ALBERT

Description: The area of distribution of most Myriophyllum species is insufficiently known. In this paper, many new localities are recorded for 16 species from SE. Asia, Malesia, Madagascar, and Africa, and a key is added. One species from New Guinea, M. coronatum, is described as new (fig. I). Of the other species the synonymy is complete, but no descriptions are given; of each the distribution and ecology is cited, and if necessary critical remarks are added.\nUnder the new species the second remark deals with the possible desirability of distinguishing subgenera or sections within the genus. It is concluded that, as the species show a reticulate affinity by parallelism, especially as regards reductions in both vegetative and sexual organs, the usefulness of distinguishing infrageneric taxa is debatable and not advisable.

Description: De hieronder volgende gegevens zijn gebaseerd op twee belangrijke zendingen insecten-materiaal van Terschelling, die beide in 1967 werden bijeengebracht. In de eerste plaats betrof dit het materiaal dat door vier preparateurs van het Rijksmuseum van Natuurlijke Historie te Leiden was buitgemaakt tijdens een verzamel-excursie van 5-19 juli. De deelnemers waren de heren : C. van Heijningen (leider), Ph. Pronk, W. Planjer en M. J. Delfos.\nZij verzamelden in verschillende terreinen van het eiland en maakten op 12 juli ook een dagtocht naar Vlieland. In totaal werden 5372 insecten gevangen, behorende tot de volgende orden: Orthoptera 40, Dermaptera 1, Odonata 110, Heteroptera 455, Psocoptera 2, Neuroptera 39, Trichoptera 10, Lepidoptera 144, Diptera 2309, Coleoptera 917, Hymenoptera 1345. Hiervan zijn thans de Odonata, Neuroptera en Trichoptera bewerkt.\nDe tweede belangrijke zending van Terschelling was afkomstig van de heer G. Dijkstra Hzn., die met de vanglamp van mei tot september bij het Biologisch Station verzamelde en door bemiddeling van het Rivon te Zeist mij de hierin gevangen Neuroptera en Trichoptera welwillend ter beschikking stelde.\nHierin kwamen voor: Neuroptera 3 en Trichoptera 81 exemplaren.\nTenslotte bleken in de collectie van het Museum te Leiden enige Trichoptera aanwezig te zijn van het eiland Schiermonnikoog, verzameld op licht door Prof. Dr. J. van der Vecht in augustus 1962. Uit deze vondsten kwamen zoveel nieuwe gegevens voor de Wadden-eilanden tevoorschijn dat het verantwoord leek deze gegevens door publicatie voor de faunistiek vast te leggen. Ter documentatie wordt het materiaal van genoemde orden in de collectie van het Rijksmuseum van Natuurlijke Historie te Leiden bewaard.\nGaarne betuig ik mijn welgemeende dank aan allen die hieraan hebben mee-

Description: In de laatste jaren werden in de omgeving van Vlissingen een drietal interessante teratologische afwijkingen van Carcinus maenas gevonden. De drie exemplaren die hier besproken worden bevinden zich nu in de verzameling van het Rijksmuseum van Natuurlijke Historie te Leiden. \xce\xb9. Atrophie van de linkerhelft van een thoracaal segment (fig. ia). \xe2\x80\x94 Bij een mannetje met een carapax breedte van 35 mm (R.M.N.H. reg. no.\nCrust. D. 21200), verzameld aan de Nolledijk te Vlissingen op 3 October 1964, ontbreekt aan de linkerzijde van de thorax een segmenthelft. Van deze segmenthelft en de erop ingeplante looppoot ontbreekt ieder spoor ; het voorgaande en volgende segment sluiten volkomen tegen elkaar aan. De rechterhelft van het lichaam van de krab is normaal gebouwd. Een vergelijking met de normale lichaamshelft laat zien dat het ontbrekende gedeelte waarschijnlijk van het segment is dat het derde paar pereiopoden ( = tweede paar looppoten) draagt. De segmenten van de tweede en vierde pereiopoden, vooral die van de tweede, zijn hier meer uitgegroeid dan in de rechterhelft, zodat beide helften toch ongeveer even lang zijn en het lichaam geen kromgegroeide maar een vrij normale indruk maakt.\nEen soortgelijke afwijking wordt door Henry (1966) beschreven van Asellus cavaticus Leydig. Hier was de rechterhelft van het segment dat de zevende pereiopoden draagt niet ontwikkeld; het lichaam vertoonde hier wel een duidelijke knik. 2. Deformatie van de rechter schaarpoot (fig. ib). \xe2\x80\x94 Een mannetje met een carapax breedte van 44 mm (R.M.N.H. reg. no. Crust. D. 23016), gevangen aan de Nolledijk te Vlissingen op 2 juli 1966, heeft het ischium van de rechter schaarpoot duidelijk vergroot en gevorkt. De buitenste arm van de

