ALBERT

Description: The genus Stenandriopsis was created by S. Moore in Journ. of Bot. 44: 153. 1906 for a plant collected first by Vaughan Thompson and afterwards by Baron in an unspecified part of Madagascar. As the plate by which the description is accompanied depicts the specimen collected by Baron (n. 6708), the latter is to be regarded as the type. Stenandriopsis was referred by its author to the Justicieae, but this tribe is apparently accepted by him in the delimitation it received in BENTHAM and HOOKER’s “Genera Plantarum”, and as it is in this sense a most heterogeneous mixture, this does not greatly enlighten us. Of more importance is that Moore compares it with Crossandra Salisb. and Stenandrium Nees, i.e. with genera belonging to my subfamily Acanthoideae and referred by me respectively to the Acantheae and the Aphelandreae. However, in my paper on “The Acantheae of the Malesian Area. I. General Considerations” in Proc. Kon. Ned. Akad. v. Wetensch., Ser. c. 58: 166. 1955, I pointed out that it can not belong to the Acantheae as the corolla throat lacks the incision in the adaxial side which is characteristic for that tribe. It can not belong to the Aphelandreae either as the corolla limb is subactinomorphous instead of distinctly bilabiate. As I had to rely at that time entirely on Moore’s description and on the plate by which the latter is accompanied, I was unable to arrive at a conclusion, but I suggested that the genus might represent a new tribe of my Acanthoideae. Since then I have had the opportunity to inspect in the herbarium of the British Museum of Natural History the material on which the genus was based, for which I tender my best thanks to the Keeper, and now I am able to express a more definite opinion.

Description: Recently I got the opportunity of examining a specimen from the “Rijksherbarium”, Leiden, which was provided with a label on which ROTH had written in the middle the name of the plant, viz. “ Micranthus serpyllifol-Roth ” and in the lower right corner the name of the collector, viz. “Heyne”; in the lower left comer another hand had added “Ind. or. Hb. Roth”. As the specimen proved to answer the description of Micranthus serpyllifolius given on p. 282 of ROTH’s “Novae Plantarum Species, Halberstadt 1821,” there can be little doubt that it is either the type of this species or else a duplicate of the latter. This is the more important as none of the authors who in the past ventured an opinion with regard to the taxonomic position of ROTH’s species, apparently had seen the type. ROTH’s specimen was inserted in the Leiden Herbarium under the name Andrographis serpyllifolia R.W. (Acanthaceae), but this is obviously a misidentification. for Andrographis serpyllifolia does not fit ROTH’s description. The plant described by the latter has smaller and less numerous leaves and its flowers are arranged in terminal spikes instead of solitary or a few together in the axils of ordinary leaves.

Description: During my studies of the Surinam specimens belonging to this genus my attention was drawn to the often wrong interpretation of several old species. To avoid future misidentifications it seems useful to give a short review of the American species that are known up till now. It is emphasized, however, that this paper does not have the pretension to be a monograph of the American species. For the greater part my study of the species was confined to the type material and the variability therefore is not known. However, this contribution may serve as a base for a future monograph of this interesting group. Attention is drawn to the fact that only older leaves of the plants should be studied, because the leaf apex of the younger leaves is in all species acute and the lamina may not have reached its definite form.

Description: This vegetation survey is the outcome of an investigation of the islands of the Netherlands Antilles carried out under the auspices of the Foundation for Scientific Research in Surinam and the Netherlands Antilles. The data on which the present study is based were obtained during a trip which lasted from September 1952 until October 1953. During this trip the following islands were visited: Curaςao, Bonaire, Aruba, St. Martin, Saba, and St. Eustatius. A short visit was also paid to the island of St. Kitts (B.W.I.). The present work gives an account of the actual vegetation of the Netherlands Antilles. Other studies, comprising the systematic results and conclusions of the survey, are being prepared, and will possibly be published in 1958.

