ALBERT

Description: Among a set of duplicates of Eriachne, which 1 received through the courtesy of Dr. LAIDLAW (Nat. Herb. of Victoria), I found the following new species.

Description: De vriendelijke ontvangst, die ons „Vocabulaire de Sociologie Végétale” bij herhaling te beurt gevallen is, bewijst, dat het in een behoefte voorziet. De derde editie onderscheidt zich van de voorgaande door eenige verbeteringen, die door recente publicaties aangewezen schijnen.

Description: = Panicum adustum NEES var. mattogrossense PILG. in Engl. Bot. Jahrb. XXX. [1901] p. 131. This species is very different from the true Digitaria adusta (NEES) GRISEB. and to distinguish by the flat, broad, glabrous leaves, the rather obtuse more turgid spikelets with a shorter pubescence and the shorter and whitish clavellate hairs, moreover also by the nearly equal length of glume II and III (the upper glume and sterile lemma). Digitaria adusta GRISEB. differs in the narrower, pungent, firm, convolute blades, hairy sheaths with velvety pubescent scales at the base of the plant, the spikelets are narrower, lanceolate and acutish, the upper glume in D. adusta is much shorter than the sterile lemma and both have longer fulvous hairs. Most allied to Digitaria adusta is ARECHAVALETA’S Anthaenantia Hackeli and only to accept as a variety of D. adusta: Digitaria adusta var. Hackeli (Arechav.) Henr. nov. var.

Description: Bij de snelle ontwikkeling van de Plantensociologie en de daarmee onvermijdelijk gepaard gaande verwarring op het gebied der begripsvorming, doet zich de behoefte aan een harmonisch opgezette en stelselmatig doorgevoerde nomenclatuur sterk gevoelen. Het „Vocabulaire de Sociologie Végétale” van Braun-Blanquet en Pavillard voldoet hieraan blijkens zijn drie Fransche uitgaven en zijn Duitsche, Poolsche, Engelsche en Russische vertaling. Indien de teekenen niet bedriegen, mag men ook in Nederland een groeiende belangstelling voor planten-sociologische problemen verwachten. De hier aangeboden vertaling van de derde Fransche uitgave is ondernomen in de overtuiging, dat het gebruik van een uniforme nomenclatuur de economische ontplooiing van activiteit op dit gebied en de gedachtenwisseling omtrent sociologische vraagstukken ten goede zal komen.

Description: Het komt mij gewenscht voor, van de verschillende groepen van Hemiptera een catalogus te publiceeren der in \'s Rijks Museum van Natuurlijke Historie aanwezige, in Nederland verzamelde exemplaren, zoodra eenige dezer groepen door mij aan een revisie zijn onderworpen, evenals ik zulks in 1927 voor de Jassidae deed.\nHet aantal inlandsche Hemiptera in de verzameling van \'s Rijks Museum van Natuurlijke Historie is sinds de publicatie van deze Jassidenlijst belangrijk toegenomen, niet alleen met veel materiaal dat verschillende entomologen in den laatsten tijd verzamelden, doch ook de collectie van wijlen den heer Mr. A. J. P. Fokker is intusschen in \'s Rijks Museum ondergebracht. Hierdoor beteekent een catalogus van het materiaal in \'s Rijks Museum tevens een herziening van het materiaal dat aan alle publicaties van v\xc3\xb3\xc3\xb3r 1900 ten grondslag ligt.\nDaar het oudere materiaal reeds vroeger door Fokker aan een revisie is onderworpen, was het niet steeds meer mogelijk na te gaan welke exemplaren Snellen van Vollenhoven hadden gediend als materiaal voor de opgaven in zijn faunistische publicaties; vele determinaties waren nl. zonder meer verbeterd, zoodat niet meer zichtbaar was hoe Snellen van Vollenhoven het exemplaar had genoemd.\nIk heb daarom gemeend de lijsten over Heteroptera niet in den vorm van een critische behandeling der oude literatuuropgaven te gieten, doch vindplaatsenlijsten op te maken en mij in het algemeen van speculaties over eventueele identiteit van een bepaald exemplaar met een vroeger vermeld voorwerp te onthouden.\nSlechts enkele belangrijke gevallen wil ik hier vooraf memoreeren.

