating future unexpected and undesirable name changes.\nOur proposal is to exclude, onwards of 1951, for botanical nomenclature, all works which, up till that date, have not been used for purposes of priority. In other words, to declare these to be \xe2\x80\x9dnomenclaturally extinct\xe2\x80\x9d.

Description: The rich material of Copepods collected by the Snellius Expedition in the seas of the Eastern part of the Malay Archipelago was placed at my disposal in 1943 by Prof. Dr. H. Boschma. The material proved to be very interesting and contained, besides new species, many rare forms found for the first time in the Indo-pacific area. A report on the families Calanidae, Eucalanidae, Paracalanidae, and Pseudocalanidae will be published in Temminckia, vol. VIII, pp. 1-181. A report on the family Aetideidae was completed in 1946 but, as the printing difficulties created by the war have not yet sufficiently improved to warrant the publication of this report within a short time, it seems desirable to publish a preliminary account of some new or interesting forms. Further particulars about the Aetideidae in the Snellius collections, along with notes on geographical and vertical distribution and complete synonymy of the species concerned will be published in the final report on the Aetideidae which, I hope, will be printed in the course of time. Full particulars about the various stations at which material was obtained during the Snellius Expedition may be found in Boschma (1936). As the material collected by the Siboga Expedition (vide A. Scott, 1909), present in the Zo\xc3\xb6logisch Museum at Amsterdam, has now become available to me, the present paper also contains some information about Siboga specimens. A complete review of the Siboga Copepods, although much desired, is almost impossible as the specimens from the various stations have not been kept separately.\nFamily AETIDEIDAE G. O. Sars, 1902 Genus Snelliaetideus nov. gen.\nFemales. The head and the 1st thoracic segment are fused, the frontal

Description: Dr C.A. Backer finished the MS on the Amaranthaceae for the Flora Malesiana; he started work on the Chenopodiaceae, Aizoaceae and other families.\nMr R.D. Hoogland, Leyden, finished the revision of Malaysian Tetracera, Acrotrema, Didesmandra and Hibbertia. He will soon start to work on Wormia and Dillenia.

Description: The first instalment of \xe2\x80\x9dFlora Malesiana\xe2\x80\x9d was published in the last days of December 1948. The issue was 2500 copies, of which 1500 have been distributed.\nIt contains a notice on 4 unnumbered pages (the first the provisional title page) which explains the scheme for the whole of the Flora while a brief outline is given of the contents of volumes 1-4 of the first series.

Description: Prospects for an Indonesian Agar-agar Industry. \xe2\x80\x93 An Indonesian agar-agar industry seems possible. Seaweeds containing a sufficient percentage of agar-agar to make them eligible for industrial purposes, are found in suitable quantities in Indonesian waters. Dr J. S. Zaneveld, the recently arrived algologist of the Buitenzorg Herbarium (cf. p. 85), is at present at Batavia occupied in collecting scientific and practical data in view of a future industrial development of these natural resources.\nDr Ch.J. Bernard, is Chairman of the new established Union Internationale pour la Protection de la Nature residing at Brussels, Rue Montoyer, 42. We are sure that the fast disappearing autochthonous fauna and vegetation of Indonesia will receive all possible attention.