ALBERT

Description: Zeer geachte Toehoorderessen en Toehoorders, Bij het beginnen van een wetenschappelijk onderzoek zal meestal degene die zich daaraan gezet heeft, allereerst het antwoord dienen te vinden op enkele fundamentele vragen. Zijn deze primaire vragen beantwoord, dan is de weg gebaand voor verder onderzoek en voor algemene theoretische beschouwingen. Deze fundamentele vragen zijn echter niet voor elke onderzoeker en ook niet voor elk onderzoek in een zelfde tak van wetenschap steeds gelijk. Dit hangt af van vele factoren, zoals: uiteindelijk doel van de studie, aard van het materiaal, geaardheid vooral van de onderzoeker, enz. Vandaag wil ik met U behandelen de hoofdvragen, die zich bij mij, voor de aan mij toevertrouwde onderdelen van de botanie steeds op de voorgrond plaatsen en de wijze waarop ik die beantwoorden pleeg te interpreteren voor het verdere onderzoek. Hierdoor zal ik tevens de gelegenheid hebben, om aan te stippen in welke richting wij op het gebied van de bijzondere plantkunde en de plantengeografie nog onderzoekingen kunnen verrichten, die ons inzicht in het geheel aanmerkelijk kunnen verruimen. Voor ik met mijn eigenlijke onderwerp begin, moet ik toch iets zeggen over wat „bijzondere plantkunde” is. Ik zal er niet te veel over uitweiden, daar, zoals Koningsberger en Reinders in het voorwoord van het eerste deel van het Leerboek der Algemeene Plantkunde terecht opmerken, de scheiding tussen „algemene” en „bijzondere” plantkunde uiteraard onscherp is. Volgens de letter van de gebruikelijke terminologie zou eigenlijk alles wat niet „algemeen” is thuis horen onder de bijzondere plantkunde. Zover wil ik niet gaan, want dat zou mijn taak wel heel omvangrijk maken en afgezien van het feit dat het buiten mijn kunnen zou komen te vallen, denk ik ook dat mijn collega voor de algemene plantkunde ernstige bezwaren zou maken indien ik datgene van de plantenphysiologie dat zeker niet algemeen is te noemen, voor mijzelf zou gaan opeisen. Ik wil daarom beginnen de physiologie, hoe bijzonder deze hier en daar ook moge zijn, maar onmiddellijk in zijn geheel bij de algemene plantkunde te plaatsen. Voor de rest zou ik mijn bovengenoemde definitie, dus „bijzonder” is alles wat niet „algemeen” is, in grote trekken willen volgen, met dien verstande dat ik mij natuurlijk wil houden aan de veelal gebruikelijke taakverdeling, zodat b.v. de „algemene” morphologie en anatomie van de Angiospermen, die in feite in het plantenrijk als geheel, „bijzonder” is, bij de „algemene plantkunde” wordt ondergebracht. De speciale en vergelijkende morphologie van deze groep reken ik echter zeer zeker tot de mij toegewezen tak van wetenschap. Ook de afgrenzing met de genetica is niet scherp. Indien men elk onderzoek waarbij niet uitsluitend op het phaenotype maar ook op het genotype gelet wordt, tot de genetica wil rekenen, dan zal de betrekkelijk jonge experimentele plantensystematiek of biosystematiek geen deel kunnen uitmaken van de bijzondere plantkunde. De genetici zullen het mij wel niet euvel duiden, dat ik ook deze tak van onderzoek laat staan bij de bijzondere plantkunde, waaruit zij is voortgekomen en waarvoor zij van zoveel betekenis is.