Description: NEUE ART: Botryonopa Kleinei, Borneo, NEUE VERBREITUNGSGEBIETE: Metaxycera purpurata Gu\xc3\xa9r, Surinam, bisher Brasilien, ferner Paraguay, Uruguay, Cayenne, Columbien.\nSceloenopla maculata 01., Surinam, bisher Cayenne.\nSceloenopla quinquemaculata Gu\xc3\xa9r., Surinam, bisher Columbien.\nAmplipalpa collaris Gu\xc3\xa9r., Surinam, bisher Brasilien.\nBotryonopa Kleinei n. sp.\nElongata, subdepressa, nitida, flavo-testacea, antennis, articulo primo excepto, nigris; elytris in parte tertia postica fascia lata, obliqua, metallico-violacea a sutura usque ad marginem lateralem, apice rufo-testaceo; prothorace longitudine latiore, lateribus rotundatis et undulatis, disco postice irregulariter punctato, ante scutum impresso; elytris basi prothoracis latioribus, parallelis, in parte apicali oblique truncatis, in apice extremo rotundatis, angulo suturali spinuloso, regulariter punctato-striatis, interstitiis planis; femoribus omnibus dentatis. \xe2\x80\x94 Long 16,5 mm.\nDer B. Sheppardi Baly \xc3\xa4hnlich, aber heller gelbbraun, der violettblaue Apikalfleck bindenartig, die Spitze der Decken r\xc3\xb6tlich-gelbbraun, Halsschild nicht seidig-gl\xc3\xa4nzend, der 7. und 8. Zwischenraum ohne unregelm\xc3\xa4ssige Punkte, anscheinend mit B. Helleri Heyden n\xc3\xa4her verwandt.\nKopf auf der Stirn fein und zerstreut punktiert, mit feiner Mittellinie, zwischen den F\xc3\xbchlern tief rinnenf\xc3\xb6rmig. Hals deutlich abgesetzt. Schl\xc3\xa4fen glatt. \xe2\x80\x94 F\xc3\xbchler die Schultern \xc3\xbcberragend, zylindrisch, 1. F\xc3\xbchlerglied verdickt, 2. etwas k\xc3\xbcrzer, 3. fast doppelt so lang wie das 2., 4. etwas k\xc3\xbcr-

Description: With the kind permission of the Director of the Leiden Museum and the able assistance of Mr. H. C. BL\xc3\x96TE, to whom I am much indebted for his services; some hundreds of specimens of undetermined Sumatran Carabidae have, during the past few months, been sent to me for indentification. Among these I have found examples of one new genus and ten new species, which are described in the succeeding pages. Some of these species were represented only in the Leiden Museum, but of others I found specimens in the collection of the F. M. S. Museum, Kuala Lumpur, while my own collection contained examples of four of them. Some of the type specimens are in the Leiden Museum, some in the British Museum, and some in my collection, as mentioned at the close of the respective descriptions.\nTachys bl\xc3\xb6tei sp. n.\nLength: 2.4 mm.\nBrownish red, joints 2 to 5 of antennae and disk of elytra a little darker, apex of elytra paler, joints 6 to 11 of antennae yellowish white.\nHead with deep single furrows, diverging behind, eyes moderately prominent, mentum with two pores, antennae filiform, joint 2 a little longer than 3. Prothorax cordate, a half wider than long, sides strongly rounded, sinuate close to base, which is barely as wide as apex, hind angles sharp, slightly acute, strongly reflexed, projecting a little laterally, without carina; median line fine, basal sulcus deep, punctate, interrupted, and with a large pore at middle. Elytra moderately convex, with square shoulders, two fifths longer than wide, border neither dentate nor perceptibly setulose, rounded at shoulder and reaching stria 4; striae 1 and

Description: Aan het slot van zijn dissertatie geeft J. TH. OUDEMANS in 1886 een lijst van Nederlandsche Thysanura en Collembola; deze lijst wordt door denzelfden schrijver in het hoofdstuk Collembola in \xe2\x80\x9eDe Nederlandsche Insecta" (1900) met eenige soorten aangevuld. Verder vinden we, voor zoover mij bekend, in de literatuur nergens opgaven over onze inlandsche vormen. Daar de naamlijst van OUDEMANS echter verouderd is, is er reden een aanvulling te geven. De hier volgende lijst is zeer zeker niet volledig; in ons land zullen wel meer dan de hier volgende 58 soorten voorkomen.\nAan allen, wier namen hieronder genoemd worden en die mij bij het verzamelen van materiaal behulpzaam waren, ook hier nog mijn dank. Het materiaal, dat mij ter beschikking stond, bevindt zich thans grootendeels in \'s Rijks Museum van Natuurlijke Historie te Leiden. Volledigheidshalve worden in de volgende lijst de vindplaatsen uit de lijst van\nOUDEMANS\novergenomen; achter deze overgenomen vindplaatsen is een (O.) geplaatst.\nVoor het gemak van den lezer zullen achter de thans gebruikelijke namen, die uit de lijst van Oudemans tusschen haakjes worden opgenomen.\nOrde: Collembola Lubb.\nSuborde: Arthropleona B\xc3\xb6rn.\nSuperfamilie: Poduromorpha B\xc3\xb6rn.\nFamilie: Poduridae (Lubb.).\nGenus: Podura L.\nPodura aquatica L.\nAmsterdam; op slootwater, Juni 1886 (O.).\nNoordwijk; Maart 1927 en vorige jaren, op water in een regenton; opgave Dr. J. Verwey.

