ALBERT

Description: lm Zusammenhang mit den hydrographischen Untersuchungen in der Irminger See, welche im Juni 1955 auf dem Fischerei-Forschungsschiff "Anton Dohrn" ausgeführt wurden und deren Ergebnisse in der vorhergehenden Arbeit: Schichtung und Zirkulation in der Irminger See im Juni 1955 von G. Dietrich (1957) niedergelegt sind, wurden auch Untersuchungen über die Verteilung chemischer Faktoren in den verschiedenen Wassermassen angestellt. Das Gebiet der lrminger See ist gerade in dieser Beziehung von besonderem Interesse, weil, wie wir im einzelnen durch die Untersuchungen von G. Böhnecke, E. Hentschel und H. Wattenberg (1930) und G. Böhnecke, B. Føyn und H. Wattenberg (1931) wissen, hier die verschiedenen Wassermassen der Golfstrom-Ausläufer, des nordatlantischen Wassers und des Ostgrönlandstromes aufeinandertreffen und sich in einer großen Anzahl größerer und kleinerer Wirbel mitinander vermischen. Diese bewirken ihrerseits durch mit ihnen gekoppelten Hebungs- und Senkungsbewegungen eine recht verwickelte Verschiebung der Wassermassen in vertikaler Richtung. Die große Ausdehnung des befahrenen Gebietes im Verlauf der etwa 5 wöchigen Untersuchungsdauer gestattete nur, den chemischen Untersuchungen ein ganz weitmaschiges Stationsnetz zugrunde zu legen. Von den insgesamt durchgeführten 140 hydrographischen Stationen konnten daher nur 50 Stationen mit den vollen Tiefenserien chemisch bearbeitet werden. Bei der Wahl der Stationen wurde so verfahren, daß der Untersuchungsraum einigermaßen gleichmäßig durch Meßpunkte aufgeteilt wurde (Abb . 17). Auf Feinheiten im Chemismus der Wasserkörper mußte daher von vornherein verzichtet werden. Das Hauptgewicht liegt vielmehr auf der großräurnigen Verteilung und dem chemischen Aufbau der verschiedenen Wasserkörper im Untersuchungsgebiet. Untersucht wurden: der Phosphat-Gehalt, der Gehalt an gelöstem Sauerstoff sowie die Fluoreszenz und die optische Trübung in mit dem Wasserschöpfer in verschiedenen Tiefen dem Meere entnommenen Wasserproben. Der Phosphat-Gehalt wurde nach der in der Meereskunde seit langem üblichen kolorimetrischen Methode nach G. Denigès {1920) mittels Ammoniummolybdat-Schwefelsaure und Zinnchlorür (K. Kalle, 1934) an 25 ccm messenden Proben mittels des elektrischen Kolorimeters "Elko II" der Fa. C. Zeiß bestimmt. Zur Sauerstoff-Bestimmung diente die gleichfalls seit langem übliche Winkler'sche Methode an 50 ccm Meerwasserproben (K. Kalle, 1939). Die Fluoreszenzstärke wurde an 1 ccm Meerwasserproben nach der vom Verfasser entwickelten Methode (K. Kalle, 1951) mittels des Zeiß'schen Pulfrichphotometer gemessen, während für die optische Trübung der mit dem Farbfilter "S 72" (720 mμ) an 5 cm dicken Wasserschichten gewonnene Extinktionswert diente. Für diesen Zweck wurde wiederum das "Elko II"-Gerät benutzt, weil die Messung mit diesem Gerat nur 20 ccm Wasser benötigt und die Meßgenauigkeit trotz der verhältnismäßig geringen Schichtdicke extrem genau durchführbar ist (Fehlergröße = ± 0,000 2 E)1). Die Meßwerte für den Phosphat- und den Sauerstoff-Gehalt werden zusammen mit den zugehörigen Temperatur- und Salzgehaltswerten im Bulletin Hydrographique 1955 (Kopenhagen) erscheinen. Die entsprechenden Werte für die Fluoreszenzstärke und die optische Trübung sind in Zahlentafel 1 niedergelegt. An je drei Vertikalschnitten durch das Untersuchungsgebiet (A, B, C) (Abb. 1-12), deren Lage aus Abb. 17 hervorgeht, sowie an je 4 Horizontal-Schnitten in den Tiefen-Niveaus von O m, 200 m, 500 m und 1000 m (Abb. 13-16 und 18-28) soll versucht werden, die Verteilung der chemischen Faktoren im Untersuchungsgebiet in großen Zügen deutlich zu machen.

