ALBERT

Description: In vorliegender Arbeit wird der Versuch unternommen, ein nach dem heutigen Stand unserer Kenntnisse vollst\xc3\xa4ndiges Verzeichnis der im indomalayischen Raum beheimateten Holzbohrmuscheln oder Terediniden zu geben. Die Grundlage der Untersuchungen bilden die Terediniden-Sammlungen von GONGGRIJP und BIANCHI im Amsterdamer Museum, die des Kgl. Tropeninstituts in Amsterdam sowie die fr\xc3\xbcheren Bearbeitungen des Verfassers von Material aus dem gleichen Gebiet. Au\xc3\x9fer einer systematischen Aufz\xc3\xa4hlung der dort vorkommenden Gattungen und Arten wird im besonderen die oft recht verwickelte Synonymie ber\xc3\xbccksichtigt und nach M\xc3\xb6glichkeit richtiggestellt. Des weiteren finden wir bei jeder der 31 Arten genaue Angaben der geographischen Verbreitung und in einem \xc3\xb6kologischen Abschnitt einen \xc3\x9cberblick \xc3\xbcber die durch indomalayische Terediniden zerst\xc3\xb6rten Holzarten sowie allgemeine Hinweise bez\xc3\xbcglich der Salzgehaltsverh\xc3\xa4ltnisse an den betreffenden Fundorten.

Description: Beschreibung der Geburt von drei Frettchen mit drei Protokollen. In mancher Hinsicht etwa die gleichen Befunde wie MURR (1932). Hier werden nur die abweichenden und neuen Befunde mitgeteilt. 1. Keine Unterschiede zwischen primiparen und pluriparen Tieren. 2. Eine glasige Schleimschnur aus der Vulva ist 2 bis 4 Stunden vor der Austreibung wahrnehmbar. Kurz vor der Geburt steht das Muttertier nur mit gr\xc3\xb6sster Schwierigkeit und liegt oftmals auf dem R\xc3\xbccken. 3. Die Austreibung f\xc3\xa4ngt an mit Pressen. Das Tier nimmt dazu die charakteristische Kothaltung an und geht in die Kotecke. 4. Nachdem die Fruchtblase in der Vulva erschienen ist, wird sie vom Muttertier mit dem Gebiss zerrissen. Nur ausnahmsweise findet ein spontaner Blasensprung statt. 5. Das Junge wird im Liegen weiter ausgetrieben. Die Wehen werden von der Bauchpresse unterst\xc3\xbctzt, wobei die Mutter liegen bleibt. Nur einmal (auf 16 Junge) half die Mutter und zog mit dem Gebiss das Junge auf einmal aus der Vulva. 6. Die Nabelschnur wird von der Mutter mit den Backenz\xc3\xa4hnen durchbissen. Am Bauch des Jungen bleibt ein etwa 2 mm langer Rest \xc3\xbcbrig. Diese L\xc3\xa4nge entspricht genau der Lippendicke des Muttertieres, also der Entfernung ihrer Backenz\xc3\xa4hne vom Nabel des Neugeborenen. 7. Die Nachgeburt wird unmittelbar nach ihrem Erscheinen gefressen, meistens schon bevor man in der Lage ist, diese genau zu beobachten. 8. Auf 16 Junge wurden nur 4 Steisslagen gefunden, also 25%, Kopfendlagen und die Steissendlagen alternierten nicht. 9. In Kopfendlage wird das Junge in Beugehaltung geboren (Kopf liegt der Brust an), aber in Steissendlage ist das Junge gestreckt. 10. Der Mittelwert der Austreibezeit pro Frucht ist in Kopfendlage 3,5 Minuten, oder wenn man von dem erstgeborenen Jungen absieht, 2,6 Minuten, und in Steissendlage nur 43 Sekunden. 11. Zwischen den Geburten von 2 Jungen liegen Zeitabschnitte von 3 bis 74 Minuten. 12. Der Nabelschnurrest am Bauch des Jungen f\xc3\xa4llt ab nach 4 bis 5 Tagen.

Description: The discovery of the Congo Peacock (Afropavo congensis CHAPIN) is one of the most recent in ornithology. Certainly it is the most famous one. The history of the discovery has been described by CHAPIN in detail (5, 6).\nThe first living specimens exported from Kongo reached the United States June 1949. CHARLES CORDIER told the story of this remarkable transport and of the painstaking work which he undertook to secure these first specimens (7, 8).

Description: Under the auspices of Leiden University and with the financial aid of various organisations and institutions, Messrs. E. Hennipman, P. Nijhoff, C. Swennen, A. S. Tulp, W. J. M. Vader, and W. J. J. O. de Wilde, most of whom are biological students of Leiden University, made a collecting trip to Turkey from March to July 1959. Extensive collections of plants and animals from Turkey were brought together, while moreover incidental collecting was done on the way home in Greece and Jugoslavia. A narrative of this trip will be published by Nijhoff & Swennen.\nThe Decapod and Stomatopod Crustacea brought home by the expedition form an extensive and well preserved collection, which contains many very interesting items. It is gratifying to see that notwithstanding the short duration of the expedition and the limited means available these important results could be obtained. Most of the material was collected either in fresh water or in littoral marine habitats (0-5 m depth); on two occasions a trip with a commercial fishing boat could be made, during these trips material from deeper water was obtained. The accompanying map (fig. 1) shows the localities whence Decapoda and Stomatopoda were taken by the expedition, and other Turkish localities mentioned in the present paper.\nAs extremely little is known about the Decapod fauna of Turkey, even the most common species in the present collection proved to be of interest.\nA number of Mediterranean species are now reported for the first time from Turkish waters. In addition, the Turkish south coast proved to lodge also several Indo-West Pacific species originating from the Red Sea which have entered the Mediterranean by way of the Suez Canal and went northward along the coasts of Egypt, Israel, the Lebanon and Syria. Several of