Description: De hier volgende berichten van waarneming van geringde vogels werden door mij in 1929 ontvangen. Wederom zijn talrijke interessante gevallen te vermelden, dank zij de medewerking van zoo velen, aan wie ik hier openlijk dank breng. Bij voortduring beveel ik ons ringonderzoek in aller medewerking aan en houd ik mij steeds aanbevolen voor mededeeling van elk geval van waarneming van een geringden vogel, ook van die, die met een door een buitenlandsch station verstrekten ring gemerkt zijn.\nSchollevaar [Phalacrocorax carlo subcormoranus (Brehm)].\nRingnummer 55238, geringd te Lekkerkerk (Z.-H.) 21 Mei 1927 door de Goudsche Ornithologische Club als nestjong; 17 Januari 1929 doodgevonden te Vaugneray, Rh\xc3\xb4ne, 14 K.M. van Lyon, Frankrijk. Berichtgever de Heer M. Gonnard, Vaugneray, Frankrijk. \xe2\x80\x94 57208, geringd te Lekkerkerk (Z.-H.) 21 Mei 1927 door de Goudsche Ornithologische Club als nestjong; 15 Februari 1929 gevangen in den omtrek van Locarno aan het Lago Maggiore, Zwitserland. Berichtgevers Prof. A. Giugni Polonia, Locarno en Dr. E. Moltoni, Milaan. \xe2\x80\x94 58519, geringd te Lekkerkerk (Z.-H.) 26 Mei 1928 door de Goudsche Ornithologische Club als nestjong; 11 Februari 1929 geschoten aan het meer van Tunis, Noord-Afrika. Bericht in \xe2\x80\x9eLe Chasseur fran\xc3\xa7ais" van April 1929. \xe2\x80\x9458528, geringd te Lekkerkerk (Z.-H.) 26 Mei 1928 door de Goudsche Ornithologische Club als nestjong; 9 April 1929 gevangen te Reeuwijk.\nBerichtgever de Heer C. v. d. Starre, Reeuwijk. \xe2\x80\x94 58620, geringd te Lekkerkerk (Z.-H.) 11 Juli 1927 door de Goudsche

Description: Na het verschijnen in 1913 van de Beaufort\'s determinatielijst der Java-ratten 1), is er veel nieuws van de Javaansche Muridae bekend geworden. Omvatte genoemde tabel nog sleehts een 10-tal vormen (waarvan nog een \xe2\x80\x94 Mus jerdoni \xe2\x80\x94 als onjuist gedetermineerd moet vervallen, doch waaraan een andere soort \xe2\x80\x94 Mus musculus \xe2\x80\x94 als wel genoemd, doch niet in de tabel opgenomen, moet worden toegevoegd), \xe2\x80\x94 th\xc3\xa0ns zijn er niet minder dan 21 soorten en ondersoorten van Java bekend. Voor de geinteresseerden is zeker een nieuwe tabel, vergezeld van eenigszins uitvoerige beschrijvingen, noodzakelijk. Bovendien werden in het onderstaande eenige korte gegevens over de verspreiding op Java en een paar biologische notities opgenomen.\nAlvorens nu tot dit eigenlijke onderwerp over te gaan, moet hier echter eerst worden ingegaan op een moeilijkheid, die zich voordeed bij het opstellen van de determinatie-tabel. Waar in deze tabel uiteraard meerdere malen moest worden gewerkt met maten als onderscheidingskenmerk, daar is het zonder meer duidelijk, dat deze maten, om werkelijk bruikbaar te zijn, per soort eenigszins vast moeten liggen, d.w.z. slechts mogen varieeren binnen zekere (en nog wel liefst niet al te wijde) grenzen.\nWe komen zoo als vanzelf tot de kwestie van het fixeeren van deze grenzen. Het is over dit punt, dat hieronder eenigszins uitvoerig zal moeten worden gehandeld.\nWe hebben hier dan natuurlijk altijd te maken met een boven- en met een benedengrens. De bovengrens (de maximale grootte, die een bepaalde soort of eenig lichaamsdeel daarvan kan bereiken) is wel op geen andere manier te ontdekken dan door het nameten van een vol-

Description: Im Vergleich zu der Reptilien-Ausbeute Kopstein\'s (1926, S. 71) sind die von ihm auf den Molukken und einigen benachbarten Eilanden w\xc3\xa4hrend der Jahre 1922/24 zusammengebrachten Amphibien naturgem\xc3\xa4ss wesentlich arten\xc3\xa4rmer. Durch mehrere bemerkenswerte Neunachweise und zwei fiir die Wissenschaft neue Formen verdient aber diese kleine Sammlung, die sich aus 10 Arten zusammensetzt, dennoch ein recht erhebliches Interesse. Ich erhielt das Material, das sich im \'sRijks Museum van Natuurlijke Historie in Leiden befindet, von dem Direktor dieses Museum, Herrn Prof. Dr. E. D. van Oort zur Bearbeitung, dem ich daf\xc3\xbcr auch hier meinen ergebensten Dank zum Ausdruck bringe. Eine ganze Reihe von Exemplaren hat allem Anschein nach schon Herrn Prof. Dr. P. N. van Eampen zur Determination vorgelegen.\nVon tiergeographischem Interesse sind insbesondere die wenigen Froschlurche, die Eopstein auf den, in amphibiologischer Beziehung bisher noch so gut wie unbekannten Soela-Inseln, zwischen Celebes und den Molukken, zusammengebracht hat; nur Eoningsberger (zitiert nach Eopstein 1927, S. 437) erw\xc3\xa4hnt aus diesem Gebiete zwei Frosch-Arten der Gattung Rana, die jedoch nicht naher bestimmt worden sind. Unter dem vorliegenden Material befinden sich nun drei Arten von der Soela-Insel Sanana, darunter eine neue Form der Brevicipitiden-Gattung Hylophorbus. Von diesen drei Arten geh\xc3\xb6ren zwei der \xc3\xb6stlichen (papuanischen) Fauna an, eine der westlichen (celebischen). Dieser Befund ist deswegen bemerkenswert, weil die Reptilien dieser Inseln in der Hauptsache sich aus celebischen Formen zusammensetzen, w\xc3\xa4rend das papuanische Element stark zur\xc3\xbccktritt.\nFerner enth\xc3\xa4lt das Froschmaterial Kopstein\'s von Ambon, einer her-