Description: Among some coccids from Indonesia, received from Dr. L. G. E. KALSHOVEN, four large specimens were found which by their well developed ovisac showed some resemblance to Icerya purchasi MASK. After comparing the specimens with the photographs in MORRISON\xe2\x80\x99S Classification of the Margarodidae (1928) it appeared, however, that the wax covering of the body was more alike that of Walkeriana floriger (WALKER).\nThe old pinned specimens were not labelled, but Dr. KALSHOVEN remembered that they had been collected by Prof. ROEPKE on \xe2\x80\x9etjemara\xe2\x80\x9d (Casuarina). Upon inquiry Prof. ROEPKE informed me that in 1910 he had collected a giant coccid on old stems of Casuarina Junghuhniana MIQ. in the Tengger Mts. (East-Java). The specimens were found on trees near the last bend of the road leading to Tosari, a well-known health-resort at an elevation of about 1750 m, where Europeans often used to spend their holidays. Some specimens had been sent to Mr. E. E. GREEN in Ceylon who replied that it was a species of Walkeriana, but that he wanted the larvae for a description of this new species.

Description: In May 1938 I had the opportunity to observe seven living Aplysia depilans in the Zoological Station Naples. Notes on the size and colour were made and different methods of preservation were tried.\nAs one often wonders how much of the original colour pattern has been preserved in museum specimens of Aplysia, it seems important to give the result of the comparison of the living specimens as studied in 1938 and the same specimens after 18 years of preservation, in 1956. The best way of preservation appears to be killing in diluted alcohol as specimen nr. V shows.

Description: In an adult female of the common eel Anguilla anguilla a large lipoma was found, situated on the left side, caudally of the left operculum. Microscopically, the tumour, which originated from the subcutaneous connective tissue, was composed of areas of adipose tissue and areas of fibrous connective tissue.\nThe tumour belongs to the fibrolipomatous type and shows a striking resemblance with the lipoma, described by Stolk (in press) in the lizard Lacerta muralis.

Description: The distribution of fresh-water fishes like that of other groups, has been widely utilized by zoogeographers, but with widely divergent acumen and success. At one extreme are those non-ichthyologists who have uncritically utilized for evidence certain groups whose distribution happens to support whatever theory they may be espousing. At the other extreme is the work of careful ichthyologists like DE BEAUFORT (1913) and REGAN (1922) whose thorough knowledge of the groups with which they are working demands the most careful consideration of their conclusions.\nHowever, no zoogeographer who utilizes the evidence of diverse groups can be familiar at first hand with all of them, and the difficulty facing such workers is that of seeking out the really dependable evidence in those groups he does not know well. Aside from the difficulty of selecting dependable authorities or systematic works, the zoogeographer desiring to use the evidence of fresh-water fishes has another troublesome matter to contend with. This is the differing tolerance of salt-water exhibited by different groups of fresh-water fishes. As one example, and one which has frequently troubled zoogeographers, we may mention the Galaxiidae, fresh-water fishes of Southern South America, Africa, Australia, and New Zealand, whose distribution has been held by some to be evidence for continental drift or southern intercontinental land-bridges. Ichthyologists now know that these fishes are, as a group, salt-tolerant and possibly either anadromous or catadromous, and that they are not really strong evidence for continental connections simply because it seems possible that they may cross ocean barriers.

Description: For certain reasons I wished to train a young chimpanzee to choose from two similar boxes the one characterised by the ticking of a metronome inside it.\nMy subject was a young male chimpanzee (Pan leucoprymnus Lesson), approximately three years old, Tommy by name. He was a good-natured chap, quite tame, and already for some years in captivity. When we knew each other a little better, he would welcome me every morning with a hearty \xe2\x80\x9cuhuh\xe2\x80\x9d, as soon as he heard my steps, and after the experiments of the day we would take leave by shaking hands as old friends. Tommy was rather lazy and not so playful as most young chimpanzees, but this quality made working with him easier and more regular. With a few exceptions it did not give much trouble to make 50\xe2\x80\x9460 trials with him each day.