Description: The 31 collections of Nidulariaceae in Persoon\xe2\x80\x99s Herbarium, bearing 23 names in all, are revised into 8 species: Crucibulum laeve (Bull. ex DC.) Kambly, Cyathus microsporus Tul., C. olla (Batsch) ex Pers., C. poeppigii Tul., C. stercoreus (Schw.) De Toni, C. striatus (Huds.) ex Pers., C. triplex Lloyd and Nidularia farcta (Roth ex Pers.) Fr. Nine names are unpublished and hence nomina nuda. Six specimens appear to be of West Indian origin and two from Mauritius. As one West Indian specimen was named Nidularia Domingensis\xe2\x80\x9d, the type of Cyathus microsporus var. domingensis Tul., which is the type variety of the species, was examined and the two collections agree in most respects. However, the spores of C. microsporus are larger than is given in the literature. The spores of both C. striatus and C. triplex are reported to have a proximal notch which does not appear to have been previously reported.

Description: Mentha X dumetorum Schult. is de zeldzaam voorkomende bastaard van M. aquatica L. en M. longifolia (L.) Huds. De Voerenbeek of Voer zoeke men niet bij Voerendaal; het is nl. de beek die even bezuiden Eysden, nog juist op Nederlands gebied in de Maas uitmondt. Op Belgisch gebied ontspringt hij bij Sint Pietersvoeren (Fouron St. Pierre) en stroomt dan in hoofdzakelijk west-zuidwestelijke richting via Sint Maartensvoeren (Fouron St. Martin) en \xe2\x80\x99s-Gravenvoeren (Fouron le Comte) naar Mesch en Eysden op Nederlands gebied. GOFFARTS Flore de Belgique noemt Fouron St. Martin als vindplaats van M. X dumetorum. Inderdaad groeit de plant daar veel; stroomopwaarts vindt men haar tot aan de oorsprong van de beek bij Fouron St. Pierre. Gaat men stroomafwaarts dan ziet men haar van afstand tot afstand via Fouron le Comte tot op Nederlands gebied bij Meschermolen, vlak ten oosten van de douanepost Eysden. De afstand van Fouron St. Pierre tot Meschermolen, langs de beek gemeten is omstreeks 9 km. Het is dus merkwaardig, dat de plant zich over zo\xe2\x80\x99n afstand heeft weten uit te breiden; daar staat tegenover, dat ze zich strikt aan het \xe2\x80\x9ewinterbed\xe2\x80\x9d van de beek schijnt te houden; nergens vindt men haar meer dan enkele tientallen meters van de beek verwijderd. De bastaard zal dus wel zijn ontstaan aan de bovenloop van het beekje en moet dan van het stromende water hebben geprofiteerd voor een rijkelijke vegetatieve verspreiding.

Description: Up to 1954 Ceratophyllum submersum L. was represented in the Netherlands herbaria mainly from a few localities in the neighbourhood of the coast, and in the living state it was practically unknown to Dutch botanists. As appears from an investigation since 1954, this species still occurs in several localities in the coastal area, and is fairly common in some parts of the province of Zeeland. It grows in oligohaline to mesohaline waters but not in salt ones. The only inland occurrence of the species is in South-Limburg (see \xe2\x80\x9eNaschrift\xe2\x80\x9d). On the map the localities known before 1954 are marked with a circle, those after 1954 with a dot (fig. 1).

Description: Descriptions et figures de deux esp\xc3\xa8ces nouvelles suivies d\xe2\x80\x99une classification du genre.

Description: Descriptions et figures de Hebeloma cavipes Huijsm. spec. nov. et de Hebeloma colossus Huijsm. spec. nov.

Description: Trifolium ornithopodioides L. is bekend van een tweetal plaatsen op Walcheren, nl. van Oranjezon en van Oostkapelle (zie lijst De Levende Natuur 61, 1958, p. 138). De heer A. de Visser (St. Laurens) deelde ons mede, dat de vindplaats bij het pompstation Oranjezon onlangs volkomen vernietigd werd doordat het terrein door bulldozers werd ge\xc3\xabgaliseerd voor de aanleg van een kampeerterrein. v. O. en R.\nAjuga pyramidalis L. Deze soort werd in 1958 in enkele exemplaren gevonden door W. J. de Munk in de Provinciale Waterleidingduinen bij \xe2\x80\x9eDe Brabantse Landbouw\xe2\x80\x9d, gem. Castricum, waarschijnlijk aangevoerd met fazantenvoer. Bij een bezoek, dat wij op 29 mei j.l. aan genoemde duinen brachten, werd deze vindplaats ons getoond door de heer E. J. Kortenoever. De soort bleek zich niet alleen goed gehandhaafd te hebben, maar had zich zelfs flink uitgebreid; de heer Kortenoever had een 60-tal exemplaren geteld. Ze groeit in een droge, grazige duinvallei en het merendeel der planten komt voor in lage kruipwilgbosjes. De heer Kortenoever bracht ons nog naar een tweede vindplaats, een flink eind noordelijk van de eerste, niet ver van het meer, dat daar ontstaan is door het inlaten van Lekwater. Ook hier groeiden de planten op grazige grond tussen kruipwilgen.