Description: Among the birds and the eggs from the Netherlands received by \'s Rijks Museum van Natuurlijke Historie in 1930 there are some ones of special interest, which I mention in the following lines: Daption capense (Linnaeus).\nSome days ago I received from Mr. J. J. TER PELKWIJK at the Hague the imperfect skull of a petrel, that has been found by Mr. S.\nBAKKER\nat the Hague between half August and half September 1930 on the shore of Hoek van Holland north of the Noorderpier. Comparing the skull with skeletons in our collection, I found that it belongs to the Cape Petrel, Daption capense (L.). This is the second time that this species is recorded from the Netherlands, for in the beginning of last century a specimen of the Cape Petrel has been found dead near Sloterdijk in the neighbourhood of Amsterdam, which is described and figured in the 4th volume of NOZEMAN en SEPP, Nederlandsche Vogelen, 1809, p. 369, pi. 188, under the name of Procellaria puffinus, B. Linn. I did not include this species in my list of the birds of the Netherlands (Notes Leyden Mus. XXX, 1908\xe2\x80\x94\'09, p. 129), nor in my Ornithologia Neerlandica (Vol. I, 1922, p. 28), but now I think there is no longer reason to exclude it from the list. Not only from our country the Cape Petrel has been recorded, but also three times from the British Islands and at least twice as much from France.\nPuffinus puffinus (Br\xc3\xbcnnich).\nOur museum received from Mr. A. W. LACOURT at Leiden a specimen of the Manx Shearwater, picked up dead in bad condition on the shore near Katwijk 27 September 1929. The specimen was preserved in formaline; it is a female (alae 220 mm.). Skinning was impossible, only the

Description: Namens den Directeur van het Deli-Proefstation te Medan, Sumatra, werd mij de hieronder volgende beschrijving der ontwikkelingsstadia van Thosea asigna v. E., eene Limacodide, beschreven in de Zool. Meded.\nMus. Leiden XII, p. 113, pl. XII, f. 10, 1929, toegezonden.\nEi: de eieren worden afgezet tegen den onderkant der bladslippen.\nZij zijn bijna zuiver rond met een diameter van 2\xe2\x80\x943 mm en zeer plat.\nDe kleur is geelgroen, waardoor zij slechts weinig tegen het blad afsteken en moeilijk gevonden worden. Het afzetten heeft plaats in rechte rijen, waarin de eieren elkaar juist raken. Vaak liggen meerdere van zulke rijen naast elkaar. De duur van het eistadium is nog niet met zekerheid bepaald, doch kan veilig op 6\xe2\x80\x948 dagen getaxeerd worden, daar toegezonden eieren in het proefstation alle binnen de 6 dagen uitkwamen.\nRups: deze heeft een langgerekt ovalen vorm, een beschermende dikke, in het

Description: Sedert 1923 zijn door mij een groot aantal gegevens omtrent de verspreiding van onze geangelde Hymenoptera bijeengebracht.\nHet was mijn bedoeling deze in den loop van den tijd aan te vullen en te verwerken tot eenige nieuwe naamlijsten van die families, waarvan tot nu toe slechts oude en verouderde opgaven bestonden; tot mijn spijt is dit werk door mijn vertrek naar Indi\xc3\xab, in den zomer van 1928, echter niet voltooid kunnen worden en moet ik volstaan met het geven van onvolledige lijsten.\nDoor allerlei omstandigheden is het samenstellen hiervanzeer verlaat; ik hoop echter de Nederlandsche entomologen, die zich voor deze groepen interesseeren (en dat zijn er helaas nog veel te weinig!), toch nog van dienst te kunnen zijn met het publiceeren van mijn aanteekeningen.\nBijna al het materiaal, waarop deze gegevens gebaseerd zijn, berust thans in \'s Rijks Museum van Natuurlijke Historie te Leiden. Bij het determineeren mocht ik veel hulp ontvangen van de heeren H. Haupt te Halle (voor de Psammocharidae), P. BL\xc3\x9cTHGEN te Naumburg (Halictus en Sphecodes) en J. D. ALFKEN te Bremen (Apidae), wien ik hiervoor gaarne mijn dank betuig.\nOver de hier behandelde families wil ik nog het volgende meedeelen: Van de Nederlandsche Mutillidae vindt men een lijstje in de publicatie van Dr. J. TH. OUDEMANS in \xe2\x80\x9eEntomologische Berichten", n\xc2\xb0 42 (1908): \xe2\x80\x9eOnze Nederlandsche Mutillidae." De daarin vermelde vindplaatsen heb ik met enkele nieuwe aangevuld.\nDe laatste naamlijst van Nederlandsche Psammocharidae (Pompilidae) is die van SNELLEN VAN VOLLENHOVEN in \xe2\x80\x9eBouwstoffen voor eene Fauna