Description: In de jaren 1942-1949 werd door een aantal Nederlandse biologen een onderzoek ingesteld naar de samenstelling van de kassenfauna van ons land, zulks ter vergelijking met resultaten op dit gebied verkregen in andere landen. Het onderzoek resulteerde in een aantal artikelen over verschillende diergroepen, gepubliceerd in diverse tijdschriften. Hoewel deze artikelen als serie bedoeld waren, werden zij (met uitzondering van Meeuse, 1943, en Van Ooststroom, 1944) nooit als zodanig genummerd, zodat het moeilijk is een overzicht te krijgen van wat destijds gevonden werd.\nOm deze reden is onderstaande korte bibliografie samengesteld die zich beperkt tot de artikelen door de medewerkers in de onderzoekperiode geschreven. De artikelen zijn gerangschikt naar verschijningsdatum. Commentaar, correcties en aanvullingen zijn aan de lijst toegevoegd.\n\nLIJST VAN PUBLICATIES OVER DE KASSENFAUNA VAN NEDERLAND\n(1943-1949) 1. MEEUSE, A. D. J., 1943. Tropische organismen als kasadventieven. \xe2\x80\x94 De Natuur, 63: 71-79, fig. 1-9.\nDit artikel bevat ook enkele gegevens over de adventieve kassen flora. In een voetnoot wordt de volgende ondertitel vermeld: \xe2\x80\x9eBijdrage tot de kennis van de adventieve flora en fauna van onze warme kassen II". Door een samenloop van omstandigheden (papierschaarste in de oorlog, tijdelijk stopzetten van de publicatie, overlijden van Thijsse) is het eerste artikel, dat in De Levende Natuur zou verschijnen, nooit gepubliceerd. 2. OOSTSTROOM, S. J. VAN, 1944. Sciopus exul Parent (Dipt., Dolichopod.) in den Leidschen Hortus. \xe2\x80\x94 Ent. Ber., 11: 196.\nDit artikel vermeldt in een voetnoot dezelfde ondertitel als de publicatie van Meeuse, gevolgd door het nummer III.

Description: Inleiding Bij het determineren van zeepokken materiaal dat zich in de collectie van het Delta Instituut bevindt, stuitte ik op een aantal exemplaren die afweken van de vijf voor Nederland bekende autochthone soorten. Deze zeepokken werden op 18 januari 1962 in het P.Z.E.M.-kanaal te Vlissingen verzameld onder leiding van Dr. C. den Hartog, die destijds aan het Delta Instituut verbonden was. Op 18 maart 1965 ben ik zelf ter plaatse gaan kijken en vond toen levende exemplaren van deze zeepok. Prof. Dr. L. B. Holthuis determineerde dit materiaal en dat van 18 januari 1962 als Balanus amphitrite amphitrite Darwin. Voor zover wij hebben kunnen nagaan is deze soort tot nog toe in ons land alleen aangetroffen als begroeiing op wanden van zeeschepen of op drijvende voorwerpen (Holthuis, 1961).\nBeschrijving van de Nederlandse vindplaats Het \xe2\x80\x9eP.Z.E.M.-kanaal" ligt op het terrein van de Provinciale Zeeuwse Electriciteits Maatschappij (P.Z.E.M.) te Vlissingen. De breedte van het kanaal is ongeveer 3 \xc3\xa0 4 meter. De zijwanden zijn bekleed met betontegels, die hier als het voor zeepokken benodigde harde substraat funktioneren. De stroomsnelheid van het water in dit kanaal is vrij aanzienlijk, zodat er steeds vers water langs de pokken stroomt. Dit water wordt voordat het in het kanaal terecht komt, als koelwater in de electriciteitscentrale gebruikt. De temperatuur van het water is daardoor hoger dan die van \xe2\x80\x9enormaal" kanaalwater. Sinds twee jaar meten wij regelmatig de temperatuur van dit water.\nHet water is in het gehele kanaal gemiddeld 6 \xc3\xa0 7\xc2\xb0 C warmer dan in het kanaal door Walcheren, gemeten ter hoogte van Middelburg. In de zomer loopt de temperatuur in het kanaal op tot boven 26\xc2\xb0 C. De laagste water-

