ALBERT

Description: Na het verschijnen in 1913 van de Beaufort\'s determinatielijst der Java-ratten 1), is er veel nieuws van de Javaansche Muridae bekend geworden. Omvatte genoemde tabel nog sleehts een 10-tal vormen (waarvan nog een \xe2\x80\x94 Mus jerdoni \xe2\x80\x94 als onjuist gedetermineerd moet vervallen, doch waaraan een andere soort \xe2\x80\x94 Mus musculus \xe2\x80\x94 als wel genoemd, doch niet in de tabel opgenomen, moet worden toegevoegd), \xe2\x80\x94 th\xc3\xa0ns zijn er niet minder dan 21 soorten en ondersoorten van Java bekend. Voor de geinteresseerden is zeker een nieuwe tabel, vergezeld van eenigszins uitvoerige beschrijvingen, noodzakelijk. Bovendien werden in het onderstaande eenige korte gegevens over de verspreiding op Java en een paar biologische notities opgenomen.\nAlvorens nu tot dit eigenlijke onderwerp over te gaan, moet hier echter eerst worden ingegaan op een moeilijkheid, die zich voordeed bij het opstellen van de determinatie-tabel. Waar in deze tabel uiteraard meerdere malen moest worden gewerkt met maten als onderscheidingskenmerk, daar is het zonder meer duidelijk, dat deze maten, om werkelijk bruikbaar te zijn, per soort eenigszins vast moeten liggen, d.w.z. slechts mogen varieeren binnen zekere (en nog wel liefst niet al te wijde) grenzen.\nWe komen zoo als vanzelf tot de kwestie van het fixeeren van deze grenzen. Het is over dit punt, dat hieronder eenigszins uitvoerig zal moeten worden gehandeld.\nWe hebben hier dan natuurlijk altijd te maken met een boven- en met een benedengrens. De bovengrens (de maximale grootte, die een bepaalde soort of eenig lichaamsdeel daarvan kan bereiken) is wel op geen andere manier te ontdekken dan door het nameten van een vol-

Description: NEUE ART: Botryonopa Kleinei, Borneo, NEUE VERBREITUNGSGEBIETE: Metaxycera purpurata Gu\xc3\xa9r, Surinam, bisher Brasilien, ferner Paraguay, Uruguay, Cayenne, Columbien.\nSceloenopla maculata 01., Surinam, bisher Cayenne.\nSceloenopla quinquemaculata Gu\xc3\xa9r., Surinam, bisher Columbien.\nAmplipalpa collaris Gu\xc3\xa9r., Surinam, bisher Brasilien.\nBotryonopa Kleinei n. sp.\nElongata, subdepressa, nitida, flavo-testacea, antennis, articulo primo excepto, nigris; elytris in parte tertia postica fascia lata, obliqua, metallico-violacea a sutura usque ad marginem lateralem, apice rufo-testaceo; prothorace longitudine latiore, lateribus rotundatis et undulatis, disco postice irregulariter punctato, ante scutum impresso; elytris basi prothoracis latioribus, parallelis, in parte apicali oblique truncatis, in apice extremo rotundatis, angulo suturali spinuloso, regulariter punctato-striatis, interstitiis planis; femoribus omnibus dentatis. \xe2\x80\x94 Long 16,5 mm.\nDer B. Sheppardi Baly \xc3\xa4hnlich, aber heller gelbbraun, der violettblaue Apikalfleck bindenartig, die Spitze der Decken r\xc3\xb6tlich-gelbbraun, Halsschild nicht seidig-gl\xc3\xa4nzend, der 7. und 8. Zwischenraum ohne unregelm\xc3\xa4ssige Punkte, anscheinend mit B. Helleri Heyden n\xc3\xa4her verwandt.\nKopf auf der Stirn fein und zerstreut punktiert, mit feiner Mittellinie, zwischen den F\xc3\xbchlern tief rinnenf\xc3\xb6rmig. Hals deutlich abgesetzt. Schl\xc3\xa4fen glatt. \xe2\x80\x94 F\xc3\xbchler die Schultern \xc3\xbcberragend, zylindrisch, 1. F\xc3\xbchlerglied verdickt, 2. etwas k\xc3\xbcrzer, 3. fast doppelt so lang wie das 2., 4. etwas k\xc3\xbcr-

