ALBERT

Beschreibung: The ‘Amsterdamse Waterleidingduinen’ is a dune area near Haarlem in the calcareous Dune district. Since 1851 it is the water catchment area of Amsterdam. Due to the lowering of the groundwater level the moist dune slacks have disappeared gradually. Since 1957 infiltration of water from the river Rhine takes place for the water supply of Amsterdam. This water, rich in nutrients, causes among others a ruderal vegetation of high forbs and poor in species instead of the former species-rich dune slack vegetation. Since about 1970 locally a divergent vegetation is developing. In the so-called Groot Zwarteveld not only dune slack species have established, but also a number of species characteristic for dunes poor in lime and nutrients: Empetrum nigrum, Erica tetralix, Dryopteris cristata, Osmunda regalis and some Sphagnum species. The most remarkable species is Sphagnum imbricatum, which has been refound in the Netherlands after a long period of (seeming?) absence. It was its first observation in the Dune district. The species mentioned were not known from this dune area in former times. This vegetation development is a result of the new habitat. Firstly this dune area is superficially decalcified, stimulated by former agricultural management owing to which the humus content of the soil has increased. Secondly a layer of nutrient-poor rainwater has been formed on the nutrient-rich riverwater. This is caused by the very slow water movement in this area (without drains) and also by the small groundwater fluctuations (contrarily to most other places with a rapid water movement through the soil and great fluctuations in the groundwater). An important fact is that the vegetation is mown annually since 1974. A similar vegetation development takes place in other parts of the Amsterdamse Waterleidingduinen where similar habitats have originated.

Beschreibung: N. Hall\xc3\xa9\xe2\x80\x99s renaming of the genus Hemiangium A.C. Smith, in Semialarium N. Hall\xc3\xa9 necessitated a name change for the Mexican and Central American species Hemiangium excelsum (H.B.K.) A.C. Smith. Semialarium mexicanum (Miers) A.M.W. Mennega, comb. nov., is proposed as the new name.

Beschreibung: Careful inventory work and an improving knowledge of difficult genera led to the discovery of new localities for a number of interesting species like Potamogeton coloratus, Hypericum canadense, Carex flava, Callitriche hermaphroditica, Dryopteris pseudomas and Bromus benekenii. Two new hybrids are reported: Dryopteris x tavelii (all former reports being erroneous) and Carex x tornabenii (= C. distorts x extensa). The neophytes Ajuga pyramidalis and Apera interrupta are now considered to belong to the Dutch flora. Reported for the first time are Bupleurum gerardii and Pastinaca sativa subsp. wens. Puccinellia rupestris and Silene gallica are not extinct. Of Oenanthe crocata, first discovered in 1975, two new localities are found.

Beschreibung: Anonymus, Grote topografische atlas van Nederland, 1: 50000, Wolters-Noordhoff Atlasprodukties, Groningen, 1987; deel 1 West-Nederland, 135 pag., deel 2 Noord-Nederland, 142 pag., deel 3 Oost-Nederland, 175 pag., deel 4 Zuid-Nederland, 176 pag. Prijs per deel \xc6\x92 59, of \xc6\x92 200 voor de gehele set. Gebonden. ISBN 9001-96177-0 (set). In ruim 450 A4-pagina\xe2\x80\x99s zijn alle kaartbladen van de Topografische kaarten van Nederland bijeengevoegd en in kleur afgedrukt, voorzien van de Amersfoort-co\xc3\xb6rdinaten. De vier delen overlappen elkaar op een uitgekiende wijze, waardoor tenminste alle kaartbladen van \xc3\xa9\xc3\xa9n provincie in een deel te vinden zijn. Zeer handig is, dat elk deel voorzien is van een uitgebreid register van alle op de kaarten voorkomende topografische namen. De kaart van Flevoland is te oud; voor het overige zijn de kaarten in voldoende mate up-to-date.\nAnonymus, De Oelermars: Een natuurgebied in ontwikkeling; voorstel tot inrichting, IVN afdeling Losser, 1987, 15 pag. + bijlagen.* Aanbevelingen over de milieuvriendelijke inrichting van een zandwinplas in O.-Twente aan de hand van inventarisaties van de avifauna en de flora.