Description: Wenn ich mich dazu entschlossen habe, ein Verzeichnis der reichhaltigen Steinkorallen-Sammlung des Rijks Museum van Natuurlijke Historie in Leiden zu ver\xc3\xb6ffentlichen, die zum gr\xc3\xb6ssten Teile aus dem malayischen Archipel stammt, geschieht dies haupts\xc3\xa4chlich deswegen, weil die Litteratur \xc3\xbcber recente Korallen aus diesem an ihnen so reichen Gebiete \xc3\xbcberaus arm ist. Zusammenfassende Uebersichten der recenten Korallenfauna aus dem ostindischen Archipel finden wir allein in einer Arbeit BEDOTS (1) und aus j\xc3\xbcngster Zeit in einer sch\xc3\xb6nen Publikation UMBGROVES (20), der um die im Neogen dieses Gebietes zahlreich vertretenen Riffkorallen studieren zu k\xc3\xb6nnen, die lebenden Korallriffe untersuchte.\nViel besser steht es um die Kenntnis des fossilen Korallen. "Wichtig f\xc3\xbcr die Kenntnis der malayischen Korallenfauna sind hier die Arbeiten von FELIX (s. u.) und von GERTH (4a, b, c) \xc3\xbcber die jungterti\xc3\xa4ren Korallen von Borneo, Java und Nias, sowie insbesondere seine Uebersicht der aus dem Kaenozoicum des indischen Archipels bekannten Arten.\nGelegentliche Angaben \xc3\xbcber recente Korallen dieses Gebietes finden sich wohl auch bei QUELCH (13), DANA (3), BERNARD (2), STUDER (14), MILNE EDWARDS und HAIME (11), ORTMANN (12), VAUGHAN (17, 18), doch sind dieselben stets nur beil\xc3\xa4ufiger Art, gegeben gelegentlich der Bearbeitung yon Material anderer Provenienz. Einzelne Familien wie die Eupsammidae, Fungidae, Agariciidae u. a. aus dem Material der SibogaExpedition oder von Dr. TH. MORTENSEN haben Bearbeiter in V. D. HORST, BOSCHMA u. a. gefunden, doch beschr\xc3\xa4nken sich die Angaben in diesen F\xc3\xa4llen stets nur auf die behandelte Gruppe. Das Siboga-Material aus den hier besprochenen Genera ist noch unbearbeitet. \xe2\x80\x94 \xc3\x9cber die westindische

Description: Die vorliegenden Individuen von Oerstedia dorsalis (Abildg.) wurden in den Helder an der holl\xc3\xa4ndischen K\xc3\xbcste gesammelt; die Art war in fr\xc3\xbchern Jahren im Hafen sehr allgemein. Sie lebte zwischen Tubularien und Muschelbrut, welche in der Gezeitenzone den Schiffsr\xc3\xbcmpfen angewachsen sind und enthielt im Juni schon reife Eier. W\xc3\xa4hrend meines vorj\xc3\xa4hrigen Aufenthaltes sind mir jedoch trotz wiederholten Suchens keine Individuen zur Hand gekommen. Ob der starke Eisgang im vorhergehenden Winter oder andre Ursachen eine auch sonst merkbare Verarmung der Fauna hervorgerufen haben, weiss man nicht. Die Art geh\xc3\xb6rt zu einer der durch Querbinden gezeichneten Varietaten, wie auch aus den Schnitten deutlich hervorgeht (Fig. 13, Fig. 14). Die dunkelbraunen Ringe sind am R\xc3\xbccken unterbrochen. Das braune Pigment der Ringe ist nicht in der Haut eingelagert, sondern r\xc3\xbchrt von eigenen Pigmentzellen her, welche reichlich verzweigte Ausl\xc3\xa4ufer besitzen und sich im K\xc3\xb6rperparenchym der inneren L\xc3\xa4ngsmuskelschicht anlegen. Diese Pigmentzellen fehlen in der Kopfspitze \xc3\xbcberhaupt und sind auch sonst im K\xc3\xb6rperparenchym nicht vorhanden. Ausser an den oben beschriebenen Stellen, wo sie haupts\xc3\xa4chlich am R\xc3\xbccken (nur nie median) vorkommen, scheinen sie sich den Nephridialkan\xc3\xa4len anzulegen, welche besonders in ihrem vordern Abschnitt oft von Pigmentzellen begleitet werden. Ob noch anderes Pigment, welches die eigentliche Farbe des Tieres hervorruft, vorhanden ist, habe ich, nachdem lebendiges Material mir diesmal fehlte, nicht feststellen k\xc3\xb6nnen.\nVon den Prostoma\'s unterscheiden die Oerstedia\'s sich durch die starre Form; sie sind walzenformig und auch scheinen die 4 Augen, welche

Description: Among a set of duplicates of Eriachne, which 1 received through the courtesy of Dr. LAIDLAW (Nat. Herb. of Victoria), I found the following new species.