Description: Im Vergleich zu der Reptilien-Ausbeute Kopstein\'s (1926, S. 71) sind die von ihm auf den Molukken und einigen benachbarten Eilanden w\xc3\xa4hrend der Jahre 1922/24 zusammengebrachten Amphibien naturgem\xc3\xa4ss wesentlich arten\xc3\xa4rmer. Durch mehrere bemerkenswerte Neunachweise und zwei fiir die Wissenschaft neue Formen verdient aber diese kleine Sammlung, die sich aus 10 Arten zusammensetzt, dennoch ein recht erhebliches Interesse. Ich erhielt das Material, das sich im \'sRijks Museum van Natuurlijke Historie in Leiden befindet, von dem Direktor dieses Museum, Herrn Prof. Dr. E. D. van Oort zur Bearbeitung, dem ich daf\xc3\xbcr auch hier meinen ergebensten Dank zum Ausdruck bringe. Eine ganze Reihe von Exemplaren hat allem Anschein nach schon Herrn Prof. Dr. P. N. van Eampen zur Determination vorgelegen.\nVon tiergeographischem Interesse sind insbesondere die wenigen Froschlurche, die Eopstein auf den, in amphibiologischer Beziehung bisher noch so gut wie unbekannten Soela-Inseln, zwischen Celebes und den Molukken, zusammengebracht hat; nur Eoningsberger (zitiert nach Eopstein 1927, S. 437) erw\xc3\xa4hnt aus diesem Gebiete zwei Frosch-Arten der Gattung Rana, die jedoch nicht naher bestimmt worden sind. Unter dem vorliegenden Material befinden sich nun drei Arten von der Soela-Insel Sanana, darunter eine neue Form der Brevicipitiden-Gattung Hylophorbus. Von diesen drei Arten geh\xc3\xb6ren zwei der \xc3\xb6stlichen (papuanischen) Fauna an, eine der westlichen (celebischen). Dieser Befund ist deswegen bemerkenswert, weil die Reptilien dieser Inseln in der Hauptsache sich aus celebischen Formen zusammensetzen, w\xc3\xa4rend das papuanische Element stark zur\xc3\xbccktritt.\nFerner enth\xc3\xa4lt das Froschmaterial Kopstein\'s von Ambon, einer her-

Description: Sedert 1923 zijn door mij een groot aantal gegevens omtrent de verspreiding van onze geangelde Hymenoptera bijeengebracht.\nHet was mijn bedoeling deze in den loop van den tijd aan te vullen en te verwerken tot eenige nieuwe naamlijsten van die families, waarvan tot nu toe slechts oude en verouderde opgaven bestonden; tot mijn spijt is dit werk door mijn vertrek naar Indi\xc3\xab, in den zomer van 1928, echter niet voltooid kunnen worden en moet ik volstaan met het geven van onvolledige lijsten.\nDoor allerlei omstandigheden is het samenstellen hiervanzeer verlaat; ik hoop echter de Nederlandsche entomologen, die zich voor deze groepen interesseeren (en dat zijn er helaas nog veel te weinig!), toch nog van dienst te kunnen zijn met het publiceeren van mijn aanteekeningen.\nBijna al het materiaal, waarop deze gegevens gebaseerd zijn, berust thans in \'s Rijks Museum van Natuurlijke Historie te Leiden. Bij het determineeren mocht ik veel hulp ontvangen van de heeren H. Haupt te Halle (voor de Psammocharidae), P. BL\xc3\x9cTHGEN te Naumburg (Halictus en Sphecodes) en J. D. ALFKEN te Bremen (Apidae), wien ik hiervoor gaarne mijn dank betuig.\nOver de hier behandelde families wil ik nog het volgende meedeelen: Van de Nederlandsche Mutillidae vindt men een lijstje in de publicatie van Dr. J. TH. OUDEMANS in \xe2\x80\x9eEntomologische Berichten", n\xc2\xb0 42 (1908): \xe2\x80\x9eOnze Nederlandsche Mutillidae." De daarin vermelde vindplaatsen heb ik met enkele nieuwe aangevuld.\nDe laatste naamlijst van Nederlandsche Psammocharidae (Pompilidae) is die van SNELLEN VAN VOLLENHOVEN in \xe2\x80\x9eBouwstoffen voor eene Fauna

Description: Namens den Directeur van het Deli-Proefstation te Medan, Sumatra, werd mij de hieronder volgende beschrijving der ontwikkelingsstadia van Thosea asigna v. E., eene Limacodide, beschreven in de Zool. Meded.\nMus. Leiden XII, p. 113, pl. XII, f. 10, 1929, toegezonden.\nEi: de eieren worden afgezet tegen den onderkant der bladslippen.\nZij zijn bijna zuiver rond met een diameter van 2\xe2\x80\x943 mm en zeer plat.\nDe kleur is geelgroen, waardoor zij slechts weinig tegen het blad afsteken en moeilijk gevonden worden. Het afzetten heeft plaats in rechte rijen, waarin de eieren elkaar juist raken. Vaak liggen meerdere van zulke rijen naast elkaar. De duur van het eistadium is nog niet met zekerheid bepaald, doch kan veilig op 6\xe2\x80\x948 dagen getaxeerd worden, daar toegezonden eieren in het proefstation alle binnen de 6 dagen uitkwamen.\nRups: deze heeft een langgerekt ovalen vorm, een beschermende dikke, in het