Beschreibung: *Anonymus, Interprovinciale nummering van Macrofyten, Technologische dienst Zeeuwse waterschappen, Postbus 323, 4530 AH Terneuzen, 1988, ongepagineerd. \xe2\x80\x94 Een ondoordacht systeem van 10-cijferige codes voor de plantennamen uit de 20ste editie van de Heukels-flora, dat als opvallend nadeel heeft, dat het bij elke nieuwe editie van de Flora weer opnieuw gewijzigd zal moeten worden. * G. Baeyens, Een kartering van Vochtige Duinvalleien zoals afgeleid uit de landschapsoecologische kaart van 1982, Gemeentewaterleidingen, Postbus 8169, 1005 AD Amsterdam, 1988, 36 pag. + kaart.

Beschreibung: *Anonymus, Flora en fauna van Schaveren; een doorsnede van een N.O. Veluws landschap, KNNV Epe/ Heerde, 1988, 92 pag. (aan te vragen bij H. van Weerden, Vuurdoornstraat 104, 8171 VG Vaassen).\nA.M. Brand, A. Aptroot, A.J. de Bakker & H.F. van Dobben, Standaardlijst van de Nederlandse korstmossen, Wetenschappelijke mededeling KNNV nr. 188, 1989, 68 pag., ISBN 90-5011-022-3, \xc6\x92 19,50 (voor leden \xc6\x92 13, te bestellen via gironummer 13028, Stichting Uitgeverij KNNV, Hoogwoud). \xe2\x80\x94 Een uitstekend gedocumenteerde lijst van 665 soorten, voor elke soort met zeldzaamheidsaanduiding en ecologische karakteristiek. Onder andere blijkt dat niet minder dan 103 soorten (taxa) na 1970 zijn uitgestorven.

Beschreibung: Apera interrupta (L.) Beauv. was found in 1984 in the province of Zeeland (Rammegors) in a rather natural habitat on sandy soil. In 1986 the species was also discovered in the province of Limburg (in Kerkrade). Until then A. interrupta was considered to be an adventitious species only. From a study of herbarium specimens it appeared that the species had been recorded previously in 1943 and 1958 in the province of Zuid-Holland (Leiden). Recently it turned out to be still present at both localities (a railway-embankment and a former railway). As the number of records has increased significantly \xe2\x80\x93 since 1943 the species has been recorded in 10 hour-squares among which nine new localities near Amsterdam in 1988 \xe2\x80\x93 it is argued that the Netherlands, just like Belgium, Luxembourg and Germany, are in fact part of the large discontinuous area of the species. The authors therefore suggest that it is more appropriate to consider A. interrupta as a new, but still local and rare denizen which is indigenous to sandy, open, often freshly disturbed habitats such as waste grounds, building sites and railway-embankments.

Beschreibung: * Anonymus, Muurplanten in Zuid-Holland, Provincie Zuid-Holland, Dienst Ruimte en Groen, bureau Natuur, Postbus 90602, 2509 LP \xe2\x80\x99s-Gravenhage, 1989, 22 pag. \xe2\x80\x94 Verslag een een steeksproefsgewijs onderzoek naar de muurvarenvegetaties in de provincie, met een oproep aan ge\xc3\xafnteresseerde floristen om mee te werken aan het in kaart brengen van de muurflora (inlichtingen: 070-116878/116752). * Anonymus, Vegelatiekartering Oude Leede, Landinrichtingsdienst, Heidemij 630-04425, 1989, 50 pag. + talrijke bijlagen (waaronder inbegrepen: A.J. den Held & L.M. Jalink, Handleiding veldwerk 2: vegetatietypologie\xc3\xabn, 1988, van de P.P.D. Zuid-Holland) en kaarten.