Description: Wanneer iemand een periode van zijn leven afgesloten ziet, tracht hij voor zichzelf een balans op te maken van de vervlogen jaren. Wanneer hij in die tijd een openbare functie heeft bekleed, zullen ook anderen dat doen. Voor die anderen is dat een moeilijke opgave, want is het schrijven van een necrologie al een moeilijke zaak, het schrijven over een nog levend man van karakter, die het zeker niet zal waarderen in zijn gezicht geprezen te worden, is nog oneindig moeilijker. Toch maak ik dankbaar van de gelegenheid gebruik om de figuur van den scheidenden professor IHLE tenminste voor \xc3\xa9\xc3\xa9n maal voor het voetlicht te halen, dat hij altijd zo graag heeft willen ontlopen.\nMijn eerste herinnering dateert van begin October 1925, toen de nieuwbenoemde professor, waar wij, jonge studenten, met zoveel spanning naar hadden uitgezien, plotseling op het tweedejaarspracticum verscheen, daar een rondgang maakte en ons vervolgens getwee\xc3\xabn in zijn kamer ontbood voor een eerste kennismaking. Daarna kwam, op 26 October de oratie, het offici\xc3\xable begin van de voornaamste periode in zijn loopbaan.

Description: Een Zilvermeeuw voert zijn jongen op de volgende wijze: hij loopt in eigenaardig gebukte houding, een \xe2\x80\x9eklaaglijk\xe2\x80\x9d klinkende, langgerekte \xe2\x80\x9eau\xe2\x80\x9d-roep uitende, op de jongen toe, braakt grote brokken halfverteerd voedsel uit, neemt hiervan een klein stukje tussen de snavelpunten en houdt dat een jong voor. Het kuiken pikt naar de snavelpunt, aanvankelijk nog met betrekkelijk slecht gerichte bewegingen en herhaalt dit totdat het een stukje voedsel in de snavel krijgt, dat het dan doorslikt. Soms ook pikt het kuiken zelf van het op de grond liggende braaksel.\nHet is HEINROTH, die zovele vogelsoorten en ook Zilvermeeuwen uit het ei opgekweekt heeft, opgevallen dat de kuikens al dadelijk na het uitkomen de neiging tonen, \xe2\x80\x9enach unten zu picken, wenn man ihnen mit der Greifzange Futter darreicht, vor allem gerne nach roten Gegenst\xc3\xa4nden...\xe2\x80\x9d Hij geeft dan een interpretatie van de natuurlijke situatie waarbij deze bewegingswijze naar zijn mening wel zal passen, door te vervolgen: \xe2\x80\x9e... also nach Fleisch. Sie rechnen eben damit, dass die ankommenden Eltern ihnen die Nahrung nicht vorhalten, sondern vorlegen, indem sie sie ihnen vorw\xc3\xbcrgen.\xe2\x80\x9d (HEINROTH 1928, Dl. 3. p. 47).

Description: Tijdens het directoraat van Prof. Dr. J. E. W. IHLE is mij op het Zo\xc3\xb6logisch Laboratorium steeds vrijheid gelaten om bij de studenten belangstelling te wekken voor hydrobiologisch onderzoek. Hoewel de Hoogleraar IHLE dit onderdeel der biologie zelf niet beoefende, verleende hij hiervoor met grote bereidwilligheid alle materi\xc3\xable steun, waartoe de bescheiden middelen van het laboratorium hem in staat stelden. Wij beschikken thans dan ook over een kern van literatuur op hydrobiologisch gebied, waartoe niet weinig heeft bijgedragen de aankoop van de gehele separatencollectie van wijlen Dr. H. C. REDEKE, waarvoor de steun van de Vereeniging \xe2\x80\x9eHet Natuur- en Geneeskundig Congres\xe2\x80\x9d werd verkregen.\nOnder auspici\xc3\xabn van het Zo\xc3\xb6logisch Laboratorium werden in de jaren 1940 en 1941 cursussen georganiseerd op het gebied der hydrobiologie, waaraan respectievelijk 35 en 43 studenten deelnamen. Op deze cursussen werden door de volgende sprekers het woord gevoerd. In September 1940 door Dr. H. C REDEKE over Watertypen in Nederland, door Dr. B. HAVINGA over de Fauna van het IJselmeer, door Mej. A. P. C. DE VOS over Leeftijden van vissen en de biologie van de snoekbaars, door Dr. J. HEIMANS over Desmidiace\xc3\xabn, door Dr. G. BARENDRECHT over Waterinsecten, door Dr. C. O. van REGTEREN ALTENA over Mollusken, door Ir. K. W. H. LEEFLANG over het Waterleidingbedrijf, door den Heer A. VAN DER WERFF over Diatome\xc3\xabn, door Dr. Ir. T. Y. KINGMA BOLTJES over de biologische zelfreiniging van het water, door Mevr. N. L. WIBAUT-ISEBREE MOENS over zoutgehalten in Noord-Holland, door Prof. Dr. N. H. SWELLENGREBEL over Malariamuggen en door Mej. Dr. A. G. VORSTMAN over de Cyclus van het plankton gedurende een jaar aan de hand van het plankton in het Kinselmeer.