Description: In my “Notes on the Acanthaceae of Java” (in Verh. Kon. Ned. Akad. v. Wetensch., Afd. Natuurk. 2nd Sect. 45, 2: 29,1948) I discussed the three epithets that had been applied to Rumph’s “Folium tinctorum” after the latter had been transferred to the genus Peristrophe, which, as is well known, was based on this species. Nees, the author of the genus, has used the name P. tinctoria, because he regarded Justicia tinctoria Roxb. as the oldest binomial that had been applied to it. This was contested both by Merrill and by Hochreutiner. Merrill was of opinion that Justicia bivalvis L (1759) was its oldest name, but as I pointed out l.c. this binomial must be regarded as a “nomen confusum”; the description indicates a Dicliptera species, whereas the plate in the “Hortus Malabaricus” and the specimina in Burman’s herbarium to which Linné referred, represent respectively Adhatoda vasica Nees and indeed “Folium tinctorum”. Hochreutiner, on the other hand, thought, that Justicia purpurea L (1753) was identical with Rumph’s plant, but this too proved to be a mistake. J. purpurea belongs, as R. Brown already had recognized, to Hypoëstes. As the binomials proposed by Merrill and Hochreutiner therefore had to be rejected, I accepted l.c. Peristrophe tinctoria (Roxb.) Nees as the correct name. This, however, is also erroneous, for Justicia tinctoria Roxb. itself is an illegitimate name, for which already long ago a legitimate one had been substituted. J. tinctoria Roxb. (1820) is a later homonym of J. tinctoria Lour. (1790). This was recognized already by Schultes (Mantissa 1: 140, 1822), who replaced Roxburgh’s epithet by roxburghiana quoting “ J. tinctoria Roxb., Fl. Ind. ed. Car. et Wall. I p. 124, n. 13 et hoc teste: Folium tinctorum Rumph. Amb. VI 51. t. XXII. f.l” adding “nomen mutandum erat ob tinctoriam antiquissimam Lour”. As Loureiro expressly stated that the plant described by him as J. tinctoria was not the same as “Folium tinctorum” of Rumph, it is clear that J. roxburghiana Schult. must be accepted as the oldest legitimate binomial for the latter. The correct name therefore becomes Peristrophe roxburghiana (Schult.) Brem. n. comb.

Description: As has been stated in the introduction of the second part, this third part will include the remainder of the American part of the tribe Eupodostemeae of the subfamily Eupodostemoideae which was not treated in part I, viz. the genera Oserya, Devillea, Ceratolacis, Mniopsis, Podostemum and Castelnavia. Included are the dubious genera, and it also contains additions and corrections to part I, latin descriptions of new taxa, a list of collectors’ numbers in this part, new references to the literature, and a general index to the third part. The attention of the reader is drawn to a publication of SZAFER (1952) in which a fossil Podostemacea from Europe has been described. As I have not seen the material it is at present impossible to judge the value of the discovery though it seems highly improbable that Podostemaceae ever lived in Europe.

Description: In Juni, Juli en September 1955 werden aan de oever van het gedeelte van de Maas, dat door het Juliana-kanaal is afgesneden, resp. door een I.V.O.N.-excursie, de excursie van de Commissie voor het Floristisch Onderzoek uit de K.N.B.V. en ondergetekenden een opvallend groot aantal adventieven verzameld, waarvan een 10-tal nog niet eerder in Nederland was aangetroffen. Door de zeer lage waterstand hadden deze adventieven zich volop kunnen ontwikkelen op plaatsen, waar door het graven van grint vele kuilen waren ontstaan en op de zand- en rolsteenstrandjes aan de luwe zijde van de bochten van de rivier. De zaden en vruchten zijn wel zeker door de Maas aangevoerd van hogerop in het stroomgebied gelegen fabrieken en losplaatsen; de wolfabrieken aan de Vesdre hebben waarschijnlijk een belangrijk aandeel in deze aanvoer gehad. De gevonden soorten zijn voor een groot deel oorspronkelijk afkomstig uit het Middellandse Zee – gebied. Hieronder volgt eerst een lijst van de vindplaatsen en data, daaronder de zo goed als volledige lijst van de aangetroffen soorten. De nummers achter de soorten geven de vindplaatsen aan; de namen der voor de eerste maal in Nederland gevonden taxa zijn onderstreept. Vindplaatsen: (1) Maasoever tussen Obbicht en Grevenbicht; 7-VI, 20-VII, 23-IX-1955. (2) idem bij Meers, gem. Elsloo; 9-VI, 21-VII, 23-IX-1955. (3) idem ten N. van Grevenbicht; 8-VI-1955. (4) idem tegenover Maaseyck; 22-VII-1955. (5) idem bij Uhe en Laak; 24-IX-1955.