Beschreibung: Quite a number of new records are the results of the improving floristic knowledge, for instance the new records of Carex buxbaumii and other Carex species, of Alchemilla species etc. On the other hand many new records may be due to flora falsification; it is uncertain, for instance, whether the six new records of Trientalis europaea are (all) natural. The list contains many new records of rare plants from railways, due to specialized inventory work; interesting discoveries are Alyssum alyssoides, Apera interrupta, Herniaria hirsuta, Hippocrepis comosa, and Linaria supina. Poa chaixii has been discovered on a new locality which possibly is an outpost of the natural area. The list also contains some species which might be included in a future edition of the Standard List of the Dutch flora: Asplenium septentrionale, Chenopodium botrys, Lathyrus hirsutus, Lythrum hyssopifolia, Polygonum oxyspermum and Vicia lutea. Another four taxa that were assumed to be extinct have been rediscovered: Arabis hirsuta subsp. sagittata, Carex laevigata, Chenopodium vulvaria, and Sesleria caerulea. The presence of Salicornia pusilla could be demonstrated, old and recent.

Beschreibung: * Anonymus, Flora en fauna van de IJsseldelta, Samenvattend rapport milieuinventarisatie, Provincie Overijssel, hoofdgroep ruimtelijke ordening en inrichting, Postbus 10078, 8000 GB Zwolle, 1988, 30 pag. * Anonymus, De Utrechtse uiterwaarden van Neder-Rijn en Lek, Natuur en Landschap, Samenvattend rapport, Provinciale Waterstaat van Utrecht, afdeling Ecologie, 1988, 60 pag. + 6 kaarten, \xc6\x92 10 (excl. verzendkosten), telefonisch te bestellen bij de Centrale Bibliotheek van de provincie Utrecht (030-582278). \xe2\x80\x94 Een samenvatting van de inventarisaties vanaf 1983, waaruit onder meer kan worden afgelezen hoe onzorgvuldig er met de aanwezige natuurwaarden wordt omgesprongen.

Beschreibung: part: C. Bas, Th. W. Kuyper, M.E. Noordeloos & E.C. Vellinga, Flora Agaricina Neerlandica, Critical monographs on families of agarics and boleti occurring in the Netherlands, Volume 1, A. General part, B. Special Entolomataceae by M.E. Noordeloos; A.A. Balkema, Rotterdam, 1988, 182 pag., \xc6\x92 58,30 (ISBN 90-6191-860-X: gebrocheerd), \xc6\x92 79,50 (ISBN 90-6191-861-8: gebonden). \xe2\x80\x94 Het eerste deel van de mogelijk 10 delen tellende wetenschappelijke flora van de \xe2\x80\x98paddestoelen\xe2\x80\x99 van Nederland. Het \xe2\x80\x98speciale deel\xe2\x80\x99 van het werk is geheel gebaseerd op kritisch taxonomisch onderzoek van verzameld materiaal. In dit eerste deel worden de Entolomataceae behandeld. Van deze familie komen in Nederland 3 genera voor: Rhodocybe (8), Clitopilus (5), en Entoloma (144 soorten). Daarmee is ook duidelijk dat het aantal inheemse species van de \xe2\x80\x98paddestoelen\xe2\x80\x99 dat van de \xe2\x80\x98hogere planten\xe2\x80\x99 verre overtreft. Alle illustraties (lijntekeningen) zijn naar origineel materiaal voor deze flora vervaardigd door Ruth van Crevel. Het is uitzonderlijk (maar zeer verheugend) voor een flora dat er een duidelijke algemene verantwoording wordt gegeven van de gehanteerde species- en genusomgrenzing. Verder is voor niet-mycologen met name de bijdrage van E.J.M. Arnolds over de biotopen van paddestoelen lezenswaardig. In de mycologische literatuur van Europa zal deze flora ongetwijfeld een standaard worden voor toekomstige kritische bewerkingen van de rijke mycoflora.\nJ. Hermans, H. Hillegers, P. Spreuwenberg & W. de Veen, Zeggen van Limburg, Wetenschappelijke mededeling KNNV nr. 189, 1988, 255 pag., ISBN 90-5011-020-7, \xc6\x92 27 (voor KNNV-leden \xc6\x92 18, te bestellen via gironummer 13028, Bureau KNNV, Hoogwoud). \xe2\x80\x94 Een overzicht van de verspreiding van Carex-soorten in de provincie Limburg, met verspreidingskaartjes uit de Nederlandse en Belgische Atlassen en Europese areaalkaartjes, aangevuld met de ook buiten Limburg voorkomende zeggesoorten. Het boek bevat voorts originele illustraties van de soorten en een determinatietabel, en geeft bij elke soort een op overzichtelijke wijze gepresenteerd overzicht van de speciale kenmerken ervan, waar nodig aangevuld met detail-illustraties. Jammer genoeg worden de specifieke \xe2\x80\x98Limburgse\xe2\x80\x99 aspecten van de Zeggen wel wat onderbelicht, met name wat hun oecologie betreft.

