ALBERT

Description: An account is given of the collembolan fauna of the Greek island Rhodos, from material collected in early spring 1970. Altogether 52 taxa were recognized, constituting the first faunal list for the Greek isles.\nSix new species are described in this material, viz. Lathriopyga hellenica, , Folsomides nanus, Pseudosinella ciliata, Orchesella sporadica, Deuterosminthurus pandayi and Dicyrtomina (Calvatomina) articulata; moreover the new subspecies Acherontiella bougisi rhodia and Deuterosminthurus sulphureus mediterraneus, and the new forma Deuterosminthurus pallipes fenyesi f. pallida. Heteromurus sexoculatus Brown, 1926, is reduced to a form of H. major (Moniez, 1889), Deuterosminthurus fenyesi Stach, 1926, is reduced to a subspecies of D. pallipes Bourlet, 1843. A lectotype is designated for D. p. fenyesi. Folsomides anophthalamis Hepburn & Woodring, 1964, is synonymized with F. americanus Denis, 1931; Oncopodura ambigua Christiansen, 1958, is synonymized with O. crassicornis Shoebotham, 1911; Seira pillichi graeca Ellis, 1966, and S. petrae Jacquemart, 1973, are synonymized with S. ferrarii Parona, 1888. A key is presented to the species of Folsomides, and to the European species of Deuterosminthurus. The Sminthurus viridis complex is represented by S. viridis (Linnaeus, 1758), and a peculiar form of S. nigromaculatus Tullberg, 1872, that presumably represents a separate taxon.

