Publication Date:
2022
Description:
بخارآب یکی از مهم‌ترین شاخص‌های جوی است که تعیین دقیق آن به افزایش دقت مدل‌های عددی هواشناسی کمک فراوانی می‌کند. امروزه با استفاده از مشاهدات GNSS و به‌کارگیری روش توموگرافی می‌توان ضرایب شکست تر در هر یک از المان‌های حجمی در نظر گرفته‌شده را برآورد کرد. استفاده از مشاهدات رخداد آکولتیشن می‌تواند باعث افزایش تعداد مشاهدات از جنس پارامترهای جوی حتی در نقاطی که مشاهدات ایستگاه‌های GNSS حضور ندارد، گردد. هدف از این تحقیق تلفیق مشاهدات آکولتیشن با مشاهدات GPS به‌منظور بالا بردن دقت ضرایب شکست برآورد شده در توموگرافی تابعی تروپوسفر است. به‌منظور برآورد نمودن مجهولات مسئله توموگرافی از مدل تابعی به کمک هارمونیک‌های کلاه کروی به همراه توابع متعامد تجربی برای تشکیل مدل سه‌بعدی استفاده‌شده است. همچنین از توابع پایه‌ی اسپیلاین برای نمایش توزیع ضرایب شکست تر در زمان و تشکیل مدل چهاربعدی بهره گرفته‌شده است. منطقه موردمطالعه، شبکه ایستگاه‌های دائمی در کالیفرنیا می‌باشد بطوریکه پروفیل ضرایب شکست تر حاصل از توموگرافی در دو اپک زمانی (دو فصل مختلف) محاسبه گردیده و با داده‌های رادیوسوند مقایسه می‌شوند. نتایج نشان می‌دهد که استفاده از مشاهدات آکولتیشن در کنار مشاهدات زمینی GPS در توموگرافی انجام‌شده با استفاده از مدل‌های تابعی سه‌بعدی و چهاربعدی می‌تواند مقدار RMSE پروفیل‌های ضرایب شکست تر را تا حدود 8 درصد نسبت به توموگرافی انجام‌شده فقط با استفاده از مشاهدات GPS بهبود دهد. نهایتا نشان داده‌شده که اضافه نمودن مشاهدات آکولتیشن باعث تغییر در تأخیر تروپوسفری تر برآورد شده برای منطقه موردمطالعه در حدود 4 سانتی‌متر می‌گردد.