Beschreibung: Anon., Lichenen-nummer, Buxbaumiella 16, 1984, 56 pag. Elf artikelen over recente veranderingen in de Nederlandse lichenenflora, waarvan onder andere het artikel over het herstel van de lichenenflora in westelijk Zuid-Holland landelijke belangstelling heeft getrokken.\nAnon. (H. Weijs red.), Wilde planten van Utrecht, Provincie Utrecht, KNNV en Vereniging tot Behoud van natuurmonumenten in Nederland, 1984, 175 pag. (Te bestellen bij de Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten en de Koninklijke Nederlandse Natuurhistorische Vereniging, door storting van \xc6\x92 19,50 voor leden of \xc6\x92 22,50 voor niet-leden op giro 9988 t.n.v. Natuurmonumenten, \xe2\x80\x99s-Graveland of giro 13028 t.n.v. Bureau KNNV, Hoogwoud). Een rijk ge\xc3\xafllustreerd rapport over de resultaten van de in 1974 gestarte provinciale milieu-inventarisatie, waarin 119 soorten apart worden behandeld met een provinciaal verspreidingskaartje van elk op basis van kilometerhokken.

Beschreibung: D. & R. Aichele, H.-W. & A. Schwegler, Blumen in Wald und Flur, Franckh/Kosmos, Stuttgart, 192 pag., DM 22, ISBN 3-440-05729-1. Van 460 op bloemkleur gerangschikte planten zijn goede kleurenfoto\xe2\x80\x99s met beknopte beschrijvingen opgenomen.\nD. & R. Aichele, H.-W. & A. Schwegler, Blumen der Alpen, 2. Aufl., Franckh/Kosmos, Stuttgart, 192 pag., DM 22, ISBN 3-440-05730-5. Van meer dan 500 op bloemkleur gerangschikte planten zijn goede kleurenfoto\xe2\x80\x99s met beknopte beschrijvingen opgenomen.

Beschreibung: * Anonymus, 1988, Vegetatiekartering Hupsel-Zwolle, Landinrichtingsdienst, Heidemij 630-04092, 146 pag. + kaarten. Het maakt een vrij zotte, quasi-populaire indruk dat in een dergelijk vrij technisch rapport de wetenschappelijke plantenamen (behalve voor mossen) geheel ontbreken, alsof het rapport voor een groot publiek geschreven zou zijn. Lastig voor de gebruiker is ook dat de Nederlandse namen alle zonder hoofdletter gespeld zijn. Voorts is het vreemd, dat de gebruikte Nederlandse namen niet zijn aangepast aan de twee jaar eerder verschenen Nederlands-Belgische Naamlijst en dat regelmatig onduidelijk is of een genus- dan wel een soortsnaam bedoeld is (\xe2\x80\x98vegetaties... met wederik, witbol...\xe2\x80\x99).\nW. J. Bean, Trees & Shrubs hardy in the British Isles, Eighth revised edition Supplement door D.L. Clarke, John Murray, Londen, 1988, 616 pag., \xc6\x92 135,45, ISBN 0-7195-443-2 (importeur Nilsson & Lamm, Postbus 195, 1380 AD Weesp). Een kloek deel met belangrijke recente aanvullingen op de achtste, uit 1980 stammende herziene vierdelige editie van Bean\xe2\x80\x99s standaardwerk van de houtige flora.