Description: The genus Trymatococcus has been published in 1838 by Poeppig and Endlicher in Nova Genera ac Spec. Plant II. p. 30, and the genus was based on the species T. amazonicus. In 1876 Baillon added the species T. africanus to the genus. This gave a peculiar distribution for a genus with two species only: one in the Amazone region and one in West Africa. Later on several new species from Africa were described: three by Engler (T. kamerunianus, dorstenioides, and Conrauanus), one by De Wildeman (T. Gilletii) and one by Pellegrin (T. oligogyna). In 1922 (Archivos do Jardim Botanico Rio de Janeiro vol III. p. 22) Ducke described a second species from Amazonian Brazil (T. paraensis) and said in the notes to this new species that Lanessania turbinata Baill. should be transferred to the genus Trymatococcus and published a new combination (T. turbinatus Ducke). In 1925 (Archives IV. p. I) he emphasized his statements Trymatococcus and published a new combination (T. turbinatus as well as turbinatus and amazonicus have the stamens erect in the bud and not inflexed as was described in the former publications. He also emphasized that the place of Trymatococcus in the system has to be changed and the genus has to take the place taken up to this moment by Lanessania. Among the material of the Moraceae from Surinam which I am studying for the Flora of Surinam, I found also a Trymatococcus species. By the study of this genus I was struck by the peculiar geographic distribution of the genus, which fully supported my observations on the Euphorbiaceae (cf. Lanjouw, The Euphorbiaceae of Surinam pp. 70—84). For the preparation of a map of this distribution I studied the african species and after a careful examination I noted a number of important differences between the african species and the american ones. Part of these differences were never noticed before and no attention has ever been given to these facts. The first error in this case was made by Baillon. Most probably he had not seen T. amazonicus Poepp. et Endl. when he described his T. africanus. This is still more striking as he described in the same paper his genus Lanessania based on L. turbinata, which is a true Trymatococcus species. It is very curious that it was not possible for Baillonto observe his mistake because in his Histoire des Plantes (vol. VI. p. 199) he states „filamentis aestivatione inflexis vel nunc suberectis”. One can not understand why he did not observe that at least one of the species of Trymatococcus is the same as his genus Lanessania. After Baillon’s publication, we could say that we had got two type species, one american (Tr. amazonicus Poepp. et Endl.) and one african (Tr. africanus Baill.). Apparently Engler did not study exactly Tr. amazonicus Poepp. et Endl. when he described his new species though he states (Monogr. Afr. Pfl. fam. I. Morac. p. 28); ”Ein besonders auffallender Unterschied im Bau der Blüte und Frucht is nicht zu constatieren; bei der amerikanischen Art sind die männlichen Blüten dreimännig mit dreiteiliger Blütenhülle, bei den afrikanischen Arten sind sie zweimännig”. Likewise Ducke knew apparently only the american species when he pointed out the new place for this genus in the family. By these reasons only it is explained how confusion has crept into this genus. I have studied many specimens of Trymatococcus from the following herbaria: Berlin-Dahlem, British Museum (Natural History Museum), Kew, Leiden, Paris and Utrecht. I wish to express mv sincere thanks to the directors for their hospitality or fore sending the material on loan.

Description: JEAN BAPTISTE CHRISTOPHE FUSÉE AUBLET est né à Salon (Provence) le 4 nov. 1720 et mort à Paris le 6 mai 1778. Dès son enfance il se passionna pour l’étude des plantes. Il alla étudier la botanique à Montpellier. De Montpellier il se rendit à Lyon, où il fit la connaissance de CHRISTOPHE DE JUSSIEU et il s’engagea dans le service des hôpitaux de l’armée commandée par l’infant DON PHILIPPE. Dégoûté bientôt de la vie des camps, il prit son congé, et vint à Paris. Là il se logea dans la maison du chimiste VANEL, suivait les cours de chimie de ROUELLE, visitait les environs de Paris en naturaliste et consultait BERNARD DE JUSSIEU comme une bibliothèque, pour nous servir de son expression. Ensuite il s’engagea au service de l’état et fut chargé d’établir à l’île-de-France (Mauritius) une pharmacie centrale et un jardin de botanique. Il s’embarqua en décembre 1752 et arriva vers la fin du mois d’août suivant. Il y fit un séjour de neuf ans, pendant lequel il envoya maintes fois des collections de plantes, de minéraux et d’animaux à la patrie. A peine de retour en France, il reçut l’ordre de s’embarquer à Bordeaux pour la Guyane. Il mit à la voile le 20 mai 1762, et mouilla l’ancre le 23 juillet à l’île de Cayenne. Le 24 sept. 1764 AUBLET prit un moment la direction de l’établissement colonial du môle Saint-Nicolas à Saint Domingue; et au commencement de l’année suivante il revint en France. C’est à Paris qu’il profita des conseils de BERNARD DE JUSSIEU pour mettre en ordre ses collections de plantes et pour rédiger l’important ouvrage, qui a pour titre: Histoire des plantes de la Guiane françoise, Londres et Paris, 1775, 4 vol. in 4°, dont deux de planches. Ces notices biographiques ont été empruntées à la Nouvelle Biographie Universelle, vol. III, Paris, 1852 et à l’introduction précédant son livre et écrite par AUBLET lui-même.

