ALBERT

Description: Whereas in fishes several osteomas (Bell, 1793; Gervais, 1875; Bland-Sutton, 1885 ; Plehn, 1906 ; Schroeders, 1908 ; Fiebiger, 1909 ; Williamson, 1913 ; Beatti, 1916 ; Kazama, 1924 ; Sagawa, 1925; Williams, 1929; Takahashi, 1929; Thomas, 1932, 1933; Luck\xc3\xa9 and Schlumberger, not published, see the publication of Schlumberger and Luck\xc3\xa9, 1948) and some osteosarcomas (Wahlgren, 1873 ; Murray, 1909 ; Williams, 1929 ; Thomas, 1932) have been described, in amphibians only one case of a doubtful osteogenic sarcoma (Ohlmacher, 1898) has been found and in reptiles one case of an osteoma (Moodie, 1923).\nTherefore, the multiple osteomas, which we were in a position to study in an adult female of the lizard Lacerta viridis, is probably the first case of this tumour found in a reptile. The tumour nodules presented themselves as rather regular nodules, varying in size, which were present in the tail and arose from the caudal vertebrae (figs. 1 and 2).

Description: I.\nINLEIDING\nDe vaak gestelde vraag of er in de Nederlandse Antillen ook zeekreeften voorkomen, kan naar gelang van de definitie van het woord zeekreeft zowel ontkennend als bevestigend beantwoord worden. Dat de nederlandse zeekreeft, Homarus gammarus (Linnaeus), er niet voorkomt zal wellicht niemand bevreemden, maar ook de noordamerikaanse soort, Homarus americanus H. Milne Edwards, ontbreekt er. Wel vindt men in de zee\xc3\xabn rondom de Nederlandse Antillen andere kreeften, die echter niet tot de familie der echte zeekreeften (Nephropsidae) behoren, doch tot de families van de langoesten (Palinuridae) en beerkreeften (Scyllaridae). In tegenstelling met de Nephropsidae hebben deze laatste twee families geen echte scharen aan de eerste drie paren looppoten.\nVan de langoesten zijn tot nu toe vier soorten in de Nederlandse Antillen gevonden, terwijl er twee soorten beer- of zandkreeften aangetroffen werden. Deze zes soorten zullen hieronder uitvoerig besproken worden. Enkele andere soorten kreeften zijn in het overige West Indi\xc3\xab waargenomen, doch dit zijn meest dieren uit het diepere water. Mocht echter een dergelijke, hier niet besproken soort in de Nederlandse Antillen gevangen worden, dan is dit een zeer belangrijke vondst en verdient het aanbeveling het exemplaar ter identificatie op te zenden aan het Caraibisch Marien Biologisch Instituut, Piscadera Baai, Willemstad, Cura\xc3\xa7ao (postadres Berg Carmelweg 7, Willemstad), of aan het Rijksmuseum van Natuurlijke Historie te Leiden, waar het dan aan een nader onderzoek zal worden onderworpen. De dieren worden het best geconserveerd in 70 % alcohol of in een 4 % formaline oplossing; soms is aan droge schilden (zowel die van de staart als van het kop-borst-

Description: For many years the monotypical genus Aesandra was incorporated in Payena (vide Lam 1925, 1927) or Madhuca (Bassia sensu Lecomte, 1930). Revising the genus Payena we came across specimens, that did not fit in the diagnosis of either genus; it appeared that the specimens in question showed a mixture of the characters of both Payena and Madhuca, and also some characters of their own. These we found to belong to what has been described as Aesandra. The only species is A. dongnaiensis Pierre, 1890. It is our impression that Aesandra is to be maintained as a separate genus of the Madhuceae (cf. Lam, Rec. Trav. Bot. Neerl. 36, 1939, 525).\nWe examined material from the following herbaria: British Museum (Natural History) at London (BM), Rijksherbarium at Leiden (L) and Museum National d\xe2\x80\x99Histoire Naturelle, Phan\xc3\xa9rogamie, at Paris (P) and are very much obliged to the authorities of these institutes for the loan of specimens and the hospitality enjoyed during our stay in 1955 at Paris and London.