Description: Bij de snelle ontwikkeling van de Plantensociologie en de daarmee onvermijdelijk gepaard gaande verwarring op het gebied der begripsvorming, doet zich de behoefte aan een harmonisch opgezette en stelselmatig doorgevoerde nomenclatuur sterk gevoelen. Het \xe2\x80\x9eVocabulaire de Sociologie V\xc3\xa9g\xc3\xa9tale\xe2\x80\x9d van Braun-Blanquet en Pavillard voldoet hieraan blijkens zijn drie Fransche uitgaven en zijn Duitsche, Poolsche, Engelsche en Russische vertaling.\nIndien de teekenen niet bedriegen, mag men ook in Nederland een groeiende belangstelling voor planten-sociologische problemen verwachten. De hier aangeboden vertaling van de derde Fransche uitgave is ondernomen in de overtuiging, dat het gebruik van een uniforme nomenclatuur de economische ontplooiing van activiteit op dit gebied en de gedachtenwisseling omtrent sociologische vraagstukken ten goede zal komen.

Description: De vriendelijke ontvangst, die ons \xe2\x80\x9eVocabulaire de Sociologie V\xc3\xa9g\xc3\xa9tale\xe2\x80\x9d bij herhaling te beurt gevallen is, bewijst, dat het in een behoefte voorziet.\nDe derde editie onderscheidt zich van de voorgaande door eenige verbeteringen, die door recente publicaties aangewezen schijnen.

Description: = Panicum adustum NEES var. mattogrossense PILG. in Engl. Bot. Jahrb. XXX. [1901] p. 131.\nThis species is very different from the true Digitaria adusta (NEES) GRISEB. and to distinguish by the flat, broad, glabrous leaves, the rather obtuse more turgid spikelets with a shorter pubescence and the shorter and whitish clavellate hairs, moreover also by the nearly equal length of glume II and III (the upper glume and sterile lemma). Digitaria adusta GRISEB. differs in the narrower, pungent, firm, convolute blades, hairy sheaths with velvety pubescent scales at the base of the plant, the spikelets are narrower, lanceolate and acutish, the upper glume in D. adusta is much shorter than the sterile lemma and both have longer fulvous hairs. Most allied to Digitaria adusta is ARECHAVALETA\xe2\x80\x99S Anthaenantia Hackeli and only to accept as a variety of D. adusta: Digitaria adusta var. Hackeli (Arechav.) Henr. nov. var.

Description: Die vorliegende Mitteilung ist das Ergebnis der Bearbeitung zumeist \xc3\xa4lteren Materiales an Echiuriden, Sipunculiden und Priapuliden des Naturhistorischen Reichs-Museums in Leiden. Obwohl die Sammlung nach Anzahl der Exemplare nicht umfangreich ist, zeigt sie einen \xc3\xbcberraschenden Reichtum an Formen ganz verschiedener Provenienz. Es sind nicht weniger als 31 verschiedene Arten vorhanden, die 13 verschiedenen Genera angehoren. Auch die Fundorte sind sehr abwechslungsreich: Mittelmeer, Nordsee, Barents-See, Gr\xc3\xb6nland, Rio de Janeiro; Indik (Mauritius) und Pacifik (Philippinen, Java, Molukken, Japan, Neu-Seeland, Samoa-Archipel).\nVerh\xc3\xa4ltnism\xc3\xa4ssig arm ist die Sammlung an Arten aus dem malayischen Archipel. Die Siboga-Expedition brachte circa 60 Arten aus diesem Gebiete heim, im Ganzen sind von dort ca 100 Arten bekannt. Das MuseumsMaterial enth\xc3\xa4lt deren kaum 1 Dutzend. Was die Sammlung interessant macht ist der Umstand, dass vielfach Exemplare vorliegen, die von hervorragenden Forschern an der klassischen Fundstelle gesammelt wurden z. B. von v. B\xc3\xbcLOW, CANTRAINE, EHLERS, KLUNZINGER, KEFERSTEIN, DE MAN, MOEBIUS, SELENKA und v. SIEBOLD. Neue Formen enth\xc3\xa4lt die Sammlung nicht. Von selteneren Arten seien erwahnt: Thalassema caudex Lampert, Thalassema fuscum Ikeda, Sipunculus inclusus Sluiter, Physcosoma funafutiense Fischer, Aspidosiphon levis Sluiter, Priapulus bicaudatus Danielsen.\nF\xc3\xbcr die Kenntnis der holl\xc3\xa4ndischen Fauna ist der Nachweis von Echiurus echiurus Pallas bei Zierikzee und Scheveningen, von Phascolion strombi Montagu bei Katwijk von Interesse.\nBei einigen exotischen Arten konnten neue Fundorte nach-