Beschreibung: H. Haeupler & P. Sch\xc3\xb6nfelder, Atlas der Farn- und Bl\xc3\xbctenpflanzen der Bundesrepublik Deutschland, Verlag Eugen Ulmer, Stuttgart, 1988, 768 pag., DM 68, ISBN 3-8001- 3434-9.\nDe langverwachte atlas van Duitsland is uit! Ook voor de Nederlandse floristiek is het boek zo belangrijk, dat een wat uitvoeriger bespreking op haar plaats is.

Beschreibung: Anonymus, Wilde planten in Noord-Holland, Joh. Ensched\xc3\xa9 en Zonen, Haarlem, 1987, 176 pag., \xc6\x92 24,50, ISBN 90-70024-48-9. Een publieksverslag over de resultaten van de flora-inventarisaties van de Provinciale Waterstaat van Noord-Holland met daarin opgenomen kaartjes, teksten en aquarellen van 120 plantesoorten; een fraai uitgegeven boekje. * G.H.P. Arts, Geschiedenis van de verzuring van zwak gebufferde wateren in Nederland onder invloed van atmosferische depositie, Dutch priority programme on Acidification, Rapport 28-01, Laboratorium voor Aquatische Oecologie Nijmegen, Toernooiveld, 6525 ED Nijmegen, 1987, 51 pag. + 5 bijlagen.

Beschreibung: Bij het verschijnen van soortenlijsten als voorliggende \xe2\x80\x98Naamlijst van de flora van Nederland en Belgi\xc3\xab\xe2\x80\x99 is het gebruikelijk dat over de totstandkoming ervan bericht wordt. Op deze regel zal hier geen uitzondering worden gemaakt, omdat het de lezer wellicht zal boeien om te vernemen waarom nu reeds, zo kort na het verschijnen van de \xe2\x80\x98Naamlijst van de Nederlandse plantesoorten\xe2\x80\x99\xc2\xb9, het al weer nodig bleek om een nieuwe lijst uit te geven. We zijn er ons van bewust dat de recentelijk reeds aangeslagen stabiliteit van de Nederlandse namen, die tot voor kort groter was dan die van de wetenschappelijke namen, hierbij opnieuw in het gedrang komt. Omwille van de hieronder geschetste redenen leek het ons nochtans zinvol, en beter vroeg dan laat, nieuwe hervormingen door te voeren, zij het ditmaal gedragen door drie flora\xe2\x80\x99s waarvan bekend is dat ze binnen beide landen een verregaande impact hebben.\nDoor oplettende, nauwgezette floristen werd sedert 1983 herhaaldelijk gewezen op het bestaan van verschillen in de Nederlandse namen tussen de toonaangevende flora\xe2\x80\x99s van Nederland\xc2\xb9 en Belgi\xc3\xab\xc2\xb3. Terecht wekten de vastgestelde verschillen wrevel op en werden ze als verwarrend ondergaan. Voor de neutrale floragebruiker, die zich de moeite getroost om meer dan \xc3\xa9\xc3\xa9n flora na te kijken, is het vinden van verschillende namen voor eenzelfde soort eerder een straf dan een beloning. Onvermijdelijk doken hierbij dan ook telkens vragen op naar de juistheid van de respectievelijke namen.