Description: The horizontal distribution of fungi in and around two mangrove swamps on the island of Inhaca (Portuguese East Africa) was investigated by a direct inoculation method. Some information on the physical and chemical properties of the soils was obtained to find correlations between nutrient levels, etc., and the nature of the fungus population. There is a definite positive correlation between the amount of carbon and the variety in the fungus flora, and it is suspected that the nature of the nitrogen source is important as well. Phycomycetes are almost absent but were found in great number in one sample taken somewhat further inland. Ascomycetes are rare except for Aspergillus and Penicillium, and Basidiomycetes are entirely absent. Aspergillus and Penicillium are present in great variety in the swamps but relatively few species are found in the sandy soils. Fusarium is common and present in great numbers in the poorest soils. In one of the two swamps the genus Pestalotia is abundant. Few hyaline and many dark members of the Moniliales can be found in most parts of the investigated area\xe2\x80\x99s. The surface vegetation shows the same amount of variation as the fungus population, but there are indications that both are influenced more or less independently by the variation of soil conditions.

Description: The browncoal of the quarry \xe2\x80\x9cAnna\xe2\x80\x9d at Haanrade belongs to layer F, the middle one of the three layers into which the main browncoal deposit splits towards the NW. It correlates with the lower part of the German series, and in all likelihood is of middle miocene age. The coal is very rich in pollen grains, and the latter belong to a great diversity of species. Spores are less common. Of all pollen species the taxonomic position has been traced. The pollen diagram shows no striking fluctuations. It seems likely that a moderately subtropical climate prevailed during the miocene.

Description: Cytisus supinus L. Tot onze grote verwondering troffen wij in het herbarium Jansen en Wachter materiaal aan van Cytisus supinus L., verzameld in augustus 1923, waarbij op het etiket werd aangegeven: \xe2\x80\x9cIn groot aantal op een heideveld bij Vasse.\xe2\x80\x9d Merkwaardig genoeg is deze vondst nooit in de Nederlandse literatuur vermeld.\nDeze uit Midden- en Zuid-Europa afkomstige soort wordt bij ons wel eens als sierplant gekweekt, en het voorkomen in Vasse zal dan ook wel op verwildering berusten.

Description: oevers in \xe2\x80\x9cLimburg\xe2\x80\x9d van Dr. S.J. van Ooststroom en Th.J. Reichgelt. Ook zuidelijker dan het daarin genoemde gebied kan men uiteraard deze planten verwachten.\nIn de Maas tussen Eysden en Lanaye ligt aan de Belgische zijde een langgerekte, meest schaars begroeide grintplaat, waarop we in augustus 1957 konden noteren: veel Plantago indica L., Physalis angulata L., Rumex scutatus L., Polygonum patulum Bieb., Sisyrabrium pyrenaicum (L.) Villo., Aegilops cylindrica Host , een paar pollen Veronica filiformis Sm., Solanum lycopersicum L. en diverse verwilderde sierplanten, waarvan een opsomming achterwege blijft. De tijd ontbrak ons om de hele langgerekte plaat nauwkeurig te inspecteren en we hebben ons beperkt tot het minst begroeide noordelijkedeel, dat \xe2\x80\x9eop een steenworp afstand\xe2\x80\x9d van Eysden ligt. De Nederlandse oostoever bij Eysden, tot een paar km ten N. en ten Z. ervan ,is grondiger bekeken. De sterk afgeslagen oever rijst hier loodrecht op tot meer dan manshoogte, met een meestal smal zand-, kleiof grintstrandje, dat zeer aan wind en golfslag is blootgesteld. Hierdoor was de oogst minder rijk dan aan de overzijde. Toch verdienen enkele planten, als neophyten, bijzondere vermelding. Op de loodrechte wand groeit hier en daar Linaria cymbalaria (L.) Mill.; op de bovenrand ervan plaatselijk: heel wat Sisymbrium pyrenaicum (L.) Vill. (speciaal ten Noorden van Eysden); de soort is hier zeker ingehurgerd te noemen en zal zich in de toekomst wel verder uitbreiden. Op het strandgedeelte vallen de twee volgende soorten op, zowel op de Nederlandse als op de Belgische oevers: Helianthus tuberosus L., die elders in ons land als oninteressante verwilderde plant voorkomt langs randen van tuinen, op stortterreinen en op wildvoerakkers, groeit op tal van plekken of hij er thuis hoort, hier in grotere, daar in kleinere kolonies; Een aesthetische aanwinst is deze soort bepaald niet; als ze al tot bloeien komt zal het blad in de bloeitijd al wel zwart verwaaid of bevroren zijn.