Description: Wilde bijen in terreinen van Natuurmonumenten\nEr zijn sterke aanwijzingen dat het plaatsen van bijenkasten in natuurgebieden negatief kan zijn voor de plaatselijke wilde-bijenfauna. De honingbij concurreert met wilde bijen om stuifmeel, waardoor de broedzorg van sommige soorten nadeel ondervindt. Dit was voor Natuurmonumenten de aanleiding om EIS-Nederland te verzoeken een rapport op te stellen over de bijen van hun terreinen en advies uit te brengen over beschermingsmaatregelen voor de bijenfauna. Om de terreinen te kunnen beoordelen op hun waarde voor de bijenfauna werd een lijst opgesteld met bedreigde bijensoorten. In totaal staan 194 van de 338 uit Nederland bekende soorten op deze lijst. Daarvan zijn er 49 niet meer in Nederland aangetroffen sinds 1980. Bijen lijken in ons land nog sterker bedreigd te worden dan veel andere diergroepen. Binnen de bijen bestaat een grote variatie aan vliegplanten en in de mate van specialisatie. Met behulp van informatie over bloembezoek van honingbijen en wilde bijen werd onderzocht of er binnen de wilde bijen groepen van soorten te onderscheiden zijn, die meer of minder dan gemiddeld door de honingbij beconcurreert worden. Honingbijen bleken echter op vrijwel alle planten te vliegen waar ook wilde bijen op vliegen. Het bleek niet mogelijk om met de beschikbare informatie een differentiatie aan te brengen in de mate van concurrentiegevoeligheid van afzonderlijke soorten. Waarschijnlijk bestaan deze verschillen wel, maar om deze aan te geven is meer gedetailleerde informatie nodig. Door het waarnemingenbestand van de wilde bijen te koppelen aan het gebiedenbestand van Natuurmonumenten konden de gegevens van bedreigde bijensoorten geselecteerd worden. Uit 107 van de circa 360 gebieden zijn gegevens van bedreigde bijen bekend. Er werd een lijst samengesteld van gebieden met de meeste bedreigde soorten in de afgelopen eeuw, en tevens een lijst van gebieden met de meeste bedreigde soorten vanaf 1980. Voor deze laatste lijst geldt de volgende \xe2\x80\x98top 10\xe2\x80\x99: Sint-Pietersberg, Grensmaas, Brunssummerheide, Groeve Sweijer, Geuldal, Nationaal Park Veluwezoom 1, Loonse en Drunense Duinen, Zwanenwater, Berghofweide, Nationaal Park Schiermonnikoog. Speciale aandacht werd gegeven aan een groep soorten van kustduinen en kwelders, waarvoor Nederland een internationale verantwoordelijkheid heeft. Deze soorten zijn in vijf terreinen van Natuurmonumenten vastgesteld: Hoge Berg, Nationaal Park Schiermonnikoog, Voornes Duin, Zuidgors, Zwanenwater. In de vorige paragraaf worden weliswaar gebieden met een rijke bijenfauna genoemd, maar hierbij moet in het oog gehouden worden dat uit veel gebieden geen (recente) gegevens beschikbaar zijn. Verwacht mag worden dat intensiever onderzoek nog meer belangrijke bijengebieden aan het licht zal brengen. Om toch iets te kunnen zeggen over de niet- of slecht onderzochte gebieden werden de voorkeursbiotopen van wilde bijen bepaald met behulp van literatuuronderzoek en de EIS-ecocodes. De volgende biotopen bleken belangrijk: droge kruidenvegetaties, schraallanden, droge heide, stuifzanden, kust- en rivierduinen en groeven. Schorren en kwelders zijn bovendien belangrijk vanwege het voorkomen van enkele bijzondere soorten. De bijenfauna van de volgende slecht onderzochte gebieden verdient op grond van de biotopen meer aandacht: Beningerslikken, Bennekomse Bos, Cartierheide, Inlaag, Korendijkse Slikken, Kwade Hoek, Maasuiterwaarden, Oisterwijkse bossen en vennen, Oudemirdumerklif, Planken Wambuis, De Schorren, Sprengenberg, Zuidgors. Hierbij moet benadrukt worden dat deze gebieden geselecteerd zijn uit de 107 gebieden waaruit gegevens van bedreigde soorten bekend waren. Van de andere circa 253 terreinen waren geen biotoopgegevens voorhanden Met behulp van gegevens over bloembezoek is onderzocht welke planten belangrijk zijn voor de voedselvoorziening van bijen. Naast enkele algemeen voorkomende families (composieten, schermbloemigen, kruisbloemigen, vlinderbloemigen en lipbloemigen) bleken vooral de volgende plantensoorten en \xe2\x80\x93genera van belang: klokjes, Centaurea-soorten, slangenkruid, zandblauwtje, rolklaver, ganzerik, braam, wilg, paardenbloem en klaver. Tot slot wordt advies uitgebracht ten aanzien van het beheer in gebieden met een bijzondere bijenfauna en worden er lijsten gegeven van gebieden waarvoor het interessant zou zijn om de huidige bijenfauna beter te onderzoeken. \nAdvies Zolang niet is aangetoond dat honingbijen geen negatief effect hebben op de wilde bijenfauna adviseren wij om zeer terughoudend te zijn met het toelaten van bijenkasten in gebieden met een belangrijke wilde bijenfauna. Het gaat in ieder geval om de \xe2\x80\x98top 10\xe2\x80\x99 van soortenrijkste gebieden en de vijf gebieden met bijzondere kustsoorten, die eerder in deze samenvatting genoemd zijn. Slechts een klein deel van de gebieden van Natuurmonumenten is voldoende onderzocht. Naar verwachting komen ook belangrijke bijenpopulaties voor in niet of slecht onderzochte gebieden. Gezien de dramatische achteruitgang van de Nederlandse bijen verdient het aanbeveling om de bijenfauna van zo veel mogelijk van dit soort potentieel belangrijke gebieden in kaart te brengen. We adviseren om ook terughoudend te zijn met het plaatsen van bijenkasten in de volgende gevallen:\n\xe2\x80\xa2 In de belangrijkste bijenbiotopen: open, zandige, bloemrijke gebieden, met een grote structuurvariatie,\nzoals droge kruidenvegetaties, schraallanden, droge heiden, groeven, stuifzanden, kust- en\nrivierduinen, schorren en kwelders.\n\xe2\x80\xa2 In droge, open gebieden met ge\xc3\xafsoleerde (groepen) wilgen. Dit is in het vroege voorjaar de enige\nnectar- en pollenbron in de wijde omgeving voor zeer veel bloembezoekende insecten. Hier zouden\nzeker geen bijenkasten toegelaten moeten worden.\n\xe2\x80\xa2 Grote groeiplaatsen van belangrijke vliegplanten van bedreigde bijen.

Description: An analysis of the anthophilous fauna of N.W. Europe is presented, stressing the role plants play for insects. The study is based on some 29,000 relations between about 2,600 insect species and 1,300 plant species (569 genera). The data are derived from our database (\xe2\x80\x9cCrypTra\xe2\x80\x9d) of biotic relations between Cryptobiota and Tracheophyta, that is based on published sources.\nIt is suggested that a ratio of 2 to 5 anthophilous insect species per entomophilous plant species is the rule in N.W. Europe, where other types of zoophily are virtually absent.\nA small minority of the plant species/genera play a disproportionally important role as hosts to flower visitors; many of these so-called cornucopian taxa belong to the commonest entomophilous plants in the region, and occur also in moderately disturbed habitats.\nThere is a significant positive correlation between the commonness of a plant species and the fraction this plant represents of the trophic resources exploited by an insect species. There is, on the other hand, a significant negative correlation between the number of insect species visiting a given plant species, and the number of plant species visited by a given insect species. These two elements together demonstrate that the anthophilous fauna and the entomophilous flora of N.W. Europe as a whole form a loose system, not predominantly characterised by specialisation.\nIn accordance with this, factor analysis suggests that there is no ground to recognise more than three visitor types, viz., the allotropous, hemitropous, and eutropous visitors as defined by Loew. A minority of the plant taxa \xe2\x80\x93 essentially the cornucopian ones \xe2\x80\x93 can with some difficulty be associated with these three types of visitors, and a very few narrowly specialised plant taxa can be associated with more specific visitor groups. However, the large majority of plants cannot be fitted in any typology.\nThese results have practical implications for the nature management of the anthophilous fauna, in that the important role of the cornucopian floral element is underlined. The fact that the majority of the cornucopian species are perennial, or even woody, places constraints to agricultural practices intended to foster beneficial anthophilous insects.