Description: Gaarne maak ik gebruik van de mij geboden gelegenheid om te dezer plaatse te publiceeren het weinige, dat mij uit eigen ervaring gebleken is omtrent de biologie der Javaansche Boomrat, Rattus r. roquei. Zooals wij in het opstel van den Heer Sody (zie p. 94) reeds zagen, betreft het de rattensoort, die destijds door mij 1), nadat pogingen tot determinatie in 3 groote Europeesche musea mislukt waren, in navolging van Prof.\nOTTEN 2) bestempeld is geworden met den naam Mus rattus rufescens Gray, en die sindsdien in de recentste litteratuur als Mus rattus jalorensis Bonh. te boek loopt.\nUit de zeer nauwgezette naspeuringen van den heer Sody is nu laatstelijk komen vast te staan, dat de naam rufescens absoluut fout is, maar dat men evenzeer faalt door onze gewone Javaansche Boomrat te vereenzelvigen met de in de Maleische Staten gevonden jalorensis Bonh. Exemplaren van deze laatste heb ik tot mijne spijt nimmer onder de oogen gehad en ik kan dus niet, zooals de heer SODY, op grond d\xc3\xa1\xc3\xa1van verklaren, dat het twee goed onderscheiden systematische diervormen zijn.\nMaar uit de hieronder volgende biologische bijzonderheden alleen reeds blijkt dit m. i. onwederlegbaar.\nIk zal mij ertoe beperken, uitsluitend in de vergelijking te betrekken datgene, wat Wray schrijft in een klein artikel getiteld: \xe2\x80\x9eNotes on the sugar cane rat, Mus jalorensis" in Journ. Fed. Mal. St. Mus. I 1905, pag. 39, maar meen intusschen niet te mogen verzwijgen, dat\nWRAY\neerstens in den tekst van zijn artikel spreekt van: \xe2\x80\x9ea rat having the underparts white, probably jalorensis", waarvan een groote serie huiden was vervaardigd, die nog met het type ge\xc3\xafdentificeerd moesten

Description: Zu dieser Arbeit erhielt ich Material von den Museen zu Leiden, Br\xc3\xbcssel, Dresden und dem Deutschen Entomol. Institut Berlin-Dahlem.\nBesonders wertvoll war nur die Zusendung der Typen von Chapuis aus dem Museum zu Br\xc3\xbcssel. F\xc3\xbcr die liebensw\xc3\xbcrdige Bereitstellung des zahlreichen und wertvollen Materiales sage ich hier meinen verbindlichsten Dank.\nNEUE-ARTEN. 1. Anisodera Bloetei Sumatra (Mus. Leiden). 2. \xe2\x80\x9e mannaensis \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e 3. Lasiochila mausonica Tonkin \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e 4. \xe2\x80\x9e Balli Formosa (Mus. Dresden).\nFAUNISTIK. 1. Lasiochila rufa Gu\xc3\xa9r. neu fur Birma, bisher nur Java. 2. \xe2\x80\x9e Goryi Guer. \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e Sumatra, bisher nur Java. 3. Anisodera Whitei Baly \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e Borneo. 4. \xe2\x80\x9e testacea Gest. von Sumatra zu streichen.\nDie Gattungen Lasiochila und Anisodera umschliessen eine grosse Anzahl einander recht \xc3\xa4hnlicher, vielleicht auch zur Rassenbildung neigender Arten, die auf Grund der bisher vorliegenden Beschreibungen oft recht schwer voneinander zu unterscheiden sind, zumal die Punktierung der Oberseite und die Ausbildung der Bippen auf den Decken oft recht variabel ist. Es galt neue Merkmale zur besseren Unterscheidung aufzufinden, die vielleicht eine gewisse Konstanz aufweisen. Ich habe dem Vorgange Weise\'s folgend die Pubescenz der F\xc3\xbchlerglieder beachtet, ferner ihren Bau \xc3\xbcberhaupt, die Ausbildung des Kopfschildes, die Punktierung der Schl\xc3\xa4fen und die Gestaltung des letzten Sternites beider