Description: This is the first of an intended series of papers on the family Thelypteridaceae, especially in the Old World, based on studies made in preparation for an account of the family for Flora Malesiana. At a later stage I will give a formal statement of the characters of the family, but here I must point out that a former statement of mine (Holttum, 1947, p. 130) needs to be modified as regards characters of scales and hairs.\nScales. These may bear either marginal or superficial unicellular hairs, or both, or perhaps in rare cases none; the hairs may be acicular, or capitate, or spherical and glandular.

Description: In the present work details are given in the first place for the Malesian Icacinaceae, representing the basis of my forthcoming treatment of the family in \xe2\x80\x98Flora Malesiana\xe2\x80\x99 in which full descriptions of the Malesian genera and species will be given. Being connected closely with the Icacinaceae of South and Southeast Asia on the one, and with Australia and the Pacific on the other side, and in part even with those of Africa inch Madagascar, it has been necessary to study the respective materials too, without, however, to perform a complete revision of all Icacinaceae in these parts of the world. This was the less necessary, as R. A. Howard (1940\xe2\x80\x9442) already has revised part of the genera concerned. The elaboration of the family in several local treatments has much contributed to our knowledge of the family for Africa.\nOf the genera formerly included in Asiatic-Malesian Icacinaceae Leucocorema Ridl. has been transferred to Trichadenia Thwait., Matpania Gagnep. to Bouea Meisn., and Petitastira Ridl. to Dichapetalum Thou.

Description: This is a complete revision of this Central and S. American genus, well-known for its cultivated species. The main body consists of a taxonomic revision (text in German, descriptions in Latin); 39 species are keyed out, only one is new, there are I new combination and several new varieties, the latter mostly based on former species; a number of former species have been recognized as hybrids. Localities are very accurately given, often latitude and longitude are added. General chapters include ecology, pollination, palynology (by Dr. Punt), phytochemistry (by Dr. Hegnauer & Dr. Kubitzki), and chromosomes. At the end natural hybrids and those found in gardens are listed, concluded by a listed evaluation of taxa and cultivars found in cultivation. The author concludes that the genus is very homogeneous, also in pollen and chromosomes. This appears also from easy hybridization in which at least 10 species are involved, in culture sometimes even species which are in nature geographically isolated. And hybrids have at least in certain cases proved to be fertile. Even triple hybrids have been found. Because of the very large amount of material studied the species populations and their ranges have become rather clear and hybridization occurs where populations come into contact. From this the author deduces his opinion about the hybrid status of certain specimens. In one biotope only one species occurs and the species are hence replacing either geographically or ecologically. This is obviously comparable to the situation in the genus Geum.

Description: Description of the new vegetation on a strip of heath-land in \xe2\x80\x9cHet Gooi\xe2\x80\x9d (prov. N. Holland) disturbed by the construction of a gas-main.

Description: A new list of localities of plant species found especially in old countryseats (\xe2\x80\x9cstinsen\xe2\x80\x9d) in the Netherlands province of Friesland.