ALBERT

Description: The distribution of fresh-water fishes like that of other groups, has been widely utilized by zoogeographers, but with widely divergent acumen and success. At one extreme are those non-ichthyologists who have uncritically utilized for evidence certain groups whose distribution happens to support whatever theory they may be espousing. At the other extreme is the work of careful ichthyologists like DE BEAUFORT (1913) and REGAN (1922) whose thorough knowledge of the groups with which they are working demands the most careful consideration of their conclusions.\nHowever, no zoogeographer who utilizes the evidence of diverse groups can be familiar at first hand with all of them, and the difficulty facing such workers is that of seeking out the really dependable evidence in those groups he does not know well. Aside from the difficulty of selecting dependable authorities or systematic works, the zoogeographer desiring to use the evidence of fresh-water fishes has another troublesome matter to contend with. This is the differing tolerance of salt-water exhibited by different groups of fresh-water fishes. As one example, and one which has frequently troubled zoogeographers, we may mention the Galaxiidae, fresh-water fishes of Southern South America, Africa, Australia, and New Zealand, whose distribution has been held by some to be evidence for continental drift or southern intercontinental land-bridges. Ichthyologists now know that these fishes are, as a group, salt-tolerant and possibly either anadromous or catadromous, and that they are not really strong evidence for continental connections simply because it seems possible that they may cross ocean barriers.

Description: For certain reasons I wished to train a young chimpanzee to choose from two similar boxes the one characterised by the ticking of a metronome inside it.\nMy subject was a young male chimpanzee (Pan leucoprymnus Lesson), approximately three years old, Tommy by name. He was a good-natured chap, quite tame, and already for some years in captivity. When we knew each other a little better, he would welcome me every morning with a hearty \xe2\x80\x9cuhuh\xe2\x80\x9d, as soon as he heard my steps, and after the experiments of the day we would take leave by shaking hands as old friends. Tommy was rather lazy and not so playful as most young chimpanzees, but this quality made working with him easier and more regular. With a few exceptions it did not give much trouble to make 50\xe2\x80\x9460 trials with him each day.

Description: Wanneer iemand een periode van zijn leven afgesloten ziet, tracht hij voor zichzelf een balans op te maken van de vervlogen jaren. Wanneer hij in die tijd een openbare functie heeft bekleed, zullen ook anderen dat doen. Voor die anderen is dat een moeilijke opgave, want is het schrijven van een necrologie al een moeilijke zaak, het schrijven over een nog levend man van karakter, die het zeker niet zal waarderen in zijn gezicht geprezen te worden, is nog oneindig moeilijker. Toch maak ik dankbaar van de gelegenheid gebruik om de figuur van den scheidenden professor IHLE tenminste voor \xc3\xa9\xc3\xa9n maal voor het voetlicht te halen, dat hij altijd zo graag heeft willen ontlopen.\nMijn eerste herinnering dateert van begin October 1925, toen de nieuwbenoemde professor, waar wij, jonge studenten, met zoveel spanning naar hadden uitgezien, plotseling op het tweedejaarspracticum verscheen, daar een rondgang maakte en ons vervolgens getwee\xc3\xabn in zijn kamer ontbood voor een eerste kennismaking. Daarna kwam, op 26 October de oratie, het offici\xc3\xable begin van de voornaamste periode in zijn loopbaan.

Description: Een Zilvermeeuw voert zijn jongen op de volgende wijze: hij loopt in eigenaardig gebukte houding, een \xe2\x80\x9eklaaglijk\xe2\x80\x9d klinkende, langgerekte \xe2\x80\x9eau\xe2\x80\x9d-roep uitende, op de jongen toe, braakt grote brokken halfverteerd voedsel uit, neemt hiervan een klein stukje tussen de snavelpunten en houdt dat een jong voor. Het kuiken pikt naar de snavelpunt, aanvankelijk nog met betrekkelijk slecht gerichte bewegingen en herhaalt dit totdat het een stukje voedsel in de snavel krijgt, dat het dan doorslikt. Soms ook pikt het kuiken zelf van het op de grond liggende braaksel.\nHet is HEINROTH, die zovele vogelsoorten en ook Zilvermeeuwen uit het ei opgekweekt heeft, opgevallen dat de kuikens al dadelijk na het uitkomen de neiging tonen, \xe2\x80\x9enach unten zu picken, wenn man ihnen mit der Greifzange Futter darreicht, vor allem gerne nach roten Gegenst\xc3\xa4nden...\xe2\x80\x9d Hij geeft dan een interpretatie van de natuurlijke situatie waarbij deze bewegingswijze naar zijn mening wel zal passen, door te vervolgen: \xe2\x80\x9e... also nach Fleisch. Sie rechnen eben damit, dass die ankommenden Eltern ihnen die Nahrung nicht vorhalten, sondern vorlegen, indem sie sie ihnen vorw\xc3\xbcrgen.\xe2\x80\x9d (HEINROTH 1928, Dl. 3. p. 47).

Description: Tijdens het directoraat van Prof. Dr. J. E. W. IHLE is mij op het Zo\xc3\xb6logisch Laboratorium steeds vrijheid gelaten om bij de studenten belangstelling te wekken voor hydrobiologisch onderzoek. Hoewel de Hoogleraar IHLE dit onderdeel der biologie zelf niet beoefende, verleende hij hiervoor met grote bereidwilligheid alle materi\xc3\xable steun, waartoe de bescheiden middelen van het laboratorium hem in staat stelden. Wij beschikken thans dan ook over een kern van literatuur op hydrobiologisch gebied, waartoe niet weinig heeft bijgedragen de aankoop van de gehele separatencollectie van wijlen Dr. H. C. REDEKE, waarvoor de steun van de Vereeniging \xe2\x80\x9eHet Natuur- en Geneeskundig Congres\xe2\x80\x9d werd verkregen.\nOnder auspici\xc3\xabn van het Zo\xc3\xb6logisch Laboratorium werden in de jaren 1940 en 1941 cursussen georganiseerd op het gebied der hydrobiologie, waaraan respectievelijk 35 en 43 studenten deelnamen. Op deze cursussen werden door de volgende sprekers het woord gevoerd. In September 1940 door Dr. H. C REDEKE over Watertypen in Nederland, door Dr. B. HAVINGA over de Fauna van het IJselmeer, door Mej. A. P. C. DE VOS over Leeftijden van vissen en de biologie van de snoekbaars, door Dr. J. HEIMANS over Desmidiace\xc3\xabn, door Dr. G. BARENDRECHT over Waterinsecten, door Dr. C. O. van REGTEREN ALTENA over Mollusken, door Ir. K. W. H. LEEFLANG over het Waterleidingbedrijf, door den Heer A. VAN DER WERFF over Diatome\xc3\xabn, door Dr. Ir. T. Y. KINGMA BOLTJES over de biologische zelfreiniging van het water, door Mevr. N. L. WIBAUT-ISEBREE MOENS over zoutgehalten in Noord-Holland, door Prof. Dr. N. H. SWELLENGREBEL over Malariamuggen en door Mej. Dr. A. G. VORSTMAN over de Cyclus van het plankton gedurende een jaar aan de hand van het plankton in het Kinselmeer.