Description: Le pr\xc3\xa9sent travail comprend la d\xc3\xa9finition du genre Aseraggodes Kaup et la revision, sous forme d\'une clef dichotomique, de toutes les esp\xc3\xa8ces qui le composent, revision \xc3\xa9tablie d\'apr\xc3\xa8s les types eux-m\xc3\xaames de ces esp\xc3\xa8ces.\nCe genre Aseraggodes appartient \xc3\xa0 la famille des Soleidae et \xc3\xa0 la sousfamille des Soleinae; il ne diff\xc3\xa8re du genre Achirus Lac\xc3\xa9p., s. str. 1), que par l\'absence de pores \xc3\xa0 la base des rayons des nageoires impaires.\nMoins encore que tout autre travail de m\xc3\xaame nature, cette revision ne saurait \xc3\xaatre consid\xc3\xa9r\xc3\xa9e comme d\xc3\xa9finitive; plusieurs formes, connues seulement par leur type ou par un tr\xc3\xa8s petit nombre d\'exemplaires, ne sont que difficilement s\xc3\xa9parables les unes des autres et paraissent ne constituer que des variations locales d\'une seule et meme esp\xc3\xa8ce. II est difficile, dans de telles conditions, de juger de la Constance, autrement dit de la valeur discriminative de certains caract\xc3\xa8res, tels que la forme du tube nasal ant\xc3\xa9rieur de la face aveugle. C\'est notamment le cas de Aseraggodes microlepidotus, Beauforti, dubius et texturatus.\nQuant \xc3\xa0 l\'esp\xc3\xa8ce r\xc3\xa9cemment d\xc3\xa9crite par MM. Weber et de Beaufort, sous le nom d\'Achirus abnormis, s\'il ne s\'agit pas d\'un cas t\xc3\xa9ratologique, certains de ses caract\xc3\xa8res morphologiques, incompatibles avec la d\xc3\xa9finition du genre Aseraggodes, o\xc3\xb9 je la range provisoirement, seraient de nature \xc3\xa0 lui assigner une place \xc3\xa0 part, dans un genre nouveau.\nQu\'il me soit permis d\'exprimer ici mes remerciements \xc3\xa0 M. le Dr L. F. de Beaufort et a M. le Dr E. D. van Oort; au premier, pour les bienveillantes attentions dont j\'ai \xc3\xa9t\xc3\xa9 l\'objet, durant mon s\xc3\xa9jour au Zo\xc3\xb6logisch Museum, \xc3\xa0 Amsterdam, en 1928, au second, pour son accueil

Description: Geen der op Java voorkomende soorten heeft wellicht den werkers in Javaansche ratten zooveel determinatie-zorgen gekost als de voor kort door mij 1) met roquei benoemde Javaansche \xe2\x80\x9eboomrat" 2).\nDoor enkele auteurs 3) werd de vorm oorspronkelijk slechts aangeduid als Mus sp. of Rattus sp., ter verduidelijking vergezeld van eenige Inlandsche namen als \xe2\x80\x9etikoes koening" en \xe2\x80\x9etikoes poehoen".\nEr schijnt verder oorspronkelijk een vrij algemeene meening te hebben bestaan, dat deze witbuikige rat identiek zou zijn met Jentink\'s Mus neglectus. Met dien naam vinden we althans zulke volkomen witbuikige ratten met scherpe afscheiding tusschen het wit van den buik en het donker van den rug, aangeduid bij Robinson en Kloss4), Chasen en Kloss 5), Dammerman 6) e. a. Het schijnt echter, dat die naam in werkelijkheid slechts een synoniem is van diardi Jentink, in elk geval wijst de oorspronkelijke beschrijving7) ("muzzle, lips, throat, chest, belly, inside of legs and arms yellowish, the hairs being slate-colored with long yellow tips") zeker niet op onze witbuikige boomrat.\nZoover ik kan nagaan was Otten 8) de eerste, die voor onze rat den naam rufescens (Gray, nec Bonhote!) gebruikte, hierin later nagevolgd door van Heurn9). Otten baseerde zich hierbij op een bericht van de Beaufort 10), die op zijn beurt weer zich beriep op het werk van Bonhote11), bij welken laatsten auteur dan ook stellig de oorsprong van deze vergissing te zoeken is. In zijn overzicht der "Oriental rats" geeft deze laatste schrijver een zeer eigenaardige onderverdeeling van de "Mus rattus group", t. w. in: 1) Nat. Tijdschr. Ned. Ind., LXXXIX, 1929, p. 163, Noot.

Description: This little collection was sent to the Leyden Museum January 20th 1925 by Dr. F. Kopstein, who collected it on the isles Ambon, Haroekoe and Boeroe during 1922 and 1923.\nIt contains the following species: Lutjanus argentimaculatus (Forsk.).\nLutjanus argentimaculatus Bleeker Atl. Ichth. VIII, p. 74.\nLutjanus argentimaculatus M. Weber Siboga Exp. Fische 1913, p. 252. 1 specimen 83/4 cm. Wae Memi Haroekoe Dec. 1923.\nAmbassis buruensis Blkr.\nAmbassis buruensis Bleeker Nat. Tijdschr. Ned. Ind. XI, 1856, p. 396.\nAmbassis buro\xc3\xabnsis Bleeker Atl. Ichth. VIII, p. 137.\nAmbassis buruensis M. Weber & de Beaufort Fishes indo-austr.\nArch. V, 1929, p. 417. 8 specimens 5\xe2\x80\x9473/4 cm. Wae Hatoe, Ambon Hitoe Febr. 1923. 1 specimen 4 cm. Ajer Larike, Ambon Hitoe March 17th 1923. 4 specimens 572\xe2\x80\x9471/4 cm. Wae Memi, Haroekoe Dec. 1923.\nAmbassis urotaenia Blkr.\nAmbassis urotaenia Bleeker Nat. Tijdschr. Ned. Ind. III, 1852, p. 257 Atl. Ichth. VIII, p. 135.\nAmbassis urotaenia M. Weber & de Beaufort Fishes indo-austr.\nArch. V, 1929, p. 404. 5 specimens 5\xe2\x80\x946 cm. Wae Hatoe, Ambon Hitoe Febr. 1923.\nApogon spec. 1 specimen 4 cm. with prey; bay of Ambon March 1922 without any trace of scales.