Description: Nachtvlinders zijn prachtige insecten met een intrigerende leefwijze en een grote ecologische betekenis. Daarom verdienen ze een plaats in het Nederlandse natuurbeleid en dienen ze effectief beschermd te worden. Dat is de boodschap die De Vlinderstichting en de Werkgroep Vlinderfaunistiek van EIS-Nederland met dit boek willen uitdragen.

Description: In dry dune vegetations in the Netherlands a species of Bourletiella occurs that is closely related to B. pistillum Gisin, 1946, and B. radula Gisin, 1946. The species is characterized by a virtually obligatory sexual neutralisation of all males throughout the summer. A study of type material proved the identity of this species with Bourletiella pruinosa (Tullberg, 1871). A lectotype is selected for B. pruinosa as well as for B. agreni Stach, 1956. B. agreni, created for B. pruinosa sensu \xc3\x85gren, 1903, Linnaniemi, 1912, is proved to be a junior synonym of B. pistillum. B. pistillum incisa n. ssp. is described from the Pyrenees and the Ardennes.\nBourletiella cruciata Haybach, 1972, is shown to be a sexually neutralized form of B. pistillum, and is a junior synonym of the latter. Herewith the occurrence of sexual neutralization is established in B. pistillum.\nFor B. pruinosa (type-species), pistillum and radula the new subgenus Cassagnaudiella is proposed.

Description: Eight species of Collembola are recorded from an ant nest in Guatemala. Two species, described by Denis (1931a) from Costa Rica are redescribed more extensively. A new species of Pseudosinella is described.

Description: A first list of Collembola from Ibiza is presented, based on material extracted from two soil samples in midwinter. Out of the 13 species that are recorded three are new to science, viz.: Hypogastrura pityusica, Lathriopyga ibicensis and Neosminthurus natalicius. The latter species forms the first European record of the genus Neosminthurus Mills, 1934. Another interesting discovery was that of Folsomides marchicus (Frenzel, 1941); arguments are brought forward that this species is a senior synonym of Subisotoma petiti Delamare Deboutteville, 1948. The holotype of Hypogastrura serrata (\xc3\x85gren, 1904) has been studied and some additions to the original description are presented. It is found that the specimen was heavily infected by Sporozoa; it is suggested that some characters reported as differentiating this taxon, in particular the serrated setae, might be caused by ecomorphic processes triggered by this infection.

Description: Ceratophysella engeli n. sp. is described from Guatemala. The species belongs to the communis-group, and is closely related to C. succinea (Gisin, 1949) and to C. orizabae Yosii, 1962.

Description: In this 17th annual report we record three species new for The Netherlands: Isophrictis anthemidella (Gelechiidae) and Paracorsia repandalis (Crambidae) from the province of Limburg, and Eana argentana (Tortricidae) from Noord-Brabant. The following remarkable findings are reported: Oinophila v-flava (Tineidae), found for the first time in a long period and new for Gelderland, two rare miners of common broom (Cytisus scoparius), Micrurapteryx kollariella and Phyllonorycter scopariella (Gracillariidae) were found in numbers in the National Park Meinweg (Limburg), Elachista geminatella (Elachistidae), earlier recorded under the name E. regificella is reported for the first time outside Limburg, Mirificarma interrupta (Gelechiidae), also found near common broom in the National Park Meinweg, Argyroploce arbutella (Tortricidae) found in two localities after several years of absence and the ninth locality of Paralipsa gularis (Pyralidae). In total we report 118 species, 48 new provincial records, particularly for the northern provinces.

Description: In het zoveelste warme jaar op rij werden twee nieuwe soorten Microlepidoptera voor Nederland gevonden: de trekkende pyralide Antigastra catalaunalis en Mompha jurassicella. Verder melden we hier de eerdere vondst van Coleophora boreella, tot nu toe alleen bekend uit Noord-Europa, en verwijzen we naar elders nieuw gepubliceerde vondsten van Schiffermuelleria schaefferella en Monochroa elongella. In september-oktober van 2006 werden veel bijzondere trekvlinders gevonden, naast hierboven genoemde soort ook de zeldzame Diplopseustis perieresalis, Diasemiopsis ramburialis en Spoladea recurvalis. Verder geven we hier 28 nieuwe gegevens voor de provincies, met name Gelderland en Zeeland.