Beschreibung: Anonymus, Natuurbeleidsplan, Ministerie van Landbouw & Visserij, SDU uitgeverij, \xe2\x80\x99s-Gravenhage, 1989, 179 pag., \xc6\x92 49, ISBN 9012-06252-7. \xe2\x80\x94 De tekst van het door de Minister aan de Tweede Kamer aangeboden beleidsvoornemen Natuurbeleidsplan, waarin samenhangende en veelbelovende plannen worden gepresenteerd voor behoud en verbetering van de kwaliteit en de natuur in Nederland. Een samenvatting is te verkrijgen bij het Ministerie van Landbouw & Visserij, Direktie Voorlichting en Externe Betrekkingen, Postbus 20401, 2500 EK \xe2\x80\x99s-Gravenhage.\nF.H.J.L. Bloemendaal & J.G.M. Roelofs (red.), Waterplanten en waterkwaliteit, KNNV Natuurhistorische Bibliotheek nr. 45, Stichting Uitgeverij KNNV, Utrecht, 1989, 189 pag., \xc6\x92 42 (te bestellen via giro 13028, Bureau KNNV, Hoogwoud), ISBN 90-5011-014-2. \xe2\x80\x94 Een in opdracht van het Ministerie van VROM vervaardigd overzicht van de betekenis van waterplanten als waterkwaliteitsparameters, en over de verschillende processen die de waterkwaliteit be\xc3\xafnvloeden en de effekten hiervan op waterplanten.

Beschreibung: In 1975 two specimens of O. crocata were found in the dunes of Voorne. Since then the number increased to c. 50. The species is described and compared to other umbelliferous species, as it is likely to be mistaken for Petroselinum crispum or Apium graveolens vegetatively. Different observations on the smell of the plant and the colour of its juice are mentioned. The plant is virulently poisonous, which is illustrated with some references from literature. Its Atlantic-Westmediterranean area (fig. 2) has been reconstructed from literature and herbarium collections; somewhat uncertain is a record from Morocco. From an old collection its presence along the Northwest-coast of Italy could be confirmed. The habitats in Voorne, Normandy and Jersey are described and compared, also with records from other localities. At the localities in the northern part of France and in Holland it grows in coastal habitats characterized by a considerable seepage of fresh water rather rich in carbonates.

Beschreibung: E.J. Weeda, Nederlandse Oecologische Flora. Wilde planten en hun relaties. Deel 1 (inleiding, vaatcryptogamen, naaktzadigen, wilgenfamilie tot klaprozenfamilie), 1985. Deel 2 (kruisbloemenfamilie tot schermbloemenfamilie), 1987. Illustraties en vormgeving R., Ch. & T. Westra. Uitgegeven te Amsterdam door het Instituut voor Natuurbeschermingsedukatie IVN, de omroepvereniging VARA, en de Vereniging van Waterwinbedrijven in Nederland VEWIN. ISBN 90-6301-018-4 (deel 1), 90-6301-010-2 (deel 2). 304 pag. per deel. Prijs per deel \xc6\x92 75 (voor leden IVN, VARA en Natuurmonumenten \xc6\x92 59,50).\nIn formaat en globale vormgeving doen de twee delen van de Oecologische Flora sterk denken aan de succesvolle driedelige serie \xe2\x80\x98Wilde Planten\xe2\x80\x99 van Natuurmonumenten. Inderdaad zijn de talrijke aquarellen van dezelfde meesterhand, die van Rein Westra. Die overeenkomst verhult echter de wezenlijke verschillen tussen \xe2\x80\x98Wilde Planten\xe2\x80\x99 en de Oecologische Flora. Afgezien van het feit dat \xe2\x80\x98Wilde Planten\xe2\x80\x99 beter \xe2\x80\x98wilde plantengroei\xe2\x80\x99 had kunnen heten omdat de s\xc3\xb3\xc3\xb3rten wilde planten slechts summier aan bod komen, is de serie moeilijk toegankelijk, en door woord- en taalgebruik moeilijk leesbaar. Daarentegen bestrijkt de Oecologische Flora een veel groter gebied van de (veld)biologie (waaronder ook belangrijke aspekten van de vegetatietypen in Nederland, zowel als relaties van planten met bestuivende insekten, parasieten, paddestoelen, vogels en zoogdieren), en is zij goed leesbaar. De plantenaquarellen zijn nog beter, zijn aangevuld met schitterende aquarellen van dieren (vooral insekten) van de hand van Taco Westra, alsmede met verrukkelijke veldfoto\xe2\x80\x99s (in kleur) van Chiel Westra.