Description: De excursie wordt gehouden van 14 tot 19 juli as. naar Gronsveld (Limb.).

Description: Het wiel dat bij Nieuwkuik (ten westen van \xe2\x80\x99s-Hertogentosch) achter de oude Heidijk ligt en tegenwoordig als zwembad fungeert, was bekend als \xc3\xa9\xc3\xa9n van die verzamelpunten van floristische merkwaardigheden waaraan ons land vroeger geen getrek had.\nVolgens ons ten dienste staande gegevens groeiden hier nog in 1944 de volgende soorten op de oever: Eleocharis multicaulis, Littorella uniflora, Baldellia ranunculoides, Gratiola officinalis, Pilularia glohulifera, Anagallis tenella, Scirpus fluitans en Hyperioum helodes. In het water bovendien Myriophyllum alternifolium, Potamogeton oblongus en P. zizii.

Description: In de 1400 ha. grote Staatsbossen ten O. van Dwingeloo was reeds geruime tijd een vindplaats van Lycopodium annotinum bekend en wel in het meest oostelijke deel, vlak bij Spier. Onlangs deelde de boswachter Fickweiler mij mee, dat er een tweede groeiplaats in deze bossen zou zijn en wel ten Z.O. van Lhee. Toen ik de nauwkeurig aangegeven plaats bezocht, bleek het evenwel een grote plek Lycopodium clavatum te zijn, rijk fructificerend in het dennenbos, wat op zichzelf merkwaardig mag heten voor deze heideplant. De heer Beijerinck, die ik hierop attent maakte, bezocht vorige week deze plek en vond toen in de buurt ook Lycopodium annotinum, L. selago en Goodyera repens. Lycopodium selago was uit deze bossen nog niet bekend, Goodyera wel, maar van een andere plaats (in het N.W.), waar hij inmiddels weer verdwenen schijnt te zijn.\nDe, oude plek van Lycopodium annotinum bij Spier ligt in een gemengd eikendennenbos op een vlak, droog, zandig plateautje, beslaat zeker honderd m\xc2\xb2 en breidt zich nog jaarlijks met gesloten front uit. De soort fructificeert er rijkelijk en staat er zo dicht, dat er bijna niets anders groeien wil. Oorspronkelijk was dit de oude zoom eikenbos rond de es van Spier. In 1921 zijn daar grove dennen tussen geplant. In tegenstelling daarmede ligt de nieuwe vindplaats in het oorspronkelijk bosloze stuifzand- en heidegebied van het Lhee\xc3\xabr Zand en bestaat uit slechts enkele steriele planten. Zij groeien aan de voet van een oud stuifduintje (N.-N.W. helling), aan de stamvoet van een grove den. Op 250 m daar vandaan bevindt zich de genoemde groeiplaats van L. clavatum en nog 150 m verder staan L. selago en Goodyera vrij dicht hij elkaar. Van L. selago zag ik slechts \xc3\xa9\xc3\xa9n vier jaar oude plant met drie takken, die rijkelijk jonge sporangia droegen.