Description: Zu dieser Arbeit erhielt ich Material von den Museen zu Leiden, Br\xc3\xbcssel, Dresden und dem Deutschen Entomol. Institut Berlin-Dahlem.\nBesonders wertvoll war nur die Zusendung der Typen von Chapuis aus dem Museum zu Br\xc3\xbcssel. F\xc3\xbcr die liebensw\xc3\xbcrdige Bereitstellung des zahlreichen und wertvollen Materiales sage ich hier meinen verbindlichsten Dank.\nNEUE-ARTEN. 1. Anisodera Bloetei Sumatra (Mus. Leiden). 2. \xe2\x80\x9e mannaensis \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e 3. Lasiochila mausonica Tonkin \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e 4. \xe2\x80\x9e Balli Formosa (Mus. Dresden).\nFAUNISTIK. 1. Lasiochila rufa Gu\xc3\xa9r. neu fur Birma, bisher nur Java. 2. \xe2\x80\x9e Goryi Guer. \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e Sumatra, bisher nur Java. 3. Anisodera Whitei Baly \xe2\x80\x9e \xe2\x80\x9e Borneo. 4. \xe2\x80\x9e testacea Gest. von Sumatra zu streichen.\nDie Gattungen Lasiochila und Anisodera umschliessen eine grosse Anzahl einander recht \xc3\xa4hnlicher, vielleicht auch zur Rassenbildung neigender Arten, die auf Grund der bisher vorliegenden Beschreibungen oft recht schwer voneinander zu unterscheiden sind, zumal die Punktierung der Oberseite und die Ausbildung der Bippen auf den Decken oft recht variabel ist. Es galt neue Merkmale zur besseren Unterscheidung aufzufinden, die vielleicht eine gewisse Konstanz aufweisen. Ich habe dem Vorgange Weise\'s folgend die Pubescenz der F\xc3\xbchlerglieder beachtet, ferner ihren Bau \xc3\xbcberhaupt, die Ausbildung des Kopfschildes, die Punktierung der Schl\xc3\xa4fen und die Gestaltung des letzten Sternites beider

Description: With the kind permission of the Director of the Leiden Museum and the able assistance of Mr. H. C. BL\xc3\x96TE, to whom I am much indebted for his services; some hundreds of specimens of undetermined Sumatran Carabidae have, during the past few months, been sent to me for indentification. Among these I have found examples of one new genus and ten new species, which are described in the succeeding pages. Some of these species were represented only in the Leiden Museum, but of others I found specimens in the collection of the F. M. S. Museum, Kuala Lumpur, while my own collection contained examples of four of them. Some of the type specimens are in the Leiden Museum, some in the British Museum, and some in my collection, as mentioned at the close of the respective descriptions.\nTachys bl\xc3\xb6tei sp. n.\nLength: 2.4 mm.\nBrownish red, joints 2 to 5 of antennae and disk of elytra a little darker, apex of elytra paler, joints 6 to 11 of antennae yellowish white.\nHead with deep single furrows, diverging behind, eyes moderately prominent, mentum with two pores, antennae filiform, joint 2 a little longer than 3. Prothorax cordate, a half wider than long, sides strongly rounded, sinuate close to base, which is barely as wide as apex, hind angles sharp, slightly acute, strongly reflexed, projecting a little laterally, without carina; median line fine, basal sulcus deep, punctate, interrupted, and with a large pore at middle. Elytra moderately convex, with square shoulders, two fifths longer than wide, border neither dentate nor perceptibly setulose, rounded at shoulder and reaching stria 4; striae 1 and

Description: Aan het slot van zijn dissertatie geeft J. TH. OUDEMANS in 1886 een lijst van Nederlandsche Thysanura en Collembola; deze lijst wordt door denzelfden schrijver in het hoofdstuk Collembola in \xe2\x80\x9eDe Nederlandsche Insecta" (1900) met eenige soorten aangevuld. Verder vinden we, voor zoover mij bekend, in de literatuur nergens opgaven over onze inlandsche vormen. Daar de naamlijst van OUDEMANS echter verouderd is, is er reden een aanvulling te geven. De hier volgende lijst is zeer zeker niet volledig; in ons land zullen wel meer dan de hier volgende 58 soorten voorkomen.\nAan allen, wier namen hieronder genoemd worden en die mij bij het verzamelen van materiaal behulpzaam waren, ook hier nog mijn dank. Het materiaal, dat mij ter beschikking stond, bevindt zich thans grootendeels in \'s Rijks Museum van Natuurlijke Historie te Leiden. Volledigheidshalve worden in de volgende lijst de vindplaatsen uit de lijst van\nOUDEMANS\novergenomen; achter deze overgenomen vindplaatsen is een (O.) geplaatst.\nVoor het gemak van den lezer zullen achter de thans gebruikelijke namen, die uit de lijst van Oudemans tusschen haakjes worden opgenomen.\nOrde: Collembola Lubb.\nSuborde: Arthropleona B\xc3\xb6rn.\nSuperfamilie: Poduromorpha B\xc3\xb6rn.\nFamilie: Poduridae (Lubb.).\nGenus: Podura L.\nPodura aquatica L.\nAmsterdam; op slootwater, Juni 1886 (O.).\nNoordwijk; Maart 1927 en vorige jaren, op water in een regenton; opgave Dr. J. Verwey.