Description: The genus Pausandra Radlk. belongs to the Tribe Cluytieae of the Euphorbiaceae. It was described by Radlkofer in 1870 in Flora LIII pp. 79—95. The genus is based on Thouinia Morisiana of Casaretto. In his paper Radlkofer discussed at length that this species does not belong to the Sapindaceous genus Thouinia, but represents a new genus of the Euphorbiaceae. As at that time female flowers were unknown Radlkofer stated that the systematic position of the new genus was still doubtful, but that most probably it should belong to a new subtribe of the Jatropheae. Two new species were described in the genus in 1873 by Baillon, P. Trianae Baill. based on Pogonophora Trianae Müll. Arg. which was published in 1864, and P. Martinii Baill. based on very young material and erroneously described by Baillon as being 3-merous, as will be discussed below. He placed the genus in the affinity of Argithamnia Sw., which is certainly not right as this genus is quite different both in habit and in flowercharacters. A fourth species was added by Müller Arg. in 1874 in Flora Brasiliensis XI. II., where he inserted the genus in the same group as was suggested by Radlkofer. No more species had been described when Pax published in 1911 his monograph of the Tribe Cluytieae Pax in Engler, Das Pflanzenreich IV. 147. III. He inserted the genus Pausandra Radlk, with the genera Givotia Griff, and Ricinodendron Müll. Arg. in a new subtribe Ricinodendrinae Pax. I think that this is the right position for the genus, though it could be placed in a separate subtribe for its penninerved, glanduliferous leaves and the capsular fruits. It was a pity that Pax published this monograph without studying the original material. He now copied Baillon’s bad descriptions and the lack of a thorough study on the genus caused the publication of several superfluous species in recent years. P. quadriglandulosa Pax et K. Hoffm. and P. extorris Standley described in 1919 and 1929 are the same as P. Trianae (Müll. Arg.) Baill. P. flagellorhachis Lanj. is identic with P. Martinii Baill., while it was proved that the latter species is not trimerous. P. integrifolia Lanj. could not be maintained in the genus. Only the two new species published by Ducke in 1925 were truly new ones. Moreover three new species were recognized in the recent collections made by Krukoff in Brazil. It is for all these reasons that it seemed to me highly desirable to give a new treatment of this genus. Perhaps several of the old and new species can be united, as one can find often only small differences, but for the present I think it advisable to keep them separate. Pausandra Radlk, has been described to be dioecious, but recently it has been proved in some species that they are monoecious, so it is probable that most of them are under special cicumstances.

Description: Some months ago the first author published in his Studies in Moraceae II (Rec. trav. bot. néerl. XXXIII, 1936, pp. 254—276) a synopsis of the genus Clarisia R. & P. The second author traced in the Berlin Herbarium a specimen of this genus which had been described in 1821 as Excoecaria ilicifolia Spreng. As this species is identic with Clarisia strepitans (Fr. Allem.) Lanj., the name of the latter species has to be changed. As in addition some interesting specimens were kindly sent to Utrecht for determination by the Herbaria at Berlin-Dahlem (D), Geneva (G) and the Arnold Arboretum, Jamaica Plain (A), it seemed desirable to publish these notes.

Description: Wenn man bei dem Studium von Monographien und sonstigen systematischen Arbeiten darauf achtet, in welcher Weise die verschiedenen Autoren den Begriff „Varietät” benutzen, bemerkt man sofort, wie in dieser Hinsicht grosze Willkür herrscht. Nicht nur ist die Begrenzung des Begriffes sehr variabel (cf. Danser, Du Rietz) sondern auch der Wert, welchen man ihm beimisst, und zwar besonders in Hinsicht auf die Frage, ob in bestimmten Fällen wohl ein genetischer Zusammenhang zwischen Art und Varietät besteht oder nicht. Dazu kommt speziell in der letzten Zeit noch ein dritter Faktor hinzu, der Verwirrung hervorruft. Diesen findet man in der experimentellen Methode, welche die Arteinheiten kennen zu lernen ermöglicht (cf. Turesson, Du Rietz). Diese Methode gebraucht nämlich zum Teil die gleichen Begriffe, wie die beschreibende Systematik. Meiner Ansicht nach dürfen wir nun nicht mehr in dieser Weise fortfahren; wir müssen vielmehr zur Übereinstimmung kommen in Bezug auf die Trennung der Methoden der experimentellen und der beschreibenden Systematik. Es ist die Aufgabe des nächsten botanischen Kongress, hier eine entscheidende Regelung zu treffen, damit wir nicht in einigen Jahren vor unentwirrbaren Schwierigkeiten stehen. Darum will ich meinen Standpunkt in dieser Hinsicht hier auseinandersetzen. Die unmittelbare Veranlassung zu der vorliegenden Arbeit ist in mündlichen und schriftlichen Angriffen verschiedener Systematiker auf meinen Standpunkt, den ich in meiner Doktorarbeit (Lanjouw 1931) hinsichtlich des Gebrauches der Varietät genuina eingenommen habe, gelegen. Dort habe ich auf S. 4 behauptet, dass es unlogisch ist, innerhalb einer Art eine Var. genuina usw. zu unterscheiden. Ich habe diese Meinung auch noch festgelegt in der ersten These, von der hier die Uebersetzung folgt: „Es ist verwirrend und unrichtig, eine Art ganz in Varietäten zu zerlegen. Eine Varietät darf man nur annehmen, wenn sie sich von einer wirklich bestehenden Art unterscheidet, und diese letzte darf man nicht Var. genuina usw. nennen”. Wie schon gesagt, ist diese Meinung späterhin bestritten worden, und weil diese Frage von allgemeinem Belang ist für den Begriff „Varietät”, komme ich hier darauf zurück.