Beschreibung: In the former fascicle of \xe2\x80\x98Gorteria\xe2\x80\x99a list of plant names of the floras of the Netherlands and Belgium has been published. In the present paper a survey is presented of the resulting name changes for the Flora van Nederland.

Beschreibung: De grote vergaderzaal van het Rijksherbarium te Leiden was op 28 december 1988 helemaal vol, goeddeels gevuld met aktieve floristen. Hoewel het programma van de FLORON-dag geen ruimte liet om over vondsten van interessante planten te praten, was men uit alle delen van het land \xe2\x80\x93 en daarbuiten! \xe2\x80\x93 naar het statige gebouw op het Rapenburg getogen, waar voorheen de Universiteitsbibliotheek was gevestigd. 113 Nederlandse en 6 Belgische floristen tekenden de presentielijst, de grootste opkomst ooit op een floristendag van de K.N.B.V. (Koninklijke Nederlandse Botanische Vereniging). Onder de aanwezigen was een verheugend groot aantal leden van de K.N.N.V. (Koninklijke Nederlandse Natuurhistorische Vereniging). Via een vijftal korte voordrachten kon men kennismaken met het stichtingsbestuur en de landelijk-co\xc3\xb6rdinator.\nDe ervaringen uit het projekt \xe2\x80\x98Atlas van de Nederlandse Flora\xe2\x80\x99 hebben geleerd dat inventarisatie-periodes van 30-40 jaar voor vele toepassingen eigenlijk te lang zijn. De gegevens zijn te weinig actueel, atlasblokken (5x5 km\xc2\xb2) zijn te groot, het duurt te lang eer de waarnemers resultaten van hun inspanningen zien, en er treden allerlei lastige vertekeningen op. Het is vrij gemakkelijk om te bedenken hoe dat alles beter zou kunnen, gesteld dat er heel veel floristen zouden zijn. Maar, al neemt het aantal goede floristen de laatste jaren verheugend toe, dat moet niet betekenen dat zij ingezet moeten worden voor intensieve, routinematige onderzoeken die bij de provincies thuishoren. Voor zulk soort werk zou normaal betaald moeten worden; het hoort dus in handen te zijn van de provinciale milieudiensten. Voor de floristen in FLORON-verband moet het meedoen aan de inventarisaties in de allereerste plaats een plezierige bezigheid zijn en blijven. FLORON meent dat er twee verbeteringen ten opzichte van \xe2\x80\x98vroeger\xe2\x80\x99 kunnen worden bereikt door: 1) streeplijsten voortaan altijd per kilometerblok te maken, en 2) op \xc3\xa9\xc3\xa9n streeplijst alleen waarnemingen van \xc3\xa9\xc3\xa9n jaar te noteren.

Beschreibung: This North American/East Asian taxon has been sown on a road verge in Leiden as a component of a commercial mixture of grass seeds from so-called \xe2\x80\x98wild species\xe2\x80\x99. It is likely that it will have been sown elsewhere in the Netherlands, too. After having been deliberately introduced in North America, subsp. inermis appeared to hybridize spontaneously with native subsp. pumpellianus. Thus it is not unlikely that the reverse situation is to be expected in Europe.

Beschreibung: In the list of new records of rare species the categories \xe2\x80\x98adventitious species\xe2\x80\x99 and \xe2\x80\x98species escaped from cultivation\xe2\x80\x99 are no longer kept separate from the Dutch species. Species which are purposedly introduced as seeds (for oil or birds) or fruit (for human consumption) are no longer regarded as adventitious and are not mentioned any more in the list. Only true adventitious species are mentioned when at least ten localities are known within the last 15 years. The same holds true for species escaped from cultivation. Interesting new records are mentioned of Lycopodium tristachyum and L. annotinum, of various ferns in the IJsselmeerpolders, of Herminium monorchis. Orchis morio and Schoenus nigricans; Apium repens is not yet extinct; new records of Eriophorum gracile, Campanula glomerata and Viola persicifolia are mentioned; and Carex lepidocarpa, once found in 1912, has been rediscovered.

