ALBERT

Description: The chromosome number of 157 species of Angiospermae occurring in the Netherlands is dealt with.

Description: Name: Wahlenbergia marginata (Thunb.) DC. Monogr. Camp. (1830) 143. Family: Campanulaceae.

Description: Alangium LAMK.—M. M. J. van Balgooy, Pac. Plant Areas 2: map 72. Complete; Old World, also incl. Indo-Malesia, E. Australia, Pacific (Solomons, New Caledonia, New Hebrides, Fiji); delineated except in Africa and Madagascar, localities indicated only in the Pacific, species density; monograph.

Description: The Upper Hunter palynological assemblage described includes 54 species, assigned to 29 genera. Seven genera (Scabratisporites, Guttatisporites, Lapposisporites, Pseudogravisporites, Paralundbladispora, Taeniaepollenites and Tubantiapollenites) and 39 species are new; three generic descriptions are emended (Apiculatasporites, Colpectopollis and Angustisulcites) and three new combinations are proposed. Bisaccate pollen grains average 84 %; within this group no Upper Permian elements could be demonstrated. The assemblage is compared with other European Lower and Middle Triassic assemblages; there are no close similarities to assemblages outside Europe.

Description: In a previous palynological study in Cocoid palms the present authors (Punt and Wessels Boer, 1966) were able to demonstrate a rather strong but not absolute correlation between the pollen types and the staminate flower types within the genus Attalea in the broad sense. The existence of partly apparently primitive, partly very advanced flower types within the otherwise close related group of Geonomoid palms made it worthwhile to investigate the same feature in this group. The Geonomoid palms are usually considered to comprise 7-9 genera of monoecious Arecoid palms which share a large number of characteristics (Burret, 1930; Moore, 1966). The group is very obviously a most natural one. The generic distinctions are mainly based on the flower morphology, notably on differences found in the androeceum and pistil.

Description: In this preliminary investigation attention was paid to pollen morphology of West-European species of the Rosaceae. Some new terms were used like fastigium, endocingulus etc. The terminology of Iversen and Troels-Smith has been followed in addition to improvements by Erdtman. A key is given to the types and subtypes for the use of pollen analytical investigators. Sanguisorba officinalis appeared to be always 3-colporate and not 6-colporate.

Description: Previously, the chromosome numbers of some species of Loganiaceae were dealt with (Gadella, 1961, 1962, 1963). The chromosome numbers of 7 species are reported in this paper, of which 4 species, all belonging to the genus Strychnos, had not been investigated cytologically before. The materials, kindly supplied to me by Dr. A. J. M. Leeuwenberg and by Ir. F. Breteler, were collected in the form of seed-samples in the Ivory Coast and in Cameroun. The plants of 2 species originate from botanical gardens. Living material of all species (except for Strychnos lernata Gilg. ex Lwb.) is grown in the botanical garden of Wageningen (WAG). The determination of the chromosome numbers was based on the study of roottipmitoses. Roottips of the plants were fixed in Karpechenko, embedded in paraffin, sectioned at 15 micron and stained according to Heidenhain’s haematoxylin method. The results may be summarized as follows: 1. Nuxia floribunda Benth.: 2n = 38 Origin of the material: S. Africa, obtained from the University of Stellenbosch. Seeds probably collected in the wild. Herbarium material of the mother-plant: J. J. Bos, no. 310 (WAG). Herbarium material of seedling: A. J. M. Leeuwenberg no. 3665 (WAG). References: Gadella (1963): 2n = 38. 2. Strychnos dinklagei Gilg.: 2n = 44 Origin of the material: Ivory Coast, Forêt d’Abouabou, between Abidjan and Grand Bassam. Herbarium material of the mother-plant: R. A. A. Oldeman no. 845 (WAG). Herbarium material of the seedling: A. J. M. Leeuwenberg no. 3561 (WAG). References: Gadella (1963); 2n = 44. 3. Strychnos innocua Del. subsp. innocua: 2n = 44 Origin of the material: Ivory Coast, 16 km S. of Ferkéssédougou. Herbarium material of the mother-plant: A. J. M. Leeuwenberg no. 4435 (ABI, WAG). 4. Strychnos millepunctata Leeuwenberg: 2n= 441) Origin of the material: Ivory Coast, Forêt d’Abouabou, between Abidjan and Grand Bassam. Herbarium material of the mother-plant: J. J. F. E. de Wilde & A. J. M. Leeuwenberg no. 3447 (ABI, WAG). 5. Strychnos samba Duvign.: 2n = 44 Origin of the material: Cameroun, 4 km S. of Nguélémendouka. Herbarium material of the mother-plant: F. J. Breteler no. 2051 (WAG). 6. Strychnos spinosa Lam.: 2n = 44 Origin of the material: obtained from the botanical garden of Groningen, the Netherlands, origin unknown. Herbarium material of cutting: A. J. M. Leeuwenberg no. 3564 (WAG). References: Mangenot and Mangenot (1958): 2n = 44. Miège (1960): 2n = 44. Gadella (1962): 2n = 44. 7. Strychnos ternata Gilg. ex Leeuwenberg: 2n = 44 1) Origin of the material: Cameroun, 27 km from Bertoua on road to Bétaré Oya. Herbarium material of the mother-plant: F. J. Breteler no. 2196 (WAG). Herbarium material of the seedling: F. J. Breteler no. 2994 (WAG). Twenty-one species of the genus Strychnos have been studied up to the present. The following chromosome numbers have been counted: 2n = 24 (3 species, counted by Mohrbutter, 1936); 2n = 44 (16 species); 2n = 88 (2 species). From these data the conclusion may be drawn that the more common basic number of the genus Strychnos is X = 11 or 1 = 22.

Description: A suitable subtitle for this paper would have been “The rise and fall of a family”. What is usually called the Cyphellaceae is an instructive example of a situation not uncommonly encountered in the current systematics of mycology: a family retained in a traditional sense by some mycologists and considered by them as good a family as any, while others are convinced that it is nothing but a handy bin from which part of the contents has already been taken out and disposed of by scattering it over various groups, but which is still needed for keeping what remains. We do not yet know what to do with this considerable remainder, mainly because the published accounts are inadequate and the species have not yet been scrutinized anew in the light of present-day taxonomic requirements. In order to understand the basic idea of the Cyphellaceae the type species may be briefly introduced. The fact that Cyphella digitalis was originally described as Peziza digitalis is telling, and one could not do better than characterize it as a ‘discomycete’ with basidia, viz. a cup-shaped fruit-body with the hymenium lining the smooth inside or ‘disk’. If one were pressed to form an opinion about its taxonomic position from a dried, not annotated collection and without the aid of the microscope, one would even now, very likely, dispose of it as a discomycete. However, there is little doubt that in nature the cup is directed downward at least when mature, in contradistinction to the average discomycete in which the hymenium containing the asci is directed upward. This difference is a reflection of the two modes of violent spore discharge inherent in the hymenomycetous basidium and ascus; it has been explained through Buller’s well-known researches. The cups in the various species are not always typically cup-shaped; in a number they are more or less tubular or else more flattened and even disk-like.

Description: La systématique scientifique, qui classe tous les êtres vivants, actuels et fossiles, d’après leurs affinités naturelles ou présumées telles, doit pouvoir donner à chaque taxon un nom stable, permettant de le désigner avec son rang taxonomique et de l’identifier facilement. La nomenclature botanique n’échappe pas à cette exigence et depuis que C. Linné généralisa, en 1753, la nomenclature binominale, le besoin s’est fait sentir de compléter et de préciser, sur le plan international, les principes et les règles établis par l’illustre botaniste suédois.

Description: Eén van de grote giften van A. A. Pulle, Lanjouw’s voorganger als Hoogleraar in de Bijzondere Plantkunde en de Plantengeographie te Utrecht, was zijn goede keus van medewerkers. Hij kon die keus maken dank zij een andere gift, die van leermeester. Pulle’s stimulerende activiteit als hoogleraar luidde de wedergeboorte in van de Nederlandse plantensystematiek door een stroom van leerlingen waarvan er velen ook nu nog een belangrijke rol spelen in de botanische wereld. Vele van Pulle’s leerlingen uit de eerste tijd moesten Utrecht verlaten omdat er in de twintiger jaren nu eenmaal nog geen sprake was van een redelijk gesalariëerde wetenschappelijke staf. Eén leerling echter werd zo gefascineerd door de vele mogelijkheden die het Utrechtse instituut bood, dat hij bleef, niettegenstaande de soms zeer ongunstige economische en organisatorische omstandigheden. Deze leerling, Lanjouw, toonde reeds toen de taaie volhardendheid die zijn medewerkers en leerlingen in later jaren zo goed leerden kennen en waarderen. Reeds van de eerste jaren van zijn assistentschap aan stonden Lanjouw de idealen voor ogen die hij in de loop van zijn lange loopbaan van assistent tot directeur voor het grootste gedeelte zou weten te realiseren. Deze loopbaan begon toen hij op 1 januari 1926 benoemd werd tot assistent bij de Bijzondere Plantkunde. In het jaar waarin we het feit herdenken dat het veertig jaar geleden is dat Lanjouw verbonden werd aan het Botanisch Museum valt ook de honderdenvijftigste verjaardag van het herbarium. Plantensystematiek is te Utrecht in meerdere of mindere mate beoefend van de stichting van de Universiteit af. Op 30 oktober 1816 echter werd het eerste herbarium voor de Universiteit verworven. In 1966 herdenken we dus eigenlijk twee jubilea. De periode van werkelijk actief systematisch onderzoek is echter veel korter geweest: de korte jaren van Miquel’s werkzaamheid (1859-1871) en de periode die in 1906 begon met de aanstelling van Pulle tot Lector in de plantensystematiek. Pulle gaf, voor het eerst na Miquel, en mede dank zij de stimulerende invloed van Went, een nieuwe stoot aan het plantensystematisch onderzoek in Nederland en wel vooral aan het onderzoek van de tropische flora’s. Een reeks van leerlingen wijdde zich onder zijn leiding aan de studie van de flora’s van Suriname en Nederlands Indië. Het is voldoende hierbij de namen van van Sloten, Lam, van Steenis, en Uittien te noemen om deze ontwikkeling te illustreren. Lanjouw koos voor zijn proefschrift de Surinaamse Euphorbiaceae en het was uit dit werk dat de „Flora of Suriname” voortkwam. Zonder ook maar iets tekort te doen aan de rol van Pulle kan gezegd worden dat van het begin van zijn loopbaan af Lanjouw actief heeft medegewerkt aan de opbouw van het Botanisch Museum en dat hij bij de ontwikkeling van de zo belangrijke „Flora of Suriname” een doorslaggevende rol heeft gespeeld. Zijn dissertatie „The Euphorbiaceae of Suriname” vormde, ten dele, tegelijk de eerste aflevering van de Flora.