Description: Het aantal adventieven, dat wij tot nu toe in Friesland vonden, was zeer gering. Wel was ons bekend, dat in vroeger jaren op de terreinen van de Koopmans Meelfabrieken te Leeuwarden verscheidene (niet gepubliceerde) vondsten waren gedaan, maar het gelukte ons nooit daar enig spoor van terug te vinden. De direktie van de meelfabrieken was echter zo vriendelijk ons mee te delen, dat de graanverontreinigingen vervoerd werden naar het vuilverwerkingsterrein van de gemeente Leeuwarden, gelegen onder Wartena. In de nazomer van 1955 bezochten wij dit terrein voor het eerst en inderdaad bleken hier verscheidene adventieven voor te komen. Dat het terrein tot nog toe aan de aandacht van de floristen is ontsnapt, is ongetwijfeld te wijten aan de ligging. Men kan het n.l. alleen per vaartuig bereiken. Nu ligt het wel vlak in de nabijheid van de prachtige terreinen van “It Fryske Gea” onder Eernewoude, die bezoek genoeg trekken, maar juist dit natuurgebied lokt de floristen veel meer dan het stortterrein. Bovendien is de toegang tot het vuilverwerkingsterrein streng verboden. Wij laten hier volgen een lijst van de in 1955 tijdens twee bezoeken aangetroffen planten. Daar al het vuil van de stad Leeuwarden hier wordt aangevoerd, zal men er ook verscheidene tuin- en sierplanten onder aantreffen. De adventieven zullen practisch alle afkomstig zijn van de Koopmans Meelfabrieken. De graanverontreinigingen worden in gesloten papieren zakken aangevoerd, die op het terrein worden gestort.

Description: Het Instituut voor het Vegetatie-onderzoek van Nederland (I.V.O.N.) werd opgericht in 1930 en is thans gevestigd in het Rijksherbarium, Nonnensteeg 1 , Leiden, Het stelt zich o.a. ten doel om door stelselmatige inventarisatie een overzicht te verkrijgen van de verspreiding der in Nederland voorkomende Pteridophyta en Spermatophyta. Reeds in 1902 werd door de heren Dr. J.W.C. Goethart en W. J. Jongmans, destijds resp. conservator en assistent aan het Rijksherbarium, een aanvang gemaakt motdit biogoo grafische onderzoek. In de jaren daarna werd het met medewerking van een aantal Nederlandse floristen voortgezet, waarna men wegens de toenemende betekenis van het werk en met medewerking van de heren Goethart en Jongmans in 1930 kwam tot de oprichting van het I.V.O.N. Bij de inventarisatie werd tot voor enige jaren – het oorspronkelijke werk werd nl. in 1949 afgesloten – gebruik gemaakt van de Topografische kaart van Nederland, schaal 1 : 50.000, welke ten behoeve van het onderzoek door verticale en horizontale lijnen in vakken was verdeeld van 1045 bij 1250 m. Deze vakken, kwartierhokken genaamd, vormden de eenheden van de inventarisatie. Per kwartierhok werd nl. genoteerd welke planten daarin werden waargenomen, hetgeen gebeurde op excursies in verschillende jaargetijden, waardoor een zo volledig mogelijk overzicht der voorkomende soorten werd bereikt. De zo verkregen gegevens werden vervolgens soort voor soort in albums overgebracht, waarbij ieder album betrekking heeft op een der 62 bladen van de Topografische kaart 1 : 50.000. Tenslotte was het mogelijk om de in de albums vervatte gegevens op een kaart van Nederland te noteren, zodat een overzicht werd verkregen van de verspreiding van de betreffende soorten over het gehele land. Als resultaat werd een serie z.g. Plantenkaartjes van Nederland uitgegeven. Deze kaartjes geven, dank zij de grote volledigheid, die bij de inventarisatie bereikt werd, een betrouwbaar beeld van de verspreiding der plantensoorten. Het ligt in de bedoeling om de publicatie van deze serie Plantenkaartjes zo lang voort te zetten tot een beeld van de verspreiding van alle Nederlandse Pteridophyta en Spermatophyta verkregen zal zijn. In de nog te verschijnen kaartjes zullen daarbij alle gegevens tot en met 1949 verwerkt worden.

Description: During 1954 the Gray Herbarium, the Orchid Herbarium of Oakes Ames, the paleobotanical collections of the Botanical Museum and a portion of the herbarium collections and the library of the Arnold Arboretum were moved into a new building in Cambridge, Massachusetts. This move was the culmination of a long period of planning to determine how the best interests of each institution as well as the field of systematic botany could be served best in this period of rapidly developing interrelationship of diverse scientific fields of knowledge. Additional considerations prior to the move were the isolation of the various taxonomic units at Harvard, the duplication of resources, efforts and goals, as well as the more mundane problems of increasing costs of labor, material and demands for additional storage facilities. In 1946 the President and Fellows of Harvard College appropriated from its unrestricted funds the sum of one million dollars to construct and equip a new and modern building to house the systematic work and collections of these institutions in Cambridge, to be in close proximity to the resources of the Department of Biology, the Museum of Comparative Zoology and the Farlow Reference Library and Herbarium of Cryptogamic Botany. The building, designed around the requirements established by the taxonomists of these institutions, was under construction during 1953 and was finished in the early months of 1954.