Beschreibung: Amazement merged with enthusiasm was my feeling after the reading of the Banksia Atlas. The production of accurate and up-to-date distribution maps being already complicated enough in tiny and densely populated countries like the Netherlands, how difficult must it be in such a vast, sparsely populated area as Australia! Yet, in a mere three years, the authors have succeeded in producing a convincingly reliable distribution atlas of all the 75 taxa of the genus Banksia (Proteaceae) occurring in Australia, based on some 25,000 records, and comprizing a fair amount of detail on the habitats of the plants and other biologically relevant data. The success of the project lies in the cooperation of some 450 active volunteers. Knowing all too well how difficult it is to convince individual volunteers to provide accurate and detailed plant records in Western European countries, it is an enormous achievement of the authors to organize such a good network of observers. The main importance of the work, of course, lies in its biological information on the marvellous genus itself, pursued especially with the aim of finding effective nature conservation measurements, e.g. in providing a sound basis for monitoring endangered species. We must assume, indeed, that the effective protection of Banksia species has come a vast step nearer to realization with this publication. For non-Australian readers, however, the Atlas will be of special interest for its part on \xe2\x80\x98Methods and Materials\xe2\x80\x99, its account on the organization of the project and its feed-back relations. Anyone involved in biological monitoring projects should read it carefully, because the book itself is an outstanding example of what can be achieved in the field of nature conservation with active support of the public itself.

Beschreibung: The ecological groups (appendix 3 and 4) are defined by biotic and abiotic characteristics, in such a way that the assignment of plant species to ecological groups can be verified by means of direct measurements of the (a)biotic characteristics used. A difference with former subdivisions\xc2\xb9\xc2\xb2 is the fact that a species can be assigned to more than one ecological group, depending on the ecological amplitudo of the species.\nThe (a)biotic characteristics used are vegetation structure and stage of succession, salinity, substratum, moisture regime, nutrient availability, acidity, dynamics of the ecosystem (sand drift, trampling etc.). Each characteristic has been subdivided in several classes (appendix 1). Combinations of these classes are used to define different habitat types, the so-called ecotope types. Examples of such types are: \xe2\x80\x98grassland on dry acid soil of low nutrient availability\xe2\x80\x99, or \xe2\x80\x98woodland on wet soil of high nutrient availability\xe2\x80\x99. The assignment of plant species to ecological groups has been based on ecological literature (e.g. 17, 18, 19) and has been tested by using about 20,000 relev\xc3\xa9es of Dutch vegetations. The plant species have been assigned to as many ecological groups as is necessary to explain two thirds of the occurrence of the plant species in the Netherlands, under the theoretical assumption that all habitat types are equally common.\nThe ecological groups can be used in the analysis of ecological data, in which the occurrence of plant species is interpreted in terms of habitat factors. Computer programs have been written to determine the habitat type using floristic information as an input, assuming that the vegetation and the (a)biotical environment are in equilibrium. The ecological groups can also be used in environmental impact assessment, in studies in which changes in habitat type rather than changes in the occurrence of plant species are used to express the expected changes in the (a)biotic environment.

Beschreibung: Since Darwin\'s (1854) description of 11 varieties of Megabalanus tintinnabulum (Linnaeus) [as Balanus tintinnabulum], 26 Recent taxa have been assigned to the genus. In this review, two taxa confounded by Darwin are reestablished [i.e., M. crispatus (Schroter) and M. dorbignii (Chenu)].\nM. antillensis (Pilsbry) and M. intermedius (Darwin) are placed in synonymy with M. tintinnabulum sensu stricto. M. galapaganus (Pilsbry) is synonymized with M. peninsularis (Pilsbry) and M. xishaensis Xianqui & Liu is considered a synonym of M. occator. Diagnoses and an illustrated key to the species are presented. Lectotypes are designated for M. tintinnabulum, M. crispatus, M. dorbignii, M. coccopoma (Darwin), M. spinosus (Chenu), M. validus (Darwin), and M. ajax (Darwin).