Description: Het komt mij gewenscht voor, van de verschillende groepen van Hemiptera een catalogus te publiceeren der in \'s Rijks Museum van Natuurlijke Historie aanwezige, in Nederland verzamelde exemplaren, zoodra eenige dezer groepen door mij aan een revisie zijn onderworpen, evenals ik zulks in 1927 voor de Jassidae deed.\nHet aantal inlandsche Hemiptera in de verzameling van \'s Rijks Museum van Natuurlijke Historie is sinds de publicatie van deze Jassidenlijst belangrijk toegenomen, niet alleen met veel materiaal dat verschillende entomologen in den laatsten tijd verzamelden, doch ook de collectie van wijlen den heer Mr. A. J. P. Fokker is intusschen in \'s Rijks Museum ondergebracht. Hierdoor beteekent een catalogus van het materiaal in \'s Rijks Museum tevens een herziening van het materiaal dat aan alle publicaties van v\xc3\xb3\xc3\xb3r 1900 ten grondslag ligt.\nDaar het oudere materiaal reeds vroeger door Fokker aan een revisie is onderworpen, was het niet steeds meer mogelijk na te gaan welke exemplaren Snellen van Vollenhoven hadden gediend als materiaal voor de opgaven in zijn faunistische publicaties; vele determinaties waren nl. zonder meer verbeterd, zoodat niet meer zichtbaar was hoe Snellen van Vollenhoven het exemplaar had genoemd.\nIk heb daarom gemeend de lijsten over Heteroptera niet in den vorm van een critische behandeling der oude literatuuropgaven te gieten, doch vindplaatsenlijsten op te maken en mij in het algemeen van speculaties over eventueele identiteit van een bepaald exemplaar met een vroeger vermeld voorwerp te onthouden.\nSlechts enkele belangrijke gevallen wil ik hier vooraf memoreeren.

Description: Wenn ich mich dazu entschlossen habe, ein Verzeichnis der reichhaltigen Steinkorallen-Sammlung des Rijks Museum van Natuurlijke Historie in Leiden zu ver\xc3\xb6ffentlichen, die zum gr\xc3\xb6ssten Teile aus dem malayischen Archipel stammt, geschieht dies haupts\xc3\xa4chlich deswegen, weil die Litteratur \xc3\xbcber recente Korallen aus diesem an ihnen so reichen Gebiete \xc3\xbcberaus arm ist. Zusammenfassende Uebersichten der recenten Korallenfauna aus dem ostindischen Archipel finden wir allein in einer Arbeit BEDOTS (1) und aus j\xc3\xbcngster Zeit in einer sch\xc3\xb6nen Publikation UMBGROVES (20), der um die im Neogen dieses Gebietes zahlreich vertretenen Riffkorallen studieren zu k\xc3\xb6nnen, die lebenden Korallriffe untersuchte.\nViel besser steht es um die Kenntnis des fossilen Korallen. "Wichtig f\xc3\xbcr die Kenntnis der malayischen Korallenfauna sind hier die Arbeiten von FELIX (s. u.) und von GERTH (4a, b, c) \xc3\xbcber die jungterti\xc3\xa4ren Korallen von Borneo, Java und Nias, sowie insbesondere seine Uebersicht der aus dem Kaenozoicum des indischen Archipels bekannten Arten.\nGelegentliche Angaben \xc3\xbcber recente Korallen dieses Gebietes finden sich wohl auch bei QUELCH (13), DANA (3), BERNARD (2), STUDER (14), MILNE EDWARDS und HAIME (11), ORTMANN (12), VAUGHAN (17, 18), doch sind dieselben stets nur beil\xc3\xa4ufiger Art, gegeben gelegentlich der Bearbeitung yon Material anderer Provenienz. Einzelne Familien wie die Eupsammidae, Fungidae, Agariciidae u. a. aus dem Material der SibogaExpedition oder von Dr. TH. MORTENSEN haben Bearbeiter in V. D. HORST, BOSCHMA u. a. gefunden, doch beschr\xc3\xa4nken sich die Angaben in diesen F\xc3\xa4llen stets nur auf die behandelte Gruppe. Das Siboga-Material aus den hier besprochenen Genera ist noch unbearbeitet. \xe2\x80\x94 \xc